Κύριε, έφερα στον νου μου την ώρα εκείνη (του θανάτου) και παρακαλώ την αγαθότητά σου, να μην παραδοθώ σε αυτούς που με αδικούν. Ας μην καυχηθούν οι εχθροί σου, αγαθέ Κύριε, σε βάρος του δούλου σου, τρίζοντας τα δόντια τους και φοβερίζοντας την αμαρτωλή μου ψυχή. Ας μην πουν: «Έπεσες στα χέρια μας, αυτή τη μέρα περιμέναμε». Μη, Κύριε, μη λησμονήσεις την ευσπλαχνία σου· Κύριε, μη θελήσεις να με ανταμείψεις σύμφωνα με τις ανομίες μου και μην αποστρέψεις το πρόσωπό σου από τον δούλο σου.
Εσύ, Κύριε, παιδαγώγησέ με, αλλά με ευσπλαχνία, γιατί είμαι αδύναμος. Και ας μη χαρεί σε βάρος μου ο εχθρός, αλλά σβήσε την απειλή του και εξουδετέρωσε τη δύναμή του, και χάρισέ μου το να περάσω τον δρόμο που οδηγεί σ’ εσένα, χωρίς να εξευτελιστώ και να κακοπάθω. Άκουσε την παράκλησή μου, αγαθέ Κύριε, όχι για τις αρετές μου αλλά για την ευσπλαχνία σου και το αμέτρητο έλεός σου, και σώσε από τον θάνατο ψυχή που επικαλείται το άγιο όνομά σου.
Θυμήσου, πολυέλεε Κύριε, ότι και αφού αμάρτησα, και οι πληγές μου ήταν για θάνατο, δεν κατέφυγα σε άλλο γιατρό, ούτε ύψωσα τα χέρια μου σε ξένο θεό, αλλά στην αγαθότητά σου. Γιατί εσύ, Κύριε, είσαι ο κύριος του σύμπαντος και εξουσιάζεις καθετί που αναπνέει. Καθάρισέ με, Κύριε, από κάθε αμαρτία πριν από το τέλος μου, και μην απορρίψεις τη δέησή μου, αγαθέ Κύριε· στόμα ακάθαρτο σου φωνάζει, καρδιά βρώμικη και ψυχή λερωμένη με αμαρτίες.
Άκουσέ με τον ανάξιο, Κύριε, για την πολλή και ανέκφραστη αγαθότητά σου, και δώσε μου μετάνοια καθαρή και αληθινή, γιατί αυτή που έχω είναι άχρηστη· μια ώρα μετανοώ και δυο σε εξοργίζω. Στήριξε την καρδιά μου στον φόβο σου, αγαθέ Κύριε, στήριξε τα πόδια μου επάνω σε βράχο ειλικρινούς μετάνοιας. Ας νικήσει η αγαθότητά σου, Κύριε, την κακία που είναι μέσα μου· το φως της χάρης σου ας νικήσει το σκοτάδι που έχω στην ψυχή μου.
Κύριε, εσύ που άνοιξες τα μάτια των τυφλών, άνοιξε τα τυφλωμένα μάτια της καρδιάς μου. Εσύ που με τον λόγο σου καθάρισες τους λεπρούς, καθάρισε και τα στίγματα της ψυχής μου. Ας γίνει μέσα μου η χάρη σου, Κύριε, σαν φωτιά να κάψει τις αμαρτίες μου. Γιατί εσύ είσαι ο μόνος γιατρός των ψυχών, το φως που ξεπερνά κάθε φως, η χαρά, η ανάπαυση, η απόλαυση, η ζωή η αληθινή, η σωτηρία που μένει στους αιώνες των αιώνων, και σ’ εσένα οφείλεται δόξα, τιμή και προσκύνηση, τώρα και στους αιώνες. Αμήν.
Παρακαλώ και εσάς, αγαπητοί, εκλεκτοί του Θεού, να παρακαλέσετε την αγαθότητά του για εμένα τον αμαρτωλό, όπως οι απόστολοι για τη Χαναναία· εσείς οι άξιοι για εμένα τον ανάξιο, οι τιμημένοι για τον ασήμαντο και τιποτένιο, ώστε η δέησή μου να φτάσει στον Θεό μαζί με τις δικές σας ευπρόσδεκτες ικεσίες και να μου δοθεί απαλλαγή από την καταδυνάστευση του διαβόλου και να γραφεί το όνομά μου στο βιβλίο της ζωής και να γίνω άξιος να προσκυνήσω χωρίς ντροπή μπροστά στον θρόνο της βασιλείας του. Γιατί δική του είναι η βασιλεία και η δύναμη και η δόξα, στους αιώνες. Αμήν.
Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Β’, Υπόθεση ΛΒ’ (32), σελ. 262. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2003.
