Έλεγε ο αββάς Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης: «Βίος χωρίς λόγο ωφελεί περισσότερο από λόγο χωρίς βίο. Γιατί ο πρώτος και χωρίς να μιλά ωφελεί, ενώ ο δεύτερος καθώς φωνάζει ενοχλεί. Αν όμως λόγος και βίος συνυπάρχουν, αποτελούν ένα άγαλμα όλης της πνευματικής φιλοσοφίας».
Ο ίδιος έλεγε: «Να τιμάς τις αρετές και να μη φροντίζεις για τις απολαύσεις. Γιατί οι πρώτες είναι αθάνατο απόκτημα, ενώ οι άλλες σβήνουν εύκολα».
Επίσης είπε: «Πολλοί άνθρωποι επιθυμούν την αρετή, αλλά τον δρόμο που οδηγεί σε αυτήν διστάζουν να τον βαδίσουν· άλλοι πάλι θεωρούν ότι ούτε υπάρχει η αρετή. Τους πρώτους λοιπόν πρέπει να τους πείσουμε να πάψουν να διστάζουν, και τους άλλους να τους διδάξουμε ότι η αρετή είναι πραγματικά αρετή».
Άλλοτε είπε: «Η κακία και από τον Θεό απομάκρυνε τους ανθρώπους και μεταξύ τους τούς χώρισε. Πρέπει λοιπόν να την αποφεύγουμε χωρίς καμιά καθυστέρηση και να επιδιώκουμε την αρετή, η οποία και στον Θεό μάς πλησιάζει και με τους άλλους ανθρώπους μας ενώνει. Και όρος της αρετής και της πνευματικής φιλοσοφίας είναι η απλότητα μαζί με τη σύνεση».
Έλεγε ακόμη: «Επειδή είναι μεγάλο το ύψος της ταπεινοφροσύνης, μεγάλο και το βάραθρο της αλαζονείας, σας συμβουλεύω να επιδιώκετε το πρώτο, και στο δεύτερο να μην πέσετε».
Επίσης είπε: «Ο φοβερός και αδίστακτος έρωτας της φιλοχρηματίας, ο οποίος ποτέ δεν χορταίνει, οδηγεί στα χειρότερα κακά την ψυχή που θα αιχμαλωτίσει. Ας τον διώξουμε λοιπόν αμέσως μόλις εμφανιστεί· γιατί αν κυριαρχήσει, γίνεται ανίκητος».
Από το βιβλίο: Το Γεροντικό, τόμος Α’, μετάφραση. Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 2025, σελ. 153.
