Όταν ήμουν στη Σκήτη με τον αββά Μακάριο – διηγήθηκε ο αββάς Σισώης – πήγαμε για να θερίσουμε μαζί του επτά άτομα. Εκεί ήταν μια χήρα που μάζευε πεσμένα στάχυα από πίσω μας και δεν σταματούσε να κλαίει. Φώναξε λοιπόν […]
Απάθεια είναι όχι το να μην αισθάνεσαι τα πάθη, αλλά το να μην τα δέχεσαι και να μη συγκατατίθεσαι σ' αυτά. Από τις πολλές και διάφορες αρετές, τις φανερές και τις κρυφές, που αποκτούν οι αγωνιστές, εξασθενούν μέσα τους τα πάθη και δεν έχουν τη δύναμη να κινηθούν κατά της ψυχής. Έτσι και ο νους δε χρειάζεται πάντοτε να προσέχει τις κινήσεις τους· διότι κάθε ώρα και στιγμή, νύχτα και μέρα, είναι γεμάτος από καλούς λογισμούς, αφού μελετά τα θεία νοήματα και, κατά κάποιον τρόπο, συνομιλεί με αυτά. Όταν, λοιπόν, αρχίσουν τα πάθη να κινούνται μέσα στους αγωνιστές, ξαφνικά αρπάζεται... Διαβάστε τη συνέχεια