Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου5 Απριλίου

Των Αγίων Κλαυδιανού και των συν αυτώ, Θεοδώρας της εν Θεσσαλονίκη, Θεοδώρας, Διδύμου, Θέρμου κ.ά.

Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Τω αυτώ μηνί Ε’, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Κλαυδιανού (1), και των συν αυτώ Διοδώρου, Ουΐκτορος, Ουϊκτωρίνου, Παππίου, Σεραπίωνος, και Νικηφόρου.

Σπεύδεις οκλάζων Κλαυδιανέ προς γόνυ,
Τομή κεφαλής προς Θεού δραμείν γόνυ.

Πέμπτη Κλαυδιανού κεφαλήν τάμε χειρ φονόεσσα.

(1) Εν δε τοις Μηναίοις γράφεται Κλαυδίου.

*

Αγία Θεοδώρα εν ΘεσσαλονίκηΤη αυτή ημέρα μνήμη της Οσίας Μητρός ημών Θεοδώρας της εν Θεσσαλονίκη.

Θεσσαλονίκη σχούσα καλά μυρία,
Και Θεοδώραν πλούτον άσυλον φέρεις.

Αύτη η Οσία Θεοδώρα, επειδή εκ νεαράς της ηλικίας ηγάπησε τον Χριστόν, δια τούτο αρνήθη τον κόσμον και τα εν κόσμω, και πηγαίνουσα εις Κοινόβιον, έγινε Μοναχή. Όθεν αγωνισθείσα, εκατώρθωσεν όλας τας αρετάς. Τόσην δε υπερβολικήν υπακοήν και τιμήν επρόσφερεν η μακαρία εις όλας τας αδελφάς, και μάλιστα εις την προεστώσαν και Ηγουμένην, εις τρόπον ότι, και μετά θάνατον έδειξεν αυτήν, ωσάν να ήτον ζωντανή. Όθεν επειδή εφύλαξε την ζωήν της καθαράν και ακηλίδωτον, δια τούτο αφήκε τον εαυτόν της εις τας λοιπάς αδελφάς του Μοναστηρίου, μίαν στήλην ζωντανήν, και ένα παράδειγμα έμψυχον της αρετής. Μετά ολίγον δε καιρόν αφ’ ου απέθανεν η Θεοδώρα, απέθανε και η Ηγουμένη, η οποία και αυτή έζησε με καθαράν και πνευματικήν ζωήν. Δια τούτο έγινε πολλή συνδρομή του λαού εις τον ενταφιασμόν της, και αρχόντων ονομαστών. Όταν λοιπόν εσυνάχθη πλήθος Μοναχών και επισήμων ανδρών, ανοίχθη ο τάφος, μέσα εις τον οποίον ήτον το λείψανον της Οσίας ταύτης Θεοδώρας εις χρόνους πολλούς, δια να βαλθή μέσα εις αυτόν και το λείψανον της Ηγουμένης. Τότε λοιπόν έγινεν ένα θαύμα εξαίσιον, το οποίον, φέρει μεν έκπληξιν εις τους βλέποντας, φέρει δε και κατάνυξιν εις τους ακούοντας. Ο τόπος, εις τον οποίον ευρίσκετο ο τάφος της Οσίας, ήτον υψηλός και επιτήδειος εις το να βλέπουν όλοι μέσα οι παρεστώτες εις αυτόν. Όθεν εις καιρόν οπού έβαλαν το λείψανον της Ηγουμένης μέσα εις τον τάφον, τότε ω του θαύματος! είδον όλοι οι παρεστώτες, ότι η προ πολλού νεκρά Θεοδώρα, ωσάν να ήτον ζωντανή, έσφιγξε και εσυμμάζωξε τον εαυτόν της εις ένα μέρος του τάφου, και έδωκε τόπον δια να ενταφιασθή η πνευματική της μήτηρ. Τούτο το εξαίσιον θαύμα βλέποντες όλοι οι παρευρεθέντες, εφώναζον ομοφώνως, το, Κύριε ελέησον. Από τότε δε και έως της σήμερον, πολλά σημεία εποίησεν ο Θεός δια της Οσίας ταύτης Θεοδώρας. Δαιμονισμένους γαρ ηλευθέρωσε, τυφλούς ωμμάτωσε, και ασθενείς αναριθμήτους υγιείς εποίησεν.

*

Μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Θεοδώρας και Διδύμου.

Συν τη συνάθλω Δίδυμε τμηθείς φλέγη,
Φέρων συν αυτή δίδυμον τιμωρίαν.

Κατά τους χρόνους των βασιλέων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, εν έτει σϞε’ [295], και ηγεμόνος της Αλεξανδρείας Ευστρατίου, διωγμός εκινείτο κατά των Χριστιανών. Τότε πιασθείσα η παρθένος αύτη Θεοδώρα, ωμολόγησε Θεόν τον Χριστόν ενώπιον πάντων. Όθεν δέρνεται και εις φυλακήν βάλλεται. Αφ’ ου δε επέρασαν μερικαί ημέραι, πάλιν εύγαλαν την Αγίαν από την φυλακήν και την έκριναν, έπειτα έκλεισαν αυτήν μέσα εις πορνοστάσιον. Ο δε ηγεμών έστειλε νέους ακολάστους δια να ατιμάσουν αυτήν. Οι δε νέοι ωρμούσαν ωσάν άλογα θηλυμανή, κατ’ επάνω της Αγίας. Η δε Αγία εδέετο του Θεού να την διαφυλάξη. Όθεν οικονόμησεν η θεία του Πρόνοια, και ευρέθη εκεί ένας ενδοξότατος άρχων ονόματι Δίδυμος, ο οποίος ενδυθείς φορέματα στρατιωτικά, και εκδυθείς τα εδικά του φορέματα, τα έδωκεν εις την παρθένον και τα εφόρεσεν, ομού και τα άρματά του. Ταύτα λοιπόν φορέσασα η παρθένος, καθώς ο Δίδυμος την εσυμβούλευσεν, ευγήκεν έξω από το πορνοστάσιον, και ούτως εφυλάχθη άμωμος και καθαρά, ευχαριστούσα τον Θεόν. Όθεν ένας από τους ασελγείς εκείνους εμβήκεν εις το πορνοστάσιον δια την παρθένον, ευρών δε τον Δίδυμον καθεζόμενον αντί εκείνης, έμεινεν εξεστηκώς, και εσυλλογίζετο εις τον εαυτόν του λέγων. Άράγε ο Χριστός δύναται να μεταβάλη τας παρθένους γυναίκας εις άνδρας; Ημείς είδομεν, ότι ο εισελθών Δίδυμος, οπού ήτον φορεμένος τα στρατιωτικά, ευγήκεν έξω. Η δε παρθένος, οπού ήτον εδώ, πού είναι τώρα; Εγώ μεν όταν ήκουον, ότι ο Χριστός μετέβαλε το νερόν εις κρασί, ενόμιζον πως είναι μύθος, και ψεύδος, αλλά τώρα βλέπω μεγαλίτερον θαύμα. Βλέπωντας δε ο Δίδυμος αυτόν ταύτα συλλογιζόμενον και απορούντα, του εφανέρωσε την υπόθεσιν, και πως αυτός είναι, οπού έπραξε τούτο το δράμα, και ότι εάν θέλη, ας ειπή τούτο εις τον άρχοντα, και ας προσθέση και τούτο ακόμη, ότι ο την παρθένον μετασχηματίσας και λυτρώσας Δίδυμος, αυτός προσμένει εκεί εις το πορνοστάσιον.

Ταύτα δε ευθύς, οπού ανήγγειλεν ο ακόλαστος εκείνος εις τον άρχοντα, ευθύς και επαράστησαν τον Δίδυμον εις το κριτήριον του άρχοντος. Ερώτησε λοιπόν ο άρχων λέγων. Πώς ετόλμησες να κάμης τοιούτον πράγμα; Ο Άγιος απεκρίθη, επειδή είμαι Χριστιανός, και ηξεύρω να πραγματεύωμαι καλώς, δια τούτο με μίαν και την αυτήν υπόθεσιν επροξένησα εις τον εαυτόν μου δύω στεφάνους. Ένα μεν, διατί εγλύτωσα την παρθένον από τα άθεα χέρια σας, και καθαράν αυτήν διεφύλαξα, και άλλο δε, διατί και εγώ εφανέρωσα εις εσάς τον εαυτόν μου, ότι είμαι Χριστιανός. Ο άρχων είπε. Δια μεν την τόλμην αυτήν, οπού έδειξας, προστάζω να κοπή η κεφαλή σου, δια δε, το ότι πιστεύεις εις τον Χριστόν, και δεν θέλεις να θυσιάσης εις τους θεούς, προστάζω να κατακαή το σώμα σου από την φωτίαν.

Ο δε Άγιος μετά χαράς ανεβόησεν, ευλογητός ο Θεός μου, ο μη παραβλέψας την επίνοιαν και μηχανήν, οπού εφεύρηκα. Όθεν πηγαίνωντας ο του Χριστού αθλητής εις τον τόπον της καταδίκης, επροσευχήθη, και ούτως απεκεφαλίσθη. Και η μεν αγία αυτού ψυχή, ανέβη εις τα Ουράνια, καθώς μερικοί Χριστιανοί είδον αυτήν και το εμαρτύρησαν, το δε σώμα του ερρίφθη εις την φωτίαν. Τότε μερικοί φιλόχριστοι συμμαζώξαντες τα τίμια λείψανα, οπού έμειναν από την φωτίαν, ενταφίασαν αυτά εις ένδοξον τόπον. Ομοίως δε και η παρθένος Θεοδώρα πάλιν πιασθείσα, εκάη και αυτή δια πυρός, και έτζι τελειώσασα τον του μαρτυρίου δρόμον, έλαβε παρά Κυρίου στέφανον άφθαρτον.

*

Ο Άγιος Μάρτυς Θέρμος πυρί τελειούται.

Θέρμην έρωτος ενθέου Θέρμος φέρων,
Θέρμην πυρός φλέγοντος ως ψύξιν κρίνει.

*

Αι Άγιαι δύω Μάρτυρες Κυρία και Δούλη ξίφει τελειούνται.

Εχρήν έπεσθαι Κυρία και Δουλίδα,
Εκ γης ιούση προς Θεόν δια ξίφους.

*

Ο Άγιος Μάρτυς Πομπήϊος ξίφει τελειούται.

Ως ζων πρόβατον Πομπήϊε Κυρίου,
Χέεις αμελχθείς αυχένα ξίφει γάλα.

*

Ο Άγιος Μάρτυς Ζήνων πίσσαν χρισθείς, και εις πυρ βληθείς, και δόρατι ένδον της πυράς τρωθείς, τελειούται.

Άθλος τριπλούς Ζήνωνι πίσσα πυρ δόρυ,
Οίμαι δι’ ην έπασχε ταύτα Τριάδα.

*

Οι Άγιοι Μάρτυρες Μάξιμος και Τερέντιος ξίφει τελειούνται.

Ίσου μετέσχον και στέφους ως και τέλους,
Τερέντιος Μάξιμος οις τομή τέλος.

*

Αγίες Πέντε Κόρες της ΛέσβουΑι Άγιαι πέντε Κόραι αι από Λέσβου (ήτοι Μιτυλήνης) ξίφει τελειούνται.

Αθληφόρους τίθησι Λεσβίας Κόρας,
Μίαν δύω τρεις τέσσαρας πέντε ξίφος.

 

 

 

 

 

 

 

*

Άγιος Νεομάρτυς ΓεώργιοςΟ Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος, ο αθλήσας εν τη νέα Εφέσω κατά το έτος ͵αωα’ [1801], ξίφει τελειούται (2).

Τομήν υποίσας ω Γεώργιε ξίφους,
Χαρά απέπτης εις χαράς το χωρίον.

(2) Το Μαρτύριον αυτού όρα εις το Νέον Εκλόγιον, και εις το Νέον Λειμωνάριον.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

 

 

Τ ατ μην Ε΄, μνήμη τν γίων Μαρτύρων Κλαυδιανο (1), κα τν σν ατ Διοδώρου, Οΐκτορος, Οϊκτωρίνου, Παππίου, Σεραπίωνος, κα Νικηφόρου.

Σπεύδεις κλάζων Κλαυδιαν πρς γόνυ,
Τομ κεφαλς πρς Θεο δραμεν γόνυ.

Πέμπτ Κλαυδιανο κεφαλν τάμε χερ φονόεσσα.

(1) ν δ τος Μηναίοις γράφεται Κλαυδίου.

*

Αγία Θεοδώρα εν ΘεσσαλονίκηΤ ατ μέρ μνήμη τς σίας Μητρς μν Θεοδώρας τς ν Θεσσαλονίκ.

Θεσσαλονίκη σχοσα καλ μυρία,
Κα Θεοδώραν πλοτον συλον φέρεις.

Ατη σία Θεοδώρα, πειδ κ νεαρς της λικίας γάπησε τν Χριστόν, δι τοτο ρνήθη τν κόσμον κα τ ν κόσμ, κα πηγαίνουσα ες Κοινόβιον, γινε Μοναχή. θεν γωνισθεσα, κατώρθωσεν λας τς ρετάς. Τόσην δ περβολικν πακον κα τιμν πρόσφερεν μακαρία ες λας τς δελφάς, κα μάλιστα ες τν προεστσαν κα γουμένην, ες τρόπον τι, κα μετ θάνατον δειξεν ατήν, σν ν τον ζωντανή. θεν πειδ φύλαξε τν ζωήν της καθαρν κα κηλίδωτον, δι τοτο φκε τν αυτόν της ες τς λοιπς δελφς το Μοναστηρίου, μίαν στήλην ζωντανήν, κα να παράδειγμα μψυχον τς ρετς. Μετ λίγον δ καιρν φ’ ο πέθανεν Θεοδώρα, πέθανε κα γουμένη, ποία κα ατ ζησε μ καθαρν κα πνευματικν ζωήν. Δι τοτο γινε πολλ συνδρομ το λαο ες τν νταφιασμόν της, κα ρχόντων νομαστν. ταν λοιπν συνάχθη πλθος Μοναχν κα πισήμων νδρν, νοίχθη τάφος, μέσα ες τν ποον τον τ λείψανον τς σίας ταύτης Θεοδώρας ες χρόνους πολλούς, δι ν βαλθ μέσα ες ατν κα τ λείψανον τς γουμένης. Τότε λοιπν γινεν να θαμα ξαίσιον, τ ποον, φέρει μν κπληξιν ες τος βλέποντας, φέρει δ κα κατάνυξιν ες τος κούοντας. τόπος, ες τν ποον ερίσκετο τάφος τς σίας, τον ψηλς κα πιτήδειος ες τ ν βλέπουν λοι μέσα ο παρεσττες ες ατόν. θεν ες καιρν πο βαλαν τ λείψανον τς γουμένης μέσα ες τν τάφον, τότε το θαύματος! εδον λοι ο παρεσττες, τι πρ πολλο νεκρ Θεοδώρα, σν ν τον ζωντανή, σφιγξε κα συμμάζωξε τν αυτόν της ες να μέρος το τάφου, κα δωκε τόπον δι ν νταφιασθ πνευματική της μήτηρ. Τοτο τ ξαίσιον θαμα βλέποντες λοι ο παρευρεθέντες, φώναζον μοφώνως, τ, Κύριε λέησον. π τότε δ κα ως τς σήμερον, πολλ σημεα ποίησεν Θες δι τς σίας ταύτης Θεοδώρας. Δαιμονισμένους γρ λευθέρωσε, τυφλος μμάτωσε, κα σθενες ναριθμήτους γιες ποίησεν.

*

Μνήμη τν γίων Μαρτύρων Θεοδώρας κα Διδύμου.

Σν τ συνάθλ Δίδυμε τμηθες φλέγ,
Φέρων σν ατ δίδυμον τιμωρίαν.

Κατ τος χρόνους τν βασιλέων Διοκλητιανο κα Μαξιμιανο, ν τει σϞε΄ [295], κα γεμόνος τς λεξανδρείας Εστρατίου, διωγμς κινετο κατ τν Χριστιανν. Τότε πιασθεσα παρθένος ατη Θεοδώρα, μολόγησε Θεν τν Χριστν νώπιον πάντων. θεν δέρνεται κα ες φυλακν βάλλεται. φ’ ο δ πέρασαν μερικα μέραι, πάλιν εγαλαν τν γίαν π τν φυλακν κα τν κριναν, πειτα κλεισαν ατν μέσα ες πορνοστάσιον. δ γεμν στειλε νέους κολάστους δι ν τιμάσουν ατήν. Ο δ νέοι ρμοσαν σν λογα θηλυμαν, κατ’ πάνω τς γίας. δ γία δέετο το Θεο ν τν διαφυλάξ. θεν οκονόμησεν θεία του Πρόνοια, κα ερέθη κε νας νδοξότατος ρχων νόματι Δίδυμος, ποος νδυθες φορέματα στρατιωτικά, κα κδυθες τ δικά του φορέματα, τ δωκεν ες τν παρθένον κα τ φόρεσεν, μο κα τ ρματά του. Τατα λοιπν φορέσασα παρθένος, καθς Δίδυμος τν συμβούλευσεν, εγκεν ξω π τ πορνοστάσιον, κα οτως φυλάχθη μωμος κα καθαρά, εχαριστοσα τν Θεόν. θεν νας π τος σελγες κείνους μβκεν ες τ πορνοστάσιον δι τν παρθένον, ερν δ τν Δίδυμον καθεζόμενον ντ κείνης, μεινεν ξεστηκώς, κα συλλογίζετο ες τν αυτόν του λέγων. ράγε Χριστς δύναται ν μεταβάλ τς παρθένους γυνακας ες νδρας; μες εδομεν, τι εσελθν Δίδυμος, πο τον φορεμένος τ στρατιωτικά, εγκεν ξω. δ παρθένος, πο τον δ, πο εναι τώρα; γ μν ταν κουον, τι Χριστς μετέβαλε τ νερν ες κρασί, νόμιζον πς εναι μθος, κα ψεδος, λλ τώρα βλέπω μεγαλίτερον θαμα. Βλέπωντας δ Δίδυμος ατν τατα συλλογιζόμενον κα ποροντα, το φανέρωσε τν πόθεσιν, κα πς ατς εναι, πο πραξε τοτο τ δράμα, κα τι ἐὰν θέλ, ς επ τοτο ες τν ρχοντα, κα ς προσθέσ κα τοτο κόμη, τι τν παρθένον μετασχηματίσας κα λυτρώσας Δίδυμος, ατς προσμένει κε ες τ πορνοστάσιον.

Τατα δ εθύς, πο νήγγειλεν κόλαστος κενος ες τν ρχοντα, εθς κα παράστησαν τν Δίδυμον ες τ κριτήριον το ρχοντος. ρώτησε λοιπν ρχων λέγων. Πς τόλμησες ν κάμς τοιοτον πργμα; γιος πεκρίθη, πειδ εμαι Χριστιανός, κα ξεύρω ν πραγματεύωμαι καλς, δι τοτο μ μίαν κα τν ατν πόθεσιν προξένησα ες τν αυτόν μου δύω στεφάνους. να μέν, διατ γλύτωσα τν παρθένον π τ θεα χέριά σας, κα καθαρν ατν διεφύλαξα, κα λλο δέ, διατ κα γ φανέρωσα ες σς τν αυτόν μου, τι εμαι Χριστιανός. ρχων επε. Δι μν τν τόλμην ατήν, πο δειξας, προστάζω ν κοπ κεφαλή σου, δι δέ, τ τι πιστεύεις ες τν Χριστόν, κα δν θέλεις ν θυσιάσς ες τος θεούς, προστάζω ν κατακα τ σμά σου π τν φωτίαν.

δ γιος μετ χαρς νεβόησεν, ελογητς Θεός μου, μ παραβλέψας τν πίνοιαν κα μηχανήν, πο φεύρηκα. θεν πηγαίνωντας το Χριστο θλητς ες τν τόπον τς καταδίκης, προσευχήθη, κα οτως πεκεφαλίσθη. Κα μν γία ατο ψυχή, νέβη ες τ Οράνια, καθς μερικο Χριστιανο εδον ατν κα τ μαρτύρησαν, τ δ σμά του ρρίφθη ες τν φωτίαν. Τότε μερικο φιλόχριστοι συμμαζώξαντες τ τίμια λείψανα, πο μειναν π τν φωτίαν, νταφίασαν ατ ες νδοξον τόπον. μοίως δ κα παρθένος Θεοδώρα πάλιν πιασθεσα, κάη κα ατ δι πυρός, κα τζι τελειώσασα τν το μαρτυρίου δρόμον, λαβε παρ Κυρίου στέφανον φθαρτον.

*

γιος Μάρτυς Θέρμος πυρ τελειοται.

Θέρμην ρωτος νθέου Θέρμος φέρων,
Θέρμην πυρς φλέγοντος ς ψύξιν κρίνει.

*

Α γιαι δύω Μάρτυρες Κυρία κα Δούλη ξίφει τελειονται.

χρν πεσθαι Κυρί κα Δουλίδα,
κ γς ούσ πρς Θεν δι ξίφους.

*

γιος Μάρτυς Πομπήϊος ξίφει τελειοται.

ς ζν πρόβατον Πομπήϊε Κυρίου,
Χέεις μελχθες αχένα ξίφει γάλα.

*

γιος Μάρτυς Ζήνων πίσσαν χρισθείς, κα ες πρ βληθείς, κα δόρατι νδον τς πυρς τρωθείς, τελειοται.

θλος τριπλος Ζήνωνι πίσσα πρ δόρυ,
Ομαι δι’ ν πασχε τατα Τριάδα.

*

Ο γιοι Μάρτυρες Μάξιμος κα Τερέντιος ξίφει τελειονται.

σου μετέσχον κα στέφους ς κα τέλους,
Τερέντιος Μάξιμος ος τομ τέλος.

*

Αγίες Πέντε Κόρες της ΛέσβουΑ γιαι πέντε Κόραι α π Λέσβου (τοι Μιτυλήνης) ξίφει τελειονται.

θληφόρους τίθησι Λεσβίας Κόρας,
Μίαν δύω τρες τέσσαρας πέντε ξίφος.

 

 

 

 

 

 

 

*

Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος γιος Νεομάρτυς Γεώργιος, θλήσας ν τ νέ φέσ κατ τ τος ͵αωα΄ [1801], ξίφει τελειοται (2).

Τομν ποίσας Γεώργιε ξίφους,
Χαρ πέπτης ες χαρς τ χωρίον.

(2) Τ Μαρτύριον ατο ρα ες τ Νέον κλόγιον, κα ες τ Νέον Λειμωνάριον.

Τας τν σν γίων πρεσβείαις Χριστ Θες λέησον μς.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Β’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 

 

 

 

Των Αγίων Κλαυδιανού και των συν αυτώ, Θεοδώρας της εν Θεσσαλονίκη, Θεοδώρας, Διδύμου, Θέρμου κ.ά.

Ορθόδοξη πίστη και ζωή στο email σας. Λάβετε πρώτοι όλες τις τελευταίες αναρτήσεις της Κοινωνίας Ορθοδοξίας:
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter! Θα λάβετε email επιβεβαίωσης σε λίγα λεπτά. Παρακαλούμε, ακολουθήστε τον σύνδεσμο μέσα του για να επιβεβαιώσετε την εγγραφή. Εάν το email δεν εμφανιστεί στο γραμματοκιβώτιό σας, παρακαλούμε ελέγξτε τον φάκελο του spam.
Έχετε εγγραφεί επιτυχώς στο newsletter!
Λυπούμαστε, υπήρξε ένα σφάλμα. Παρακαλούμε, ελέγξτε το email σας.