Σε κάποια πόλη ήταν ένας επίσκοπος, ο οποίος αρρώστησε τόσο που απελπίστηκε για τη ζωή του. Στην πόλη αυτή ήταν και ένα μοναστήρι γυναικείο. Όταν έμαθε η ηγουμένη ότι ο επίσκοπος αρρώστησε για θάνατο, πήρε μαζί της δύο αδελφές και […]
Απάθεια είναι όχι το να μην αισθάνεσαι τα πάθη, αλλά το να μην τα δέχεσαι και να μη συγκατατίθεσαι σ' αυτά. Από τις πολλές και διάφορες αρετές, τις φανερές και τις κρυφές, που αποκτούν οι αγωνιστές, εξασθενούν μέσα τους τα πάθη και δεν έχουν τη δύναμη να κινηθούν κατά της ψυχής. Έτσι και ο νους δε χρειάζεται πάντοτε να προσέχει τις κινήσεις τους· διότι κάθε ώρα και στιγμή, νύχτα και μέρα, είναι γεμάτος από καλούς λογισμούς, αφού μελετά τα θεία νοήματα και, κατά κάποιον τρόπο, συνομιλεί με αυτά. Όταν, λοιπόν, αρχίσουν τα πάθη να κινούνται μέσα στους αγωνιστές, ξαφνικά αρπάζεται... Διαβάστε τη συνέχεια