Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Τω αυτώ μηνί ΚΗ’, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Ευτυχούς Επισκόπου Μελιτινής.

Ως ευτυχώς συ ευτύχησας τρισμάκαρ,
Θείας τετευχώς Ευτυχές κληρουχίας.

Εικάδι ογδοάτη Ευτυχέα ένθεν άειραν.

*

Τη αυτή ημέρα μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Ελικωνίδος.

Ελικωνίς τμηθείσα την κάραν ξίφει,
Ουχ’ Ελικώνα, αλλ’ Εδέμ τρυφήν έχει (1).

Αύτη η Αγία ήτον κατά τους χρόνους Γορδιανού και Φιλίππου των βασιλέων, εν έτει σλη’ [238], καταγομένη από την Θεσσαλονίκην. Πιασθείσα δε ως Χριστιανή, εφέρθη προς τον δούκα της Κορίνθου Περίνιον ονόματι, και επειδή δεν επείσθη να θυσιάση εις τα είδωλα, αλλ’ εκήρυξε τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, τούτου χάριν, πρώτον μεν έδεσαν τους πόδας της με το λουρί του ζυγού των βοών, και έρριψαν αυτήν κατά γης, έπειτα αναλύσαντες μολύβι και άσφαλτον (το οποίον ομοιάζει ωσάν το τιάφι) και πίσσαν, έβαλον μέσα εις αυτά την Αγίαν, ευγήκεν όμως έξω χωρίς να βλαβή. Μετά ταύτα εξύρισαν την κεφαλήν της δια καταισχύνην, και έβαλον φωτίαν εις όλον το σώμα της. Ύστερον εμβήκεν η Αγία μέσα εις τον ναόν των ειδώλων, και δια προσευχής της εκρήμνισεν εις την γην το είδωλον της Αθηνάς, και του Διος, και του Ασκληπιού. Όθεν δια την αιτίαν ταύτην έκοψαν τα βυζία της. Αφ’ ου δε έγινε διάδοχος του Περινίου Ιουστίνος ο ανθύπατος, τότε εφέρθη η Αγία και προς αυτόν, μη πεισθείσα δε να προσφέρη σπονδάς και θυσίαν εις τα είδωλα, εβάλθη μέσα εις αναμμένον καμίνι. Επειδή δε η φλόγα δεν έγγισε την Αγίαν τελείως, δια τούτο μετά ταύτα άπλωσαν αυτήν επάνω εις ένα χαλκούν και πυρωμένον κρεββάτι. Επιφανέντες δε εις την Αγίαν οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, υγίαναν τας σάρκας αυτής, αι οποίαι αναλύσασαι, έτρεχον κατά γης. Όθεν αβλαβής φυλαχθείσα από την βάσανον αυτήν, ερρίφθη εις τα θηρία δια να την φάγουν. Τα θηρία όμως, εις μεν την Αγίαν ούτε έγγισαν τελείως, από δε τους υπηρέτας του ανθυπάτου εθανάτωσαν εκατόν είκοσι. Δια τούτο έλαβεν η Αγία την του θανάτου απόφασιν, και λοιπόν αποκεφαλισθείσα η μακαρία, ανέβη στεφανηφόρος εις τα Ουράνια (2).

(1) Εν δε τω χειρογράφω Συναξαριστή ούτω γράφεται ο δεύτερος ούτος ίαμβος· «Πλάνης έλικας και πλοκάς πάσας λύει».

(2) Σημείωσαι, ότι περιττώς γράφεται εδώ παρά τοις Μηναίοις η μνήμη και το Συναξάριον του Οσίου Ιωάννου του Ψυχαΐτου. Ταύτα γαρ προεγράφησαν κατά την εβδόμην του παρόντος Μαΐου.

*

Μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Κρήσκεντος, Παύλου, και Διοσκορίδους.

Εν τη καμίνω Σεδράχ Διοσκορίδης,
Μισάχ δε Παύλος, Αυδεναγώ δε Κρήσκης.

Ούτοι οι Άγιοι διατρίβοντες εις την παλαιάν Ρώμην, με την διδασκαλίαν τους πολλούς απίστους επρόσφεραν εις τον Χριστόν. Όθεν πιασθέντες από τους Έλληνας, εδάρθησαν δυνατά, έπειτα εβάλθησαν μέσα εις αναμμένον καμίνι, και έτζι έλαβον οι αοίδιμοι τους στεφάνους του μαρτυρίου.

*

Ο Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός εν ειρήνη τελειούται.

Παύλου το ρήμα και μεταστάς Ανδρέας,
Ημείς γε μωροί δια Χριστόν κεκράγει (3).

(3) Ο Βίος του Αγίου Ανδρέου τούτου σώζεται εν χειρογράφοις πλατύτατος, βιβλίου σχεδόν μέγεθος απαρτίζων, εν ω περιέχονται πολλαί προφητείαι περί μελλόντων. Ουδέποτε δε εξεδόθη εις τύπον, ίσως διατί, ως λέγουσί τινες, περιέχει μερικά πράγματα δυσπαράδεκτα, ευρίσκεται δε εν τη των Ιβήρων, και εν άλλαις.

*

Του Αγίου Νεομάρτυρος Μήτρου, αθλήσαντος εν έτει ͵αψϞδ’ [1794] (4).

(4) Το Μαρτύριον αυτού όρα εις το Νέον Λειμωνάριον.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

Τῷ αὐτῷ μηνὶ ΚΗ΄, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Εὐτυχοῦς Ἐπισκόπου Μελιτινῆς.

Ὡς εὐτυχῶς σὺ εὐτύχησας τρισμάκαρ,
Θείας τετευχὼς Εὐτυχὲς κληρουχίας.

Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Εὐτυχέα ἔνθεν ἄειραν.

*

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἑλικωνίδος.

Ἑλικωνὶς τμηθεῖσα τὴν κάραν ξίφει,
Οὐχ’ Ἑλικῶνα, ἀλλ’ Ἐδὲμ τρυφὴν ἔχει (1).

Αὕτη ἡ Ἁγία ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους Γορδιανοῦ καὶ Φιλίππου τῶν βασιλέων, ἐν ἔτει σλη΄ [238], καταγομένη ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκην. Πιασθεῖσα δὲ ὡς Χριστιανή, ἐφέρθη πρὸς τὸν δοῦκα τῆς Κορίνθου Περίνιον ὀνόματι, καὶ ἐπειδὴ δὲν ἐπείσθη νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, ἀλλ’ ἐκήρυξε τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν, τούτου χάριν, πρῶτον μὲν ἔδεσαν τοὺς πόδας της μὲ τὸ λουρὶ τοῦ ζυγοῦ τῶν βοῶν, καὶ ἔρριψαν αὐτὴν κατὰ γῆς, ἔπειτα ἀναλύσαντες μολύβι καὶ ἄσφαλτον (τὸ ὁποῖον ὁμοιάζει ὡσὰν τὸ τιάφι) καὶ πίσσαν, ἔβαλον μέσα εἰς αὐτὰ τὴν Ἁγίαν, εὐγῆκεν ὅμως ἔξω χωρὶς νὰ βλαβῇ. Μετὰ ταῦτα ἐξύρισαν τὴν κεφαλήν της διὰ καταισχύνην, καὶ ἔβαλον φωτίαν εἰς ὅλον τὸ σῶμά της. Ὕστερον ἐμβῆκεν ἡ Ἁγία μέσα εἰς τὸν ναὸν τῶν εἰδώλων, καὶ διὰ προσευχῆς της ἐκρήμνισεν εἰς τὴν γῆν τὸ εἴδωλον τῆς Ἀθηνᾶς, καὶ τοῦ Διός, καὶ τοῦ Ἀσκληπιοῦ. Ὅθεν διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην ἔκοψαν τὰ βυζία της. Ἀφ’ οὗ δὲ ἔγινε διάδοχος τοῦ Περινίου Ἰουστῖνος ὁ ἀνθύπατος, τότε ἐφέρθη ἡ Ἁγία καὶ πρὸς αὐτόν, μὴ πεισθεῖσα δὲ νὰ προσφέρῃ σπονδὰς καὶ θυσίαν εἰς τὰ εἴδωλα, ἐβάλθη μέσα εἰς ἀναμμένον καμίνι. Ἐπειδὴ δὲ ἡ φλόγα δὲν ἔγγισε τὴν Ἁγίαν τελείως, διὰ τοῦτο μετὰ ταῦτα ἅπλωσαν αὐτὴν ἐπάνω εἰς ἕνα χαλκοῦν καὶ πυρωμένον κρεββάτι. Ἐπιφανέντες δὲ εἰς τὴν Ἁγίαν οἱ Ἀρχάγγελοι Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, ὑγίαναν τὰς σάρκας αὐτῆς, αἱ ὁποῖαι ἀναλύσασαι, ἔτρεχον κατὰ γῆς. Ὅθεν ἀβλαβὴς φυλαχθεῖσα ἀπὸ τὴν βάσανον αὐτήν, ἐρρίφθη εἰς τὰ θηρία διὰ νὰ τὴν φάγουν. Τὰ θηρία ὅμως, εἰς μὲν τὴν Ἁγίαν οὔτε ἔγγισαν τελείως, ἀπὸ δὲ τοὺς ὑπηρέτας τοῦ ἀνθυπάτου ἐθανάτωσαν ἑκατὸν εἴκοσι. Διὰ τοῦτο ἔλαβεν ἡ Ἁγία τὴν τοῦ θανάτου ἀπόφασιν, καὶ λοιπὸν ἀποκεφαλισθεῖσα ἡ μακαρία, ἀνέβη στεφανηφόρος εἰς τὰ Οὐράνια (2).

(1) Ἐν δὲ τῷ χειρογράφῳ Συναξαριστῇ οὕτω γράφεται ὁ δεύτερος οὗτος ἴαμβος· «Πλάνης ἕλικας καὶ πλοκὰς πάσας λύει».

(2) Σημείωσαι, ὅτι περιττῶς γράφεται ἐδῶ παρὰ τοῖς Μηναίοις ἡ μνήμη καὶ τὸ Συναξάριον τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ψυχαΐτου. Ταῦτα γὰρ προεγράφησαν κατὰ τὴν ἑβδόμην τοῦ παρόντος Μαΐου.

*

Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κρήσκεντος, Παύλου, καὶ Διοσκορίδους.

Ἐν τῇ καμίνῳ Σεδρὰχ Διοσκορίδης,
Μισὰχ δὲ Παῦλος, Αὐδεναγὼ δὲ Κρήσκης.

Οὗτοι οἱ Ἅγιοι διατρίβοντες εἰς τὴν παλαιὰν Ῥώμην, μὲ τὴν διδασκαλίαν τους πολλοὺς ἀπίστους ἐπρόσφεραν εἰς τὸν Χριστόν. Ὅθεν πιασθέντες ἀπὸ τοὺς Ἕλληνας, ἐδάρθησαν δυνατά, ἔπειτα ἐβάλθησαν μέσα εἰς ἀναμμένον καμίνι, καὶ ἔτζι ἔλαβον οἱ ἀοίδιμοι τοὺς στεφάνους τοῦ μαρτυρίου.

*

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Παύλου τὸ ῥῆμα καὶ μεταστὰς Ἀνδρέας,
Ἡμεῖς γε μωροὶ διὰ Χριστὸν κεκράγει (3).

(3) Ὁ Βίος τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τούτου σῴζεται ἐν χειρογράφοις πλατύτατος, βιβλίου σχεδὸν μέγεθος ἀπαρτίζων, ἐν ᾧ περιέχονται πολλαὶ προφητεῖαι περὶ μελλόντων. Οὐδέποτε δὲ ἐξεδόθη εἰς τύπον, ἴσως διατὶ, ὡς λέγουσί τινες, περιέχει μερικὰ πράγματα δυσπαράδεκτα, εὑρίσκεται δὲ ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων, καὶ ἐν ἄλλαις.

*

Τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Μήτρου, ἀθλήσαντος ἐν ἔτει ͵αψϞδ΄ [1794] (4).

(4) Τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ ὅρα εἰς τὸ Νέον Λειμωνάριον.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Γ’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

 Των Αγίων Ευτυχούς Επισκόπου Μελιτινής, Ελικωνίδος, Κρήσκεντος, Ανδρέου του δια Χριστόν σαλού κ.ά.