Αν θέλετε πολυτονικό κείμενο, πατήστε εδώ

Τω αυτώ μηνί ΚΕ’, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και νοταρίων Μαρκιανού και Μαρτυρίου.

Χριστού καλάμους τους νοταρίους νόει,
Εις αίμα το σφων εκ ξίφους βεβαμμένους.

Πέμπτη Μαρκιανόν τάμον εικάδι Μαρτύριόν τε.

Όταν ο Άγιος Παύλος Ομολογητής και Ιερομάρτυς επατριάρχευεν εις την Κωνσταντινούπολιν, μετά τον θάνατον Αλεξάνδρου του Κωνσταντινουπόλεως, κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίου εν έτει τλζ’ [337], ο οποίος εγελάσθη φευ! από τους Αρειανούς, και έπεσεν εις την αυτών αίρεσιν, τότε οι ευσεβέστατοι ούτοι, ήτον του ρηθέντος Πατριάρχου νοτάριοι και γραμματικοί και αναγινώσκοντες εις τον λαόν τας ιεράς Βίβλους, διέλαμπον πανταχού με ευλάβειαν, με σεμνότητα τρόπων, και με κάθε αγιότητα και αρετήν. Μάλιστα δε και εξαιρέτως με ορθοδοξίαν. Αφ’ ου λοιπόν ο θείος Παύλος εξωρίσθη εις την Αρμενίαν, και εκεί εδέχθη το μακάριον τέλος, πνιχθείς από τους Αρειανούς (1), οι Άγιοι ούτοι νοτάριοι ήλεγχον παρρησία τους δυσσεβείς, και εκήρυττον εις όλους, ότι ο Υιός είναι ομοούσιος με τον Πατέρα. Όθεν επειδή δεν επείσθησαν να προδώσουν την ευσέβειαν, ούτε με κολακείαις και υποσχέσεις δωρεών, ούτε με φοβερισμούς πληγών και βασάνων, δια τούτο θανατόνονται με την μάχαιραν και θάπτονται εις την πόρταν της Κωνσταντινουπόλεως, την καλουμένην Μελανδησίαν, εν τη τοποθεσία του Δευτέρου. Ύστερον δε, έκτισε Ναόν εκ θεμελίων εις το όνομά των ο εν Αγίοις Πατήρ ημών Ιωάννης ο Χρυσόστομος (2).

(1) Ούτος εορτάζεται κατά την έκτην του Νοεμβρίου.                                                                                                              

(2) Το Μαρτύριον τούτων συνέγραψεν ο Μεταφραστής, ου η αρχή· «Επεχωρίαζε μεν και πρότερον». (Σώζεται εν τη Μεγίστη Λαύρα, εν τη των Ιβήρων και εν άλλαις.)

*

Τη αυτή ημέρα μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Αναστασίου.

Αναστάσιε, σου δε τι γράψω χάριν;
Χριστού χάριν σπεύσαντος εκθανείν ξίφει.

Ούτος ο Άγιος αυτοκάλεστος επήγεν εις τους τυράννους, και ομολογήσας με παρρησίαν τον Χριστόν Θεόν αληθινόν και ποιητήν του παντός, εξέπληξεν άπαντας. Και επειδή με τα λόγια οπού είπε, και με την ανδρίαν οπού έδειξεν, εβεβαίωσε το αμετάθετον της γνώμης του, δια τούτο αποκεφαλίζεται, και ρίπτεται εις την θάλασσαν. Μία δε ευλαβής γυναίκα πέρνουσα το τίμιον αυτού λείψανον, αφ’ ου το εξέβρασεν έξω η θάλασσα, ετείλιξεν αυτό με σενδόνια και με μύρα, και κατασκευάσασα ευκτήριον Εκκλησίαν εις το όνομα του Μάρτυρος, εκεί ενταφίασε το λείψανόν του. Δια μέσου του οποίου πολλαί ιατρείαι παραδόξως, και παλαιά εγίνοντο, και έως του νυν γίνονται.

*

Ο Άγιος Ουαλλερίνος ξίφει τελειούται.

Ουαλλερίνος την κάραν τμηθείς ξίφει,
Τομής βραχείας ω πόσα στέφη λάβη!

*

Ο Άγιος Μάρτυς Σαβίνος πυρί τελειούται.

Εισδύς το πυρ χόρευε Μάρτυς Σαβίνε,
Θείαν χορείαν πρόξενον θείου στέφους.

*

Οι Άγιοι Ουαλλέριος και Χρυσάφιος (3) ξίφει τελειούνται.

Διττοίς αθληταίς η τιμωρία ξίφος,
Ηγουμένοις τρύφημα την τιμωρίαν.

(3) Εν δε τω τετυπωμένω Συναξαριστή γράφεται Χρύσαφος. Και εν τω χειρογράφω, γράφεται Ουαλλερίνος.

*

Η Αγία Ταβιθά, ην ήγειρε θανούσαν ο Απόστολος Πέτρος, εν ειρήνη τελειούται.

Πού σοι Ταβιθά Πέτρος; Ει γαρ ην πάλιν,
Ήγειρεν αν σε και θανούσαν ως πάλαι.

*

Ο Άγιος Μάρτυς Ούαρος ο εν Αιγύπτω, ξίφει τελειούται.

Κάρας δυναστών δαιμόνων εν εκστάσει,
Ούαρος εξέκοψεν εκκοπείς κάραν.

*

Ο Όσιος Γεώργιος Επίσκοπος Αμάστριδος, ο ποιητής των Κανόνων, εν ειρήνη τελειούται (4).

Το θείον εν γη και θανών υμνείς Πάτερ,
Ημών εκείνο σοις ανυμνούντων λόγοις.

(4) Μερικοί Κανόνες ασματικοί εις Αγίους τινάς, ευρίσκονται επιγεγραμμένοι εις όνομα Γεωργίου, οι οποίοι φαίνονται ότι είναι πόνημα του Γεωργίου τούτου.

*

Οι Άγιοι Παππίας, Διόδωρος και Κλαυδιανός, ξίφει τελειούνται.

Κάρας αθλητών τρεις τριών τέμνει ξίφος,
Οις ταυτόν ην φρόνημα τριτταίς εν κάραις.

*

Οι Άγιοι Φαύστος, Βασίλειος και Λουκιανός, ξίφει τελειούνται.

Τριών συνάθλων εν δια ξίφους τέλος,
Οι τον Θεόν φρονούσιν εν τε και τρία.

*

Οι Άγιοι Νικηφόρος και Στέφανος ξεόμενοι, τελειούνται.

Ξεσθείσι Νικηφόρω και τω Στεφάνω,
Νικηφόρου στέφανος επλάκη τέλους.

*

Οι Άγιοι Φιλάδελφος και Πολύκαρπος εν ειρήνη τελειούνται.

Υπήρξεν όντως η τελευτή του βίου,
Και Φιλαδέλφω και Πολυκάρπω φίλη.

*

Ο Όσιος Μακάριος, Επίσκοπος Πάφου της εν Κύπρω, εν ειρήνη τελειούται.

Πάφου πρόεδρος ένδον εκρύβη τάφου,
Και τ’ άλλα Μακάριος ου κλήσιν μόνον.

*

Οι Άγιοι δύω Μάρτυρες οι εν Θράκη, μέσον δύω πετρών συμπιεσθέντες, τελειούνται.

Εύρον πονηροί και κυλίστραν πετρίνην,
Εν η σύναθλοι συμπιέζονται δύω.

Ταις των σων Αγίων πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός ελέησον ημάς.

Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α’. Εκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

Τῷ αὐτῷ μηνὶ ΚΕ΄, μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ νοταρίων Μαρκιανοῦ καὶ Μαρτυρίου.

Χριστοῦ καλάμους τοὺς νοταρίους νόει,
Εἰς αἷμα τὸ σφῶν ἐκ ξίφους βεβαμμένους.

Πέμπτῃ Μαρκιανὸν τάμον εἰκάδι Μαρτύριόν τε.

Ὅταν ὁ Ἅγιος Παῦλος Ὁμολογητὴς καὶ Ἱερομάρτυς ἐπατριάρχευεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, μετὰ τὸν θάνατον Ἀλεξάνδρου τοῦ Κωνσταντινουπόλεως, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Κωνσταντίου ἐν ἔτει τλζ΄ [337], ὁ ὁποῖος ἐγελάσθη φεῦ! ἀπὸ τοὺς Ἀρειανούς, καὶ ἔπεσεν εἰς τὴν αὐτῶν αἵρεσιν, τότε οἱ εὐσεβέστατοι οὗτοι, ἦτον τοῦ ῥηθέντος Πατριάρχου νοτάριοι καὶ γραμματικοὶ καὶ ἀναγινώσκοντες εἰς τὸν λαὸν τὰς ἱερὰς Βίβλους, διέλαμπον πανταχοῦ μὲ εὐλάβειαν, μὲ σεμνότητα τρόπων, καὶ μὲ κάθε ἁγιότητα καὶ ἀρετήν. Μάλιστα δὲ καὶ ἐξαιρέτως μὲ ὀρθοδοξίαν. Ἀφ’ οὗ λοιπὸν ὁ θεῖος Παῦλος ἐξωρίσθη εἰς τὴν Ἁρμενίαν, καὶ ἐκεῖ ἐδέχθη τὸ μακάριον τέλος, πνιχθεὶς ἀπὸ τοὺς Ἀρειανούς (1), οἱ Ἅγιοι οὗτοι νοτάριοι ἤλεγχον παρρησίᾳ τοὺς δυσσεβεῖς, καὶ ἐκήρυττον εἰς ὅλους, ὅτι ὁ Υἱὸς εἶναι ὁμοούσιος μὲ τὸν Πατέρα. Ὅθεν ἐπειδὴ δὲν ἐπείσθησαν νὰ προδώσουν τὴν εὐσέβειαν, οὔτε μὲ κολακείαις καὶ ὑποσχέσεις δωρεῶν, οὔτε μὲ φοβερισμοὺς πληγῶν καὶ βασάνων, διὰ τοῦτο θανατόνονται μὲ τὴν μάχαιραν καὶ θάπτονται εἰς τὴν πόρταν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τὴν καλουμένην Μελανδησίαν, ἐν τῇ τοποθεσίᾳ τοῦ Δευτέρου. Ὕστερον δέ, ἔκτισε Ναὸν ἐκ θεμελίων εἰς τὸ ὄνομά των ὁ ἐν Ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (2).

(1) Οὗτος ἑορτάζεται κατὰ τὴν ἕκτην τοῦ Νοεμβρίου.                                                                                                              

(2) Τὸ Μαρτύριον τούτων συνέγραψεν ὁ Μεταφραστής, οὗ ἡ ἀρχή· «Ἐπεχωρίαζε μὲν καὶ πρότερον». (Σῴζεται ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ, ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις.)

*

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἀναστασίου.

Ἀναστάσιε, σοῦ δὲ τί γράψω χάριν;
Χριστοῦ χάριν σπεύσαντος ἐκθανεῖν ξίφει.

Οὗτος ὁ Ἅγιος αὐτοκάλεστος ἐπῆγεν εἰς τοὺς τυράννους, καὶ ὁμολογήσας μὲ παρρησίαν τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινὸν καὶ ποιητὴν τοῦ παντός, ἐξέπληξεν ἅπαντας. Καὶ ἐπειδὴ μὲ τὰ λόγια ὁποῦ εἶπε, καὶ μὲ τὴν ἀνδρίαν ὁποῦ ἔδειξεν, ἐβεβαίωσε τὸ ἀμετάθετον τῆς γνώμης του, διὰ τοῦτο ἀποκεφαλίζεται, καὶ ῥίπτεται εἰς τὴν θάλασσαν. Μία δὲ εὐλαβὴς γυναῖκα πέρνουσα τὸ τίμιον αὐτοῦ λείψανον, ἀφ’ οὗ τὸ ἐξέβρασεν ἔξω ἡ θάλασσα, ἐτείλιξεν αὐτὸ μὲ σενδόνια καὶ μὲ μῦρα, καὶ κατασκευάσασα εὐκτήριον Ἐκκλησίαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Μάρτυρος, ἐκεῖ ἐνταφίασε τὸ λείψανόν του. Διὰ μέσου τοῦ ὁποίου πολλαὶ ἰατρεῖαι παραδόξως, καὶ παλαιὰ ἐγίνοντο, καὶ ἕως τοῦ νῦν γίνονται.

*

Ὁ Ἅγιος Οὐαλλερῖνος ξίφει τελειοῦται.

Οὐαλλερῖνος τὴν κάραν τμηθεὶς ξίφει,
Τομῆς βραχείας ὢ πόσα στέφη λάβῃ!

*

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Σαβῖνος πυρὶ τελειοῦται.

Εἰσδὺς τὸ πῦρ χόρευε Μάρτυς Σαβῖνε,
Θείαν χορείαν πρόξενον θείου στέφους.

*

Οἱ Ἅγιοι Οὐαλλέριος καὶ Χρυσάφιος (3) ξίφει τελειοῦνται.

Διττοῖς ἀθληταῖς ἡ τιμωρία ξίφος,
Ἡγουμένοις τρύφημα τὴν τιμωρίαν.

(3) Ἐν δὲ τῷ τετυπωμένῳ Συναξαριστῇ γράφεται Χρύσαφος. Καὶ ἐν τῷ χειρογράφῳ, γράφεται Οὐαλλερῖνος.

*

Ἡ Ἁγία Ταβιθᾶ, ἣν ἤγειρε θανοῦσαν ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ποῦ σοι Ταβιθᾶ Πέτρος; Εἰ γὰρ ἦν πάλιν,
Ἤγειρεν ἄν σε καὶ θανοῦσαν ὡς πάλαι.

*

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Οὔαρος ὁ ἐν Αἰγύπτῳ, ξίφει τελειοῦται.

Κάρας δυναστῶν δαιμόνων ἐν ἐκστάσει,
Οὔαρος ἐξέκοψεν ἐκκοπεὶς κάραν.

*

Ὁ Ὅσιος Γεώργιος Ἐπίσκοπος Ἀμάστριδος, ὁ ποιητὴς τῶν Κανόνων, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται (4).

Τὸ θεῖον ἐν γῇ καὶ θανὼν ὑμνεῖς Πάτερ,
Ἡμῶν ἐκεῖνο σοῖς ἀνυμνούντων λόγοις.

(4) Μερικοὶ Κανόνες ᾀσματικοὶ εἰς Ἁγίους τινάς, εὑρίσκονται ἐπιγεγραμμένοι εἰς ὄνομα Γεωργίου, οἱ ὁποῖοι φαίνονται ὅτι εἶναι πόνημα τοῦ Γεωργίου τούτου.

*

Οἱ Ἅγιοι Παππίας, Διόδωρος καὶ Κλαυδιανός, ξίφει τελειοῦνται.

Κάρας ἀθλητῶν τρεῖς τριῶν τέμνει ξίφος,
Οἷς ταυτὸν ἦν φρόνημα τριτταῖς ἐν κάραις.

*

Οἱ Ἅγιοι Φαῦστος, Βασίλειος καὶ Λουκιανός, ξίφει τελειοῦνται.

Τριῶν συνάθλων ἓν διὰ ξίφους τέλος,
Οἳ τὸν Θεὸν φρονοῦσιν ἕν τε καὶ τρία.

*

Οἱ Ἅγιοι Νικηφόρος καὶ Στέφανος ξεόμενοι, τελειοῦνται.

Ξεσθεῖσι Νικηφόρῳ καὶ τῷ Στεφάνῳ,
Νικηφόρου στέφανος ἐπλάκη τέλους.

*

Οἱ Ἅγιοι Φιλάδελφος καὶ Πολύκαρπος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦνται.

Ὑπῆρξεν ὄντως ἡ τελευτὴ τοῦ βίου,
Καὶ Φιλαδέλφῳ καὶ Πολυκάρπῳ φίλη.

*

Ὁ Ὅσιος Μακάριος, Ἐπίσκοπος Πάφου τῆς ἐν Κύπρῳ, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Πάφου πρόεδρος ἔνδον ἐκρύβη τάφου,
Καὶ τ’ ἄλλα Μακάριος οὐ κλῆσιν μόνον.

*

Οἱ Ἅγιοι δύω Μάρτυρες οἱ ἐν Θρᾴκῃ, μέσον δύω πετρῶν συμπιεσθέντες, τελειοῦνται.

Εὗρον πονηροὶ καὶ κυλίστραν πετρίνην,
Ἐν ᾗ σύναθλοι συμπιέζονται δύω.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Α’. Ἐκδόσεις Δόμος, 2005.

* * *

Των Αγίων Μαρκιανού και Μαρτυρίου των Μαρτύρων και νοταρίων, Αναστασίου του Μάρτυρος κ.α.