Ένας αδελφός που έπεσε σε πειρασμό, δηλαδή σε αμαρτία, από τη θλίψη του παράτησε τον μοναχικό κανόνα, και θέλοντας να τον ξαναρχίσει, εμποδιζόταν από τη λύπη. Έλεγε μέσα του: «Πότε θα ξαναβρώ τον εαυτό μου, όπως ήμουν κάποτε;» και αποθαρρυμένος […]
Απάθεια είναι όχι το να μην αισθάνεσαι τα πάθη, αλλά το να μην τα δέχεσαι και να μη συγκατατίθεσαι σ' αυτά. Από τις πολλές και διάφορες αρετές, τις φανερές και τις κρυφές, που αποκτούν οι αγωνιστές, εξασθενούν μέσα τους τα πάθη και δεν έχουν τη δύναμη να κινηθούν κατά της ψυχής. Έτσι και ο νους δε χρειάζεται πάντοτε να προσέχει τις κινήσεις τους· διότι κάθε ώρα και στιγμή, νύχτα και μέρα, είναι γεμάτος από καλούς λογισμούς, αφού μελετά τα θεία νοήματα και, κατά κάποιον τρόπο, συνομιλεί με αυτά. Όταν, λοιπόν, αρχίσουν τα πάθη να κινούνται μέσα στους αγωνιστές, ξαφνικά αρπάζεται... Διαβάστε τη συνέχεια