Το σημερινό Ευαγγέλιο (Λουκ. 14.16-24) μας μίλησε για ένα «δείπνον μέγα», για το δείπνο της Βασιλείας των Ουρανών. Το δείπνο αυτό της Ουράνιας Βασιλείας έχει ήδη αρχίσει και συγκεκριμενοποιείται στη θεία Ευχαριστία.
Η θεία Μετάληψη είναι το Σώμα και το Αίμα του Σωτήρα. Ήταν σαφέστατος και δεν άφησε περιθώρια για παρανοήσεις: «Λάβετε φάγετε· τούτο εστί το σώμα μου… Πίετε εξ αυτού πάντες· τούτο γάρ εστι το αίμα μου» (Ματθ. 26.26-27). Είπε «εστί», που σημαίνει είναι και όχι συμβολίζει, καθώς παραχαράζουν εξαπατητικά σε ξένες μεταφράσεις μερικοί ταλαίπωροι αιρετικοί.
Δυο είναι τα πιο καίρια και άκρως απαραίτητα Μυστήρια, το Βάπτισμα, που είναι η πνευματική γέννηση και που καθιστά τον άνθρωπο μέλος της Εκκλησίας, της οικογένειας του Θεού, και η θεία Κοινωνία που αποτελεί την τροφή της ψυχής. Δεν αρκεί μόνο να γεννηθεί κανείς, αλλά πρέπει και να τρώει για να ζήσει. Χωρίς γέννηση και χωρίς τροφή δεν ζει κανείς· ανυπαρξία και θάνατος.
Θάνατος ψυχικός η ψυχική ασιτία, ο μακρυσμός από τη θεία Ευχαριστία.
Ναι, αλλά και θάνατος ψυχικός όταν μεταλαβαίνει κανείς ανάξια. «Ος αν εσθίη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος έσται του σώματος και αίματος του Κυρίου. Δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ του άρτου εσθιέτω και εκ του ποτηρίου πινέτω· ο γαρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου» (Α’ Κορ. 11.27-29).
Πώς θα τολμήσει νά προσέλθει για νά πάρει μέσα του τον πανάσπιλο Χριστό εκείνος που δεν πήρε συγχώρηση στο μυστήριο της εξομολογήσεως, αν καί καταβαραθρώθηκε σε βόθρο βαριών αμαρτημάτων, «άτινά εστι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθραι, έρεις, ζήλοι, θυμοί, εριθείαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι καί τα όμοια τούτοις» (Γαλ. 5.19-21). Σε αυτές τις περιπτώσεις το «φάρμακον αθανασίας», ναι, γίνεται θάνατος ψυχικός.
Μετάνοια λοιπόν και μυστήριο της Εξομολογήσεως, δηλαδή κάθαρση· και επιπλέον νηστεία, κατάνυξη, συναίσθηση. Πάντοτε δε με την ευλογία του πνευματικού μας. Έτσι κατορθώνουμε «την ετοιμασία της καρδιάς» που προσέχει ο Θεός, καθώς έλεγε ο Δαβίδ (Ψαλμ. 9.38). Διαφορετικά, αντί για φως τα άχραντα Μυστήρια γίνονται φωτιά που κατακαίει.
«Μακάριοι οι εις το δείπνον του γάμου του αρνίου κεκλημένοι» (Αποκ. 19.9), ακούγεται από τα βάθη των αιώνων η φωνή της Αποκαλύψεως. Και μακάριοι εκείνοι που αποδεικνύονται άξιοι για την τιμητικώτατη και πανευφρόσυνη πρόσκληση «Είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου» (Ματθ. 25.31), και ευγνώμονες καταφάσκουν άμεσα, αταλάντευτα, με το «παρόν» του προφήτη Ησαΐα, με το «Ιδού εγώ», Κύριε (6.8).
Λοιπόν αδελφοί, «ας μη μείνουμε έξω από τον νυμφώνα του Χριστού» (Κοντάκιο Μεγ. Τρίτης), και ας μην αφήσουμε έξω τον Χριστό, διότι δήθεν δεν θα υπάρχει «τόπος εν τω καταλύματι» (Λουκ. 2.7) της ψυχής μας, για να Τον καλέσουμε να γεννηθεί μέσα μας. «Ο ερχόμενος, [είναι] ο παντοκράτωρ» (Αποκ. 1.8).
Ιερομόναχος Ιουστίνος
