Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου5 Αυγούστου

Των Αγίων Ευσιγνίου, Καττιδίου, Καττιδιανού, Νόννης, Σόλεβ, Φαβίου Επισκόπου Ρώμης

Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

5-8 (1)Τω αυτώ μηνί Ε’, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Ευσιγνίου.

Ευσίγνιον τέμνουσι τον Χριστού φίλον,
Τομής μέχρι κράζοντα, Χριστός μοι φίλος.

Πέμπτη Ευσιγνίοιο κάρη κονίησιν εμίχθη.

Ούτος ο Άγιος εκατάγετο από την Αντιόχειαν, ήτον δε στρατιώτης επί της βασιλείας Κώσταντος του Χλωρού, του πατρός του Μεγάλου Κωνσταντίνου, εν έτει τδ’ [304]. Έγινε δε χρόνων εκατόν δέκα, και έφθασεν έως εις τους χρόνους Ιουλιανού του Παραβάτου, ήτοι εν έτει τξα’ [361]. Διεπέρασε δε εις την στρατιωτικήν ζωήν χρόνους εξήκοντα. Ούτος λοιπόν παρασταθείς εις τον Ιουλιανόν, ήλεγξεν αυτόν, διατί επαρέβη την πάτριον ευσέβειαν και πίστιν του Χριστού, και την τιμήν και δόξαν, οπού έπρεπε να αποδώση εις τον Θεόν την εμετάθεσεν εις τα είδωλα. Ενθύμησε δε εις αυτόν και την αρετήν του Μεγάλου Κωνσταντίνου, και πώς δια θείας οπτασίας και αποκαλύψεως μετεβλήθη εκείνος εις την πίστιν του Χριστού. Ταύτα λέγων ο Άγιος, εις μεν τους άλλους, εφάνη συνετός και φρόνιμος, και έμπειρος ιστοριών και υποθέσεων παλαιών, δια την μακροβιότητα και πολυζωΐαν του. Ο δε Ιουλιανός περιγελάσας αυτόν, επρόσταξε και τον αποκεφάλισαν, και ούτως έλαβεν ο μακάριος παρά Κυρίου τον στέφανον της αθλήσεως. (Σημείωσαι ότι εν τη Μεγίστη Λαύρα ευρίσκονται υπομνήματα και Μαρτύριον του Αγίου τούτου Ευσιγνίου, ων η αρχή· «Ιουλιανός ο βασιλεύς αρνησάμενος τον Χριστόν».)

*

Τη αυτή ημέρα οι Άγιοι δύω αυτάδελφοι Μάρτυρες Καττίδιος και Καττιδιανός, λιθοβοληθέντες τελειούνται.

Βουνούς λίθων έστησαν υψηλούς Λόγε,
Δι’ ων ανήλθον προς σε σύγγονοι δύω.

*

Η Αγία Νόννα, η μήτηρ του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, εν ειρήνη τελειούται.

Νόννη θανούση τη καλή καλός γόνος,
Καλόν δίδωσιν εντάφιον τους λόγους.

*

Ο Άγιος Μάρτυς Σόλεβ (1) ο Αιγύπτιος, βέλει από τόξου βληθείς, τελειούται.

Αν συλλαβισθής εξόπισθεν ω Σόλεβ,
Βέλος συνάξεις όργανον του σου τέλους.

(1) Ουκ ορθώς δε γράφεται εν τοις τετυπωμένοις Μηναίοις Σόβελ. Τούτο γαρ όπισθεν συλλαβιζόμενον, συνάγει λέβος και ουχί βέλος, ως λέγει το κάτωθεν δίστιχον, όπερ αληθώς είναι πολλά ευφυέστατον.

*

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Φάβιος ο της Ρώμης Επίσκοπος, ξίφει τελειούται (2).

Κείται Φάβιος νεκρός ο Χριστού θύτης,
Χριστώ προσαχθείς θύμα καινόν εκ ξίφους.

(2) Ίσως ούτος είναι ο Φαβιανός ο Ρώμης Επίσκοπος, Φάβιος ενταύθα ονομαζόμενος. Περί του οποίου αναφέρει ο Ευσέβιος εις το έκτον βιβλίον της Εκκλησιαστικής Ιστορίας εν κεφαλαίω εικοστώ ενάτω, ότι αυτός ήτον επί Γορδιανού του εν έτει 238 βασιλεύσαντος, όστις διεδέχθη τον Αντέρωτα Επίσκοπον Ρώμης. Ούτος ο Φαβιανός ήλθεν εις την Ρώμην από ένα τζεφτιλίκι, και εις καιρόν οπού ήτον συναγμένοι πολλοί αδελφοί, και εστοχάζοντο, ποίον να κάμουν Επίσκοπον, ευρέθη και ούτος εκεί παρών. Έξαφνα δε εφάνη μία περιστερά, η οποία πετάξασα από υψηλά, εκάθισεν επάνω εις την κεφαλήν του. Ο δε λαός ταύτην βλέπων, ομοφώνως έκραξεν, ότι αυτός είναι άξιος δια να γένη Επίσκοπος. Όθεν τούτον λαβόντες, έβαλον εις τον θρόνον της Ρώμης.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

5-8 (1)Τῷ αὐτῷ μηνὶ Ε΄, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Εὐσιγνίου.

Εὐσίγνιον τέμνουσι τὸν Χριστοῦ φίλον,
Τομῆς μέχρι κράζοντα, Χριστός μοι φίλος.

Πέμπτῃ Εὐσιγνίοιο κάρη κονίησιν ἐμίχθη.

Οὗτος ὁ Ἅγιος ἐκατάγετο ἀπὸ τὴν Ἀντιόχειαν, ἦτον δὲ στρατιώτης ἐπὶ τῆς βασιλείας Κώσταντος τοῦ Χλωροῦ, τοῦ πατρὸς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἐν ἔτει τδ΄ [304]. Ἔγινε δὲ χρόνων ἑκατὸν δέκα, καὶ ἔφθασεν ἕως εἰς τοὺς χρόνους Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου, ἤτοι ἐν ἔτει τξα΄ [361]. Διεπέρασε δὲ εἰς τὴν στρατιωτικὴν ζωὴν χρόνους ἑξήκοντα. Οὗτος λοιπὸν παρασταθεὶς εἰς τὸν Ἰουλιανόν, ἤλεγξεν αὐτόν, διατὶ ἐπαρέβη τὴν πάτριον εὐσέβειαν καὶ πίστιν τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν τιμὴν καὶ δόξαν, ὁποῦ ἔπρεπε νὰ ἀποδώσῃ εἰς τὸν Θεὸν τὴν ἐμετάθεσεν εἰς τὰ εἴδωλα. Ἐνθύμησε δὲ εἰς αὐτὸν καὶ τὴν ἀρετὴν τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, καὶ πῶς διὰ θείας ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεως μετεβλήθη ἐκεῖνος εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Ταῦτα λέγων ὁ Ἅγιος, εἰς μὲν τοὺς ἄλλους, ἐφάνη συνετὸς καὶ φρόνιμος, καὶ ἔμπειρος ἱστοριῶν καὶ ὑποθέσεων παλαιῶν, διὰ τὴν μακροβιότητα καὶ πολυζωΐαν του. Ὁ δὲ Ἰουλιανὸς περιγελάσας αὐτόν, ἐπρόσταξε καὶ τὸν ἀποκεφάλισαν, καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ μακάριος παρὰ Κυρίου τὸν στέφανον τῆς ἀθλήσεως. (Σημείωσαι ὅτι ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ εὑρίσκονται ὑπομνήματα καὶ Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου τούτου Εὐσιγνίου, ὧν ἡ ἀρχή· «Ἰουλιανὸς ὁ βασιλεὺς ἀρνησάμενος τὸν Χριστόν».)

*

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι δύω αὐτάδελφοι Μάρτυρες Καττίδιος καὶ Καττιδιανός, λιθοβοληθέντες τελειοῦνται.

Βουνοὺς λίθων ἔστησαν ὑψηλοὺς Λόγε,
Δι’ ὧν ἀνῆλθον πρός σε σύγγονοι δύω.

*

Ἡ Ἁγία Νόννα, ἡ μήτηρ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Νόννῃ θανούσῃ τῇ καλῇ καλὸς γόνος,
Καλὸν δίδωσιν ἐντάφιον τοὺς λόγους.

*

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Σόλεβ (1) ὁ Αἰγύπτιος, βέλει ἀπὸ τόξου βληθείς, τελειοῦται.

Ἂν συλλαβισθῇς ἐξόπισθεν ὦ Σόλεβ,
Βέλος συνάξεις ὄργανον τοῦ σοῦ τέλους.

(1) Οὐκ ὀρθῶς δὲ γράφεται ἐν τοῖς τετυπωμένοις Μηναίοις Σόβελ. Τοῦτο γὰρ ὄπισθεν συλλαβιζόμενον, συνάγει λέβος καὶ οὐχὶ βέλος, ὡς λέγει τὸ κάτωθεν δίστιχον, ὅπερ ἀληθῶς εἶναι πολλὰ εὐφυέστατον.

*

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Φάβιος ὁ τῆς Ῥώμης Ἐπίσκοπος, ξίφει τελειοῦται (2).

Κεῖται Φάβιος νεκρὸς ὁ Χριστοῦ θύτης,
Χριστῷ προσαχθεὶς θῦμα καινὸν ἐκ ξίφους.

(2) Ἴσως οὗτος εἶναι ὁ Φαβιανὸς ὁ Ῥώμης Ἐπίσκοπος, Φάβιος ἐνταῦθα ὀνομαζόμενος. Περὶ τοῦ ὁποίου ἀναφέρει ὁ Εὐσέβιος εἰς τὸ ἕκτον βιβλίον τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας ἐν κεφαλαίῳ εἰκοστῷ ἐνάτῳ, ὅτι αὐτὸς ἦτον ἐπὶ Γορδιανοῦ τοῦ ἐν ἔτει 238 βασιλεύσαντος, ὅστις διεδέχθη τὸν Ἀντέρωτα Ἐπίσκοπον Ῥώμης. Οὗτος ὁ Φαβιανὸς ἦλθεν εἰς τὴν Ῥώμην ἀπὸ ἕνα τζεφτιλίκι, καὶ εἰς καιρὸν ὁποῦ ἦτον συναγμένοι πολλοὶ ἀδελφοί, καὶ ἐστοχάζοντο, ποῖον νὰ κάμουν Ἐπίσκοπον, εὑρέθη καὶ οὗτος ἐκεῖ παρών. Ἔξαφνα δὲ ἐφάνη μία περιστερά, ἡ ὁποία πετάξασα ἀπὸ ὑψηλά, ἐκάθισεν ἐπάνω εἰς τὴν κεφαλήν του. Ὁ δὲ λαὸς ταύτην βλέπων, ὁμοφώνως ἔκραξεν, ὅτι αὐτὸς εἶναι ἄξιος διὰ νὰ γένῃ Ἐπίσκοπος. Ὅθεν τοῦτον λαβόντες, ἔβαλον εἰς τὸν θρόνον τῆς Ῥώμης.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Γ’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

 

Των Αγίων Ευσιγνίου, Καττιδίου, Καττιδιανού, Νόννης, Σόλεβ, Φαβίου Επισκόπου Ρώμης

Ορθόδοξη πίστη και ζωή στο email σας. Λάβετε πρώτοι όλες τις τελευταίες αναρτήσεις της Κοινωνίας Ορθοδοξίας:
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter! Θα λάβετε email επιβεβαίωσης σε λίγα λεπτά. Παρακαλούμε, ακολουθήστε τον σύνδεσμο μέσα του για να επιβεβαιώσετε την εγγραφή. Εάν το email δεν εμφανιστεί στο γραμματοκιβώτιό σας, παρακαλούμε ελέγξτε τον φάκελο του spam.
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter!
Λυπούμαστε, υπήρξε ένα σφάλμα. Παρακαλούμε, ελέγξτε το email σας.