Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Τω αυτώ μηνί ΚΖ’, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Ματρώνης της εν Θεσσαλονίκη.

Ουκ άξιον λαθείν σε Μάρτυς Ματρώνα,
Καν ένδον ειρκτής εκπνέης κεκρυμμένη.

Εικάδι εβδομάτη θάνε Ματρώνη ενί ειρκτή.

Αύτη ήτον δουλεύτρα μιας γυναικός Εβραίας, Παντίλλης ονομαζομένης, η οποία ήτον σύζυγος ενός αρχιστρατήγου εν τη πόλει της Θεσσαλονίκης. Όταν δε η κυρά της επήγαινεν εις την Συναγωγήν των Εβραίων, ηκολούθει μεν εις αυτήν και η Ματρώνα, μέσα όμως εις την Συναγωγήν δεν έμβαινεν, αλλά εγύριζε και επήγαινεν εις την Εκκλησίαν των Χριστιανών. Επειδή δε εφανερώθη εις την κυράν της τούτο οπού έκανε, δια τούτο εδάρθη η μακαρία ανελεήμονα, και εκλείσθη μέσα εις φυλακήν. Είτα ευγάλεται από την φυλακήν, και πάλιν δέρνεται, και πάλιν κλείεται εις την φυλακήν. Εκεί δε διαπεράσασα ημέρας πολλάς, παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού. Λέγουσι δε, ότι το άγιον αυτής λείψανον ενταφιάσθη εντίμως. Η δε κυρά της Παντίλλα, εγλύστρισεν επάνω από το τείχος, και έπεσε κάτω εις ένα υπολήνιον, όπου χύνεται ο μούστος, και εκεί κατέστρεψε την ζωήν, και έλαβε κατά το παρόν την αξίαν καταδίκην παρά Θεού.

*

Τη αυτή ημέρα ο Όσιος Κήρυκος ο εν τω Άπρω, εν ειρήνη τελειούται.

Εγώ πάτερ Κήρυκε και τεθνηκότα,
Καν καρδία φέρειν σε, καν γλώττη θέλω.

*

Μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Φιλητού του Συγκλητικού, και Λυδίας της αυτού γυναικός, και των δύω τέκνων αυτού, Θεοπρεπίου, Μακεδόνος, Αμφιλοχίου του δουκός, και Κρονίδου του Κομενταρησίου.

Εις τον Φιλητόν και Λυδίαν.

Ώσπερ Φιλητού και Λυδίας σαρξ μία,
Ούτως εν αυτών και μετ’ ειρήνης τέλος.

Εις τον Θεοπρέπιον και Μακεδόνα.

Θνήσκει Θεοπρέπιος συν Μακεδόνι,
Θεοπρεπώς άδοντες ύμνους Κυρίω.

Εις τον Αμφιλόχιον και Κρονίδην.

Δουξ συντελευτά τω Κομενταρησίω,
Εξουσιάζων εξυπηρετουμένω.

Ούτοι οι Άγιοι ήτον κατά τους χρόνους Αδριανού του βασιλέως εν έτει ρκε’ [125], Χριστιανοί κατά το επάγγελμα και καθ’ εκάστην ημέραν λατρεύοντες τω Θεώ. Πιασθείς δε ο μακάριος Φιλητός μαζί με την γυναίκα του Λυδίαν, και με τα δύω παιδία του, τον Θεοπρέπιον και Μακεδόνα, επαραστάθη εις τον βασιλέα. Ο δε βασιλεύς, επειδή δεν εδυνήθη να αντισταθή εις την σοφίαν του Αγίου, απέστειλεν αυτόν και την γυναίκα του εις τον Αμφιλόχιον, όστις ήτον δούκας εις την Σλαβονίαν. Ευθύς λοιπόν εκείνος εκρέμασεν αυτούς επάνω εις ξύλον, και επρόσταξε να κτυπούν τα σώματά των με σπάθας ξυλίνας. Τότε επίστευσεν εις τον Χριστόν Κρονίδης ο κομενταρήσιος, ο οποίος μαζί με τους λοιπούς ερρίφθη εις την φυλακήν. Κατά δε την νύκτα εκείνην, εις καιρόν οπού οι Άγιοι έψαλλον και επροσηύχοντο, εφάνηκαν ουράνιοι Άγγελοι παραθαρρύνοντες και ενδυναμόνοντες αυτούς εις τον αγώνα του μαρτυρίου. Τω πρωί δε επαραστάθησαν εις τον Αμφιλόχιον, ο οποίος είπε προς αυτούς, πολλά βάσανα και τιμωρίαι είναι ετοιμασμέναι δια λόγου σας. Όθεν έβαλε τους Αγίους μέσα εις ένα καζάνι γεμάτον από λάδι και ρετζίνι βρασμένον, και ω του θαύματος! παρευθύς εψυχράνθη το καζάνι. Τότε θαυμάσας ο δούκας Αμφιλόχιος δια το γεγονός θαύμα, επίστευσεν εις τον Χριστόν. Λέγωντας δε, Κύριε Ιησού Χριστέ βοήθει μοι, εμβήκε και αυτός μέσα εις το καζάνι. Φωνή δε θεϊκή έγινεν εις αυτόν λέγουσα, εισηκούσθη η δέησίς σου, και ανάβαινε εδώ εις εμένα. Ταύτα μαθών ο βασιλεύς, ανεχώρησεν από την Ρώμην και επήγεν εις την Σλαβονίαν, γεμάτος από φοβέρας και θυμόν. Φθάσας λοιπόν εκεί, προστάζει να καή εις επτά ημέρας ένα καζάνι γεμάτον από λάδι, και μέσα εις αυτό να βαλθούν όλοι οι εξ Άγιοι. Τούτου δε γενομένου, εφυλάχθησαν αβλαβείς από την χάριν του Θεού. Ο δε βασιλεύς εντροπιασθείς δια το θαυμάσιον τούτο, εγύρισεν οπίσω εις την Ρώμην. Οι δε Άγιοι προσευχηθέντες και ευχαριστήσαντες τω Θεώ, παρέδωκαν εις αυτόν τας ψυχάς των, και έλαβον τους στεφάνους της αθλήσεως (1).

(1) Το Συναξάριον τούτο γεγραμμένον εστίν εν τοις Μηναίοις κατά την εικοστήν ογδόην του Μαρτίου ατάκτως, όθεν εγράφη ώδε καθώς απήτει η τάξις. Σημείωσαι, ότι κατά την εικοστήν εβδόμην ταύτην του Μαρτίου ετελειώθησαν δια του μαρτυρίου, οι εννέα Μάρτυρες, οι εν τω Συναξαρίω Ιωνά και Βαραχησίου περιεχόμενοι, κατά την εικοστήν ενάτην του παρόντος.

*

Οι Άγιοι Μάρτυρες Ιωάννης και Βαρούχιος (2) ξίφει τελειούνται.

Ου θάρσος ήττον Ιωάννου προς ξίφος,
Ο Βαρούχιος είχεν ειμή και πλέον.

(2) Εν δε τοις Μηναίοις γράφονται Ιωνάς και Βαραχήσιος, ουκ ορθώς. Έμπροσθεν γαρ κατά την εικοστήν ενάτην εορτάζονται ούτοι.

*

Ο Προφήτης Ανανί (3) εν ειρήνη τελειούται.

Τριας τρίπους σος Ανανί θεοπρόπε.
Δι’ ης το μέλλον προύλεγες προ του τέλους.

(3) Περί του Ανανί του Προφήτου τούτου ταύτα γράφει η Αγία Γραφή· «Και εν τω καιρώ εκείνω ήλθεν Ανανί ο Προφήτης προς Ασά βασιλέα Ιούδα, και είπεν αυτώ. Εν τω πεποιθέναι σε επί βασιλέα Συρίας, και μη πεποιθέναι επί Κύριον Θεόν σου, δια τούτο εσώθη η δύναμις Συρίας από της χειρός σου. Ουχ’ οι Αιθίοπες και Λίβυες ήσαν εις δύναμιν πολλήν; εις θάρσος; εις ιππείς; εις πλήθος σφόδρα; και εν τω πεποιθέναι σε επί Κύριον, παρέδωκεν εις τας χείρας σου; Ότι οι οφθαλμοί Κυρίου επιβλέπουσιν εν πάση τη γη, κατισχύσαι εν πάση καρδία πλήρει προς αυτόν. Ηγνόηκας επί τούτω. Από του νυν έσται μετά σου πόλεμος. Και εθυμώθη Ασά τω Προφήτη, και παρέθετο αυτόν εις φυλακήν» (Β’ Παραλ. ις’, 7-10). Εσφαλμένως δε Ανίναν γράφουσιν αυτόν τα Μηναία.

*

Μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Παύλου Επισκόπου Κορίνθου, αδελφού γεγονότος Πέτρου Επισκόπου Άργους του Σημειοφόρου (4).

Φύσει αδελφός ων ο Παύλος του Πέτρου,
Πόλει συν αυτώ εγκατοικεί τη άνω.

(4) Ο Πέτρος ούτος, ίσως είναι ο εορταζόμενος κατά την τρίτην του Ιαννουαρίου, όστις και Θαυματουργός ονομάζεται. Τούτων των δύω αδελφών το Συναξάριον, γράφεται κατά την τρίτην του Μαΐου.

*

Μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Ευτυχίου (5).

Ευτυχές Ευτύχιος ήλθεν εις πέρας,
Γήθεν μεταστάς και κατοικήσας πόλον.

(5) Περιττώς γράφεται εδώ παρά τοις Μηναίοις η μνήμη του Αποστόλου Ηρωδίωνος. Ούτος γαρ εορτάζεται μετά Ολυμπά και Εράστου και Σωσιπάτρου και Κουάρτου κατά την δεκάτην του Νοεμβρίου, και κατά την ακόλουθον εικοστήν ογδόην του παρόντος Μαρτίου ιδία.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

Τῷ αὐτῷ μηνὶ ΚΖ΄, μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ματρώνης τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ.

Οὐκ ἄξιον λαθεῖν σε Μάρτυς Ματρῶνα,
Κᾂν ἔνδον εἱρκτῆς ἐκπνέῃς κεκρυμμένη.

Εἰκάδι ἑβδομάτῃ θάνε Ματρώνη ἐνὶ εἱρκτῇ.

Αὕτη ἦτον δουλεύτρα μιᾶς γυναικὸς Ἑβραίας, Παντίλλης ὀνομαζομένης, ἡ ὁποία ἦτον σύζυγος ἑνὸς ἀρχιστρατήγου ἐν τῇ πόλει τῆς Θεσσαλονίκης. Ὅταν δὲ ἡ κυρά της ἐπήγαινεν εἰς τὴν Συναγωγὴν τῶν Ἑβραίων, ἠκολούθει μὲν εἰς αὐτὴν καὶ ἡ Ματρῶνα, μέσα ὅμως εἰς τὴν Συναγωγὴν δὲν ἔμβαινεν, ἀλλὰ ἐγύριζε καὶ ἐπήγαινεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Χριστιανῶν. Ἐπειδὴ δὲ ἐφανερώθη εἰς τὴν κυράν της τοῦτο ὁποῦ ἔκανε, διὰ τοῦτο ἐδάρθη ἡ μακαρία ἀνελεήμονα, καὶ ἐκλείσθη μέσα εἰς φυλακήν. Εἶτα εὐγάλεται ἀπὸ τὴν φυλακήν, καὶ πάλιν δέρνεται, καὶ πάλιν κλείεται εἰς τὴν φυλακήν. Ἐκεῖ δὲ διαπεράσασα ἡμέρας πολλάς, παρέδωκε τὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ. Λέγουσι δέ, ὅτι τὸ ἅγιον αὐτῆς λείψανον ἐνταφιάσθη ἐντίμως. Ἡ δὲ κυρά της Παντίλλα, ἐγλύστρισεν ἐπάνω ἀπὸ τὸ τεῖχος, καὶ ἔπεσε κάτω εἰς ἕνα ὑπολήνιον, ὅπου χύνεται ὁ μοῦστος, καὶ ἐκεῖ κατέστρεψε τὴν ζωήν, καὶ ἔλαβε κατὰ τὸ παρὸν τὴν ἀξίαν καταδίκην παρὰ Θεοῦ.

*

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος Κήρυκος ὁ ἐν τῷ Ἄπρῳ, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ἐγὼ πάτερ Κήρυκε καὶ τεθνηκότα,
Κᾂν καρδίᾳ φέρειν σε, κᾂν γλώττῃ θέλω.

*

Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φιλητοῦ τοῦ Συγκλητικοῦ, καὶ Λυδίας τῆς αὐτοῦ γυναικός, καὶ τῶν δύω τέκνων αὐτοῦ, Θεοπρεπίου, Μακεδόνος, Ἀμφιλοχίου τοῦ δουκός, καὶ Κρονίδου τοῦ Κομενταρησίου.

Εἰς τὸν Φιλητὸν καὶ Λυδίαν.

Ὥσπερ Φιλητοῦ καὶ Λυδίας σὰρξ μία,
Οὕτως ἓν αὐτῶν καὶ μετ’ εἰρήνης τέλος.

Εἰς τὸν Θεοπρέπιον καὶ Μακεδόνα.

Θνήσκει Θεοπρέπιος σὺν Μακεδόνι,
Θεοπρεπῶς ᾄδοντες ὕμνους Κυρίῳ.

Εἰς τὸν Ἀμφιλόχιον καὶ Κρονίδην.

Δοὺξ συντελευτᾷ τῷ Κομενταρησίῳ,
Ἐξουσιάζων ἐξυπηρετουμένῳ.

Οὗτοι οἱ Ἅγιοι ἦτον κατὰ τοὺς χρόνους Ἀδριανοῦ τοῦ βασιλέως ἐν ἔτει ρκε΄ [125], Χριστιανοὶ κατὰ τὸ ἐπάγγελμα καὶ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν λατρεύοντες τῷ Θεῷ. Πιασθεὶς δὲ ὁ μακάριος Φιλητὸς μαζὶ μὲ τὴν γυναῖκά του Λυδίαν, καὶ μὲ τὰ δύω παιδία του, τὸν Θεοπρέπιον καὶ Μακεδόνα, ἐπαραστάθη εἰς τὸν βασιλέα. Ὁ δὲ βασιλεύς, ἐπειδὴ δὲν ἐδυνήθη νὰ ἀντισταθῇ εἰς τὴν σοφίαν τοῦ Ἁγίου, ἀπέστειλεν αὐτὸν καὶ τὴν γυναῖκά του εἰς τὸν Ἀμφιλόχιον, ὅστις ἦτον δοῦκας εἰς τὴν Σλαβονίαν. Εὐθὺς λοιπὸν ἐκεῖνος ἐκρέμασεν αὐτοὺς ἐπάνω εἰς ξύλον, καὶ ἐπρόσταξε νὰ κτυποῦν τὰ σώματά των μὲ σπάθας ξυλίνας. Τότε ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστὸν Κρονίδης ὁ κομενταρήσιος, ὁ ὁποῖος μαζὶ μὲ τοὺς λοιποὺς ἐρρίφθη εἰς τὴν φυλακήν. Κατὰ δὲ τὴν νύκτα ἐκείνην, εἰς καιρὸν ὁποῦ οἱ Ἅγιοι ἔψαλλον καὶ ἐπροσηύχοντο, ἐφάνηκαν οὐράνιοι Ἄγγελοι παραθαρρύνοντες καὶ ἐνδυναμόνοντες αὐτοὺς εἰς τὸν ἀγῶνα τοῦ μαρτυρίου. Τῷ πρωῒ δὲ ἐπαραστάθησαν εἰς τὸν Ἀμφιλόχιον, ὁ ὁποῖος εἶπε πρὸς αὐτούς, πολλὰ βάσανα καὶ τιμωρίαι εἶναι ἑτοιμασμέναι διὰ λόγου σας. Ὅθεν ἔβαλε τοὺς Ἁγίους μέσα εἰς ἕνα καζάνι γεμάτον ἀπὸ λάδι καὶ ῥετζίνι βρασμένον, καὶ ὢ τοῦ θαύματος! παρευθὺς ἐψυχράνθη τὸ καζάνι. Τότε θαυμάσας ὁ δοῦκας Ἀμφιλόχιος διὰ τὸ γεγονὸς θαῦμα, ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστόν. Λέγωντας δέ, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ βοήθει μοι, ἐμβῆκε καὶ αὐτὸς μέσα εἰς τὸ καζάνι. Φωνὴ δὲ θεϊκὴ ἔγινεν εἰς αὐτὸν λέγουσα, εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἀνάβαινε ἐδῶ εἰς ἐμένα. Ταῦτα μαθὼν ὁ βασιλεύς, ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Ῥώμην καὶ ἐπῆγεν εἰς τὴν Σλαβονίαν, γεμάτος ἀπὸ φοβέρας καὶ θυμόν. Φθάσας λοιπὸν ἐκεῖ, προστάζει νὰ καῇ εἰς ἑπτὰ ἡμέρας ἕνα καζάνι γεμάτον ἀπὸ λάδι, καὶ μέσα εἰς αὐτὸ νὰ βαλθοῦν ὅλοι οἱ ἓξ Ἅγιοι. Τούτου δὲ γενομένου, ἐφυλάχθησαν ἀβλαβεῖς ἀπὸ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ. Ὁ δὲ βασιλεὺς ἐντροπιασθεὶς διὰ τὸ θαυμάσιον τοῦτο, ἐγύρισεν ὀπίσω εἰς τὴν Ῥώμην. Οἱ δὲ Ἅγιοι προσευχηθέντες καὶ εὐχαριστήσαντες τῷ Θεῷ, παρέδωκαν εἰς αὐτὸν τὰς ψυχάς των, καὶ ἔλαβον τοὺς στεφάνους τῆς ἀθλήσεως (1).

(1) Τὸ Συναξάριον τοῦτο γεγραμμένον ἐστὶν ἐν τοῖς Μηναίοις κατὰ τὴν εἰκοστὴν ὀγδόην τοῦ Μαρτίου ἀτάκτως, ὅθεν ἐγράφη ὧδε καθὼς ἀπῄτει ἡ τάξις. Σημείωσαι, ὅτι κατὰ τὴν εἰκοστὴν ἑβδόμην ταύτην τοῦ Μαρτίου ἐτελειώθησαν διὰ τοῦ μαρτυρίου, οἱ ἐννέα Μάρτυρες, οἱ ἐν τῷ Συναξαρίῳ Ἰωνᾶ καὶ Βαραχησίου περιεχόμενοι, κατὰ τὴν εἰκοστὴν ἐνάτην τοῦ παρόντος.

*

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἰωάννης καὶ Βαρούχιος (2) ξίφει τελειοῦνται.

Οὐ θάρσος ἧττον Ἰωάννου πρὸς ξίφος,
Ὁ Βαρούχιος εἶχεν εἰμὴ καὶ πλέον.

(2) Ἐν δὲ τοῖς Μηναίοις γράφονται Ἰωνᾶς καὶ Βαραχήσιος, οὐκ ὀρθῶς. Ἔμπροσθεν γὰρ κατὰ τὴν εἰκοστὴν ἐνάτην ἑορτάζονται οὗτοι.

*

Ὁ Προφήτης Ἀνανὶ (3) ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Τριὰς τρίπους σὸς Ἀνανὶ θεοπρόπε.
Δι’ ἧς τὸ μέλλον προὔλεγες πρὸ τοῦ τέλους.

(3) Περὶ τοῦ Ἀνανὶ τοῦ Προφήτου τούτου ταῦτα γράφει ἡ Ἁγία Γραφή· «Καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἦλθεν Ἀνανὶ ὁ Προφήτης πρὸς Ἀσὰ βασιλέα Ἰούδα, καὶ εἶπεν αὐτῷ. Ἐν τῷ πεποιθέναι σε ἐπὶ βασιλέα Συρίας, καὶ μὴ πεποιθέναι ἐπὶ Κύριον Θεόν σου, διὰ τοῦτο ἐσώθη ἡ δύναμις Συρίας ἀπὸ τῆς χειρός σου. Οὐχ’ οἱ Αἰθίοπες καὶ Λίβυες ἦσαν εἰς δύναμιν πολλήν; εἰς θάρσος; εἰς ἱππεῖς; εἰς πλῆθος σφόδρα; καὶ ἐν τῷ πεποιθέναι σε ἐπὶ Κύριον, παρέδωκεν εἰς τὰς χεῖράς σου; Ὅτι οἱ ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπιβλέπουσιν ἐν πάσῃ τῇ γῇ, κατισχύσαι ἐν πάσῃ καρδίᾳ πλήρει πρὸς αὐτόν. Ἠγνόηκας ἐπὶ τούτῳ. Ἀπὸ τοῦ νῦν ἔσται μετὰ σοῦ πόλεμος. Καὶ ἐθυμώθη Ἀσὰ τῷ Προφήτῃ, καὶ παρέθετο αὐτὸν εἰς φυλακήν» (Β΄ Παραλ. ις΄, 7-10). Ἐσφαλμένως δὲ Ἀνίναν γράφουσιν αὐτὸν τὰ Μηναῖα.

*

Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Παύλου Ἐπισκόπου Κορίνθου, ἀδελφοῦ γεγονότος Πέτρου Ἐπισκόπου Ἄργους τοῦ Σημειοφόρου (4).

Φύσει ἀδελφὸς ὢν ὁ Παῦλος τοῦ Πέτρου,
Πόλει σὺν αὐτῷ ἐγκατοικεῖ τῇ ἄνω.

(4) Ὁ Πέτρος οὗτος, ἴσως εἶναι ὁ ἑορταζόμενος κατὰ τὴν τρίτην τοῦ Ἰαννουαρίου, ὅστις καὶ Θαυματουργὸς ὀνομάζεται. Τούτων τῶν δύω ἀδελφῶν τὸ Συναξάριον, γράφεται κατὰ τὴν τρίτην τοῦ Μαΐου.

*

Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Εὐτυχίου (5).

Εὐτυχὲς Εὐτύχιος ἦλθεν εἰς πέρας,
Γῆθεν μεταστὰς καὶ κατοικήσας πόλον.

(5) Περιττῶς γράφεται ἐδῶ παρὰ τοῖς Μηναίοις ἡ μνήμη τοῦ Ἀποστόλου Ἡρωδίωνος. Οὗτος γὰρ ἑορτάζεται μετὰ Ὀλυμπᾶ καὶ Ἐράστου καὶ Σωσιπάτρου καὶ Κουάρτου κατὰ τὴν δεκάτην τοῦ Νοεμβρίου, καὶ κατὰ τὴν ἀκόλουθον εἰκοστὴν ὀγδόην τοῦ παρόντος Μαρτίου ἰδίᾳ.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Β’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

Των Αγίων Ματρώνης της εν Θεσσαλονίκη, Κηρύκου του εν τω Άπρω, Φιλητού του Συγκλητικού και των συν αυτώ κ.ά.