Η Εκκλησία, αδελφοί μου, μας καλεί να μπούμε στην περίοδο του Τριωδίου, που είναι περίοδος κατανύξεως, μετανοίας, πένθους, περίοδος προσευχής και ασκήσεως. Αλλά λέει η Εκκλησία στον καθένα μας: «Πρόσεξε. Πρόσεξε πού πηγαίνεις. Πρόσεξε τι πας να κάνεις. Δεν είναι παιχνίδια αυτά· δεν είναι παιχνίδια. Ούτε απλώς επειδή σου ήλθε η όρεξη τάχα να μετανοήσεις ή να προσευχηθείς, θα γίνει κιόλας. Μην παίζεις με πράγματα που δεν μπορείς να παίζεις.
» Το πρώτο-πρώτο που έχεις να κάνεις, άνθρωπέ μου – είναι σαν να λέει η Εκκλησία και γι’ αυτό μας εισάγει στο Τριώδιο με την Κυριακή τελώνου και Φαρισαίου – το πρώτο-πρώτο που έχεις να κάνεις, είναι να συναισθανθείς την αναξιότητά σου, την όλη άσχημη κατάστασή σου, να συναισθανθείς την αμαρτία σου, τις αδυναμίες σου, την υπερηφάνεια που έχεις μέσα σου, την αυθάδεια και το θράσος που έχεις μέσα σου, να συναισθανθείς ότι είναι ανόητη όλη αυτή η ζωή που κάνεις. Να τα συναισθανθείς πάρα πολύ όλα αυτά και να ταπεινωθείς ενώπιον του Θεού. Να ταπεινωθείς.
» Μην τυχόν τολμήσεις να μπεις στον ναό, να μπεις στην αγία αυτή περίοδο, μην τυχόν τολμήσεις να πλησιάσεις τον Θεό με υπερηφάνεια, με κενοδοξία, τάχα με ψηλά το κεφάλι και ασπροπρόσωπος και με την πεποίθηση ότι τάχα έχεις κάποιες αρετές. Μην τυχόν τολμήσεις έτσι. Δεν θα γίνει τίποτε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά, ενώ εσύ θα προσπαθείς τάχα κάτι να κάνεις, ο Θεός θα σε αποδοκιμάσει. Για να μπεις στη μετάνοια, για να βρεις τη μετάνοια, για να ζήσεις τη μετάνοια, θα περάσεις από αυτή την πύλη· την πύλη της ταπεινώσεως. Και η πύλη της ταπεινώσεως δεν είναι κάτι που το πέρασε κανείς και τέλειωσε, αλλά συνέχεια πρέπει να έχει κανείς μέσα στην καρδιά του την ταπείνωση».
Τελειώνοντας θα έλεγα το εξής: Όσες φορές θυμηθείς ότι μπήκαμε στο Τριώδιο και καταλάβεις, συναισθανθείς ότι δεν έβαλες αρχή ακόμη, ότι δεν έκανες τίποτε, μη χάνεις τον καιρό σου ψάχνοντας να βρεις τι έγινε. Ταπεινώσου. Ταπεινώσου.
Είσαι στην τρίτη ημέρα του Τριωδίου, στην όγδοη, στην εικοστή, είσαι στην τεσσαρακοστή ημέρα του Τριωδίου; Έφθασες στο Μέγα Σάββατο και δεν έγινε τίποτε; Και τότε, αν θέλεις να μπεις στη μετάνοια, στην κατάνυξη, αν θέλεις να βρεις το έλεος του Θεού, τη χάρη του Θεού, ταπεινώσου.
Ας είσαι ένας άνθρωπος που κανένας δεν σε λογαριάζει, κανένας δεν σε υπολογίζει· δεν πειράζει αυτό. Δεν είναι θέμα ανθρώπινο εδώ. Ο Θεός θα έρθει να σε βρει, όπου κι αν είσαι, θα σκύψει επάνω σου και σαν να σου λέει: «Ναι, παιδί μου, ναι, αυτό ήθελα. Όλη τη Σαρακοστή» – αν υποθέσουμε ότι έφθασε κανείς στο Μέγα Σάββατο – «όλη τη Σαρακοστή, παιδί μου, αυτό περίμενα να κάνεις και δεν το έκανες. Έστω τώρα. Σε δέχομαι, παιδί μου».
Και καθώς ταπεινώνεσαι και συντρίβεσαι ενώπιον του Θεού, μετανόησε αληθινά. Ο Θεός θα δει αυτή τη στάση σου, θα δει αυτή τη διάθεσή σου, θα το προσέξει ο Θεός, όπου κι αν είσαι κρυμμένος.
Εύχομαι, αδελφοί μου, σε όλους καλώς να μπούμε στο Τριώδιο και καλώς να το διανύσουμε.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, Συνάξεις Τριωδίου Α’, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, β’ έκδοση 2013, σελ. 81.
