Κάποιος αδελφός ρώτησε έναν γέροντα: «Άραγε η πίστη κάποιου μπορεί να ωφελήσει άλλον που δεν συνεισφέρει πίστη, όπως ωφέλησε τον παράλυτο η πίστη εκείνων που τον κουβάλησαν (Μαρκ. 2:3-12);»
Αποκρίθηκε ο γέροντας: «Αν δεν ήταν πιστός ο παράλυτος, δεν θα άφηνε να τον κουβαλήσουν και να τον κατεβάσουν από τη στέγη· επομένως τον έσωσε και η δική του πίστη μαζί με των άλλων. Γιατί αν ο άνθρωπος δεν προσφέρει πίστη στον Θεό, δεν ωφελείται καθόλου. Μη λοιπόν βρεις δικαιολογία να μην κάνεις τίποτε ρίχνοντας επάνω σε άλλον όλο το φορτίο σου. Ο προφήτης Ιερεμίας, για παράδειγμα, πιστεύοντας ότι ο Θεός θα ελεήσει τον λαό του, προσευχόταν για χάρη του· επειδή όμως ο λαός δεν πρόσφερε και ο ίδιος πίστη μαζί με τον προφήτη, αυτός δεν εισακούστηκε. Μήπως ο προφήτης δεν είχε πίστη όπως εκείνοι που κουβάλησαν τον παράλυτο; Αυτό ισχύει και σε παρόμοιες περιπτώσεις».
«Σε παρακαλώ, πάτερ», είπε ο αδελφός, «να μου πεις, σε τι συνήργησαν η κόρη της Χαναναίας (Ματθ. 15:22-28) και ο δούλος του εκατοντάρχου (Ματθ. 8:5-13) που θεραπεύτηκαν; Αλλά και ο άλλος παράλυτος, που ζήτησε μόνο την υγεία του σώματος, έλαβε πρώτα τη συγχώρηση των αμαρτιών του (Ματθ. 9:2-7). Εδώ λοιπόν πού υπάρχει η συνέργεια; Επίσης ο Κύριος, όταν είπε στους αποστόλους· “Όσα θα λύσετε στη γη, θα είναι λυμένα και στον ουρανό” (Ματθ. 18:18), και· “Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες” (Ιω. 20:23), δεν πρόσθεσε· “αν αυτοί συνεργήσουν”. Σε παρακαλώ, λοιπόν, να μου τα εξηγήσεις αυτά».
«Αδελφέ», αποκρίθηκε ο γέροντας, «η δυσκολία υπάρχει γι’ αυτούς που αγνοούν πώς είναι τα πράγματα. Η κόρη της Χαναναίας και ο δούλος του εκατοντάρχου δεν ήταν στα καλά τους, η μία επειδή ήταν σε έξαλλη κατάσταση και ο άλλος εξαιτίας της βαριάς του αρρώστιας, και έτσι δεν μπορούσαν να συνεργήσουν με την πίστη τους στην προσπάθεια αυτών που παρακαλούσαν για χάρη τους. Ο παράλυτος όμως που πρόσφερε την πίστη του για την υγεία του σώματος, αξιώθηκε να λάβει και το μεγαλύτερο – τη συγχώρηση – με τη φιλανθρωπία του Κυρίου. Γιατί ο Σωτήρας από την αρχή έκανε θαύματα χωρίς να απαιτείται συνέργεια, για να πιστέψουν οι άνθρωποι ότι ήρθε. Έτσι θεραπεύονταν οι άνθρωποι δωρεάν, ώστε να εκπληρωθεί ο προφητικός λόγος· “Αυτός πήρε τις ασθένειές μας και βάσταξε τις αρρώστιες μας” (Ματθ. 8:17· Ησ. 53:4). Με τη χάρη του λοιπόν οι άνθρωποι απαλλάσσονταν από την ευθύνη και θεραπεύονταν, χωρίς να απαιτείται από αυτούς συνέργεια, εκτός από το να φυλαχτούν στη συνέχεια, όπως είπε ο Κύριος· “Βλέπεις ότι έγινες καλά· από εδώ και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτε χειρότερο” (Ιω. 5:14). Και ο Ιωάννης είπε γι’ αυτόν· “Αυτός είναι ο αμνός του Θεού, που παίρνει επάνω του την αμαρτία του κόσμου” (Ιω. 1:29). Όσοι όμως δεν τον δέχτηκαν, δεν θεραπεύτηκαν, και εκπληρώθηκε σε αυτούς ο λόγος του αποστόλου· “Αν ο άπιστος θέλει να μένει χωρισμένος (από τον Κύριο), ας μείνει” (Α’ Κορ. 7:15).
» Για το ότι τώρα ο Κύριος έδωσε στους αποστόλους εξουσία να θεραπεύουν και να συγχωρούν τις αμαρτίες εκείνων που συνεργούν στη δέησή τους, ας σε πείσει ο ίδιος ο απόστολος Ιάκωβος που πήρε αυτή την εξουσία και ο οποίος λέει· “Η δέηση του δικαίου έχει μεγάλη δύναμη όταν ενεργοποιείται” (*). Στην περίπτωση όμως του ίδιου του Σωτήρα δεν γινόταν έτσι, αλλά όσοι τον δέχτηκαν θεραπεύονταν και σώζονταν, ενώ όσοι δεν τον δέχτηκαν χάθηκαν. Ας στερεωθούμε λοιπόν στην πίστη, και θα σωθούμε στο όνομα του Θεού».
(*) Εννοείται, από την πίστη εκείνων, για τους οποίους γίνεται (Ιακ. 5:16).
Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Δ’, Υπόθεση ΙΓ’ (13), σελ. 171, Από τον άγιο Βαρσανούφιο. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2010.
