«Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων»
Οι άνθρωποι ανάλογα με τον προσανατολισμό της ψυχής τους αποδέχονται τον Χριστό ή τον απορρίπτουν. Εκείνο που είναι η ειδοποιός διαφορά είναι η διατήρηση της άδολης καρδιάς. Αυτό που αναγνωρίζει τον Θεό είναι η καρδιά. Κατά το άγιο Ευαγγέλιο «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται».
Η καρδιά κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας είναι το κέντρο της ύπαρξης του ανθρώπου. Όχι, βεβαίως, η σωματική καρδιά αλλά η πνευματική. «Εκ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι», όπως κήρυξε ο Ιησούς. «Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού εκβάλλει αγαθά, και ο πονηρός άνθρωπος εκ του πονηρού θησαυρού εκβάλλει πονηρά… εκ γαρ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί (Ματθ. 12:35).
Για τον λόγο αυτό η κάθαρση της καρδίας είναι το πρώτο στάδιο της πνευματικής ζωής. Ο άνθρωπος πρέπει να κάνει την πνευματική εκείνη πορεία ώστε στην θέση του θυμού να εγκατασταθεί η αγάπη, στη θέση της επιθυμίας η ταπείνωση και η ανιδιοτέλεια και στη θέση του άκαρπου λογισμού ο Θεός. Η αγάπη, η ανιδιοτέλεια και η μονολόγιστη ευχή του Χριστού υπήρξαν τα βιώματα των Αγίων κάθε εποχής.
Έτσι, ο άνθρωπος οφείλει να ξεκαθαρίσει στο νου του ότι ο Θεός είναι η πρώτη αγάπη. Όλα τα άλλα έπονται. Η καθημερινότητα και η βιοπάλη να μην αποτελούν το κέντρο της ζωής και των διαλογισμών αλλά με βάση την αγάπη προς τον Θεό να εξηγούνται οι χαρές, οι λύπες, η καθημερινότητα, να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα. Ο άνθρωπος που έχει την αγάπη του Χριστού στο κέντρο της καρδιάς του έχει ισορροπία και δεν διακατέχεται από άγχος ή πανικό. Η ζωή του έχει ένα σκοπό: την ένωση με τον Θεό.
Σε κάθε άλλη περίπτωση η ζωή είναι άσκοπη και αιτία δυστυχίας και αποπροσανατολισμού. Όταν ο άνθρωπος βγάλει από το κέντρο της καρδιάς του τον Θεό, τότε στρέφεται στα κτίσματα αντί στον Κτίστη και δεν βρίσκει λύτρωση στην αναζήτησή του, γιατί ο άνθρωπος έχει πλασθεί από τον Θεό για τον Θεό, προκειμένου να ζήσει με τον Θεό Κανένα υποκατάστατο δεν γεμίζει το άδειο χώρο της καρδιάς του και είναι δυστυχισμένος. Σήμερα, δισεκατομμύρια άνθρωποι βρίσκουν μία ισορροπία στα ψυχοφάρμακα, όμως στην ουσία παρακάμπτουν το πρόβλημα αντί να το επιλύουν. Το πρόβλημα της ψυχής του ανθρώπου δεν είναι χημικό αλλά πνευματικό.
Στην Ευαγγελική διήγηση οι απλοί ψαράδες της λίμνης Γενησαρέτ αναγνώρισαν τον Κύριο και τον ακολούθησαν. Το κριτήριο ήταν η απλότητα και η καθαρότητα της καρδιάς τους. Όπως αναφέρουν οι Πατέρες, οι Απόστολοι εκήρυξαν «αλιευτικώς» και όχι αποδεικτικώς. Το κήρυγμά τους ήταν έκφραση της εμπειρίας τους αλλά και της ιδιοσύστασης του χαρακτήρα τους. Δεν εκήρυξαν με βάσει την διαλεκτική ή άλλη μέθοδο απόδειξης, αλλά με βάση την απλότητα του νου τους και την εμπειρία τους. Τελικά η σωτηρία δεν είναι αποτέλεσμα νοητικό αλλά θέμα εσωτερικής αξιολόγησης προτεραιοτήτων. Όπως λέγει ο ορθόδοξος λαός μας: «πρώτα ο Θεός».
Κατά τον Απόστολο Παύλο: «ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν, αλλά ευδόκησεν ο Θεός δια της μωρίας του κηρύγματος σώσαι τους πιστεύοντας… ότι τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Κύριος ίνα τους σοφούς καταισχύνη» (Α’ Κορ. 1:21). Αν ο Θεός προσεγγιζόταν γνωστικά μόνο, θα ήταν Θεός των έξυπνων. Όμως αποζητά «καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές», επειδή στις καθαρές καρδιές ζει ο Θεός.
Σήμερα ο κόσμος έχει ανάγκη από εργάτες του Ευαγγελίου αγίους. Η καθαρότητα της καρδιάς τους, το αλιευτικό κήρυγμά τους και ασφαλώς η ευδοκία του Κυρίου θα επαναφέρει τον κόσμο από την αμαρτία στην ευθεία οδό.
Από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτου Δωροθέου Τζεβελέκα, ΔΙΗΓΗΣΟΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΣΟΥ (η αγάπη του Θεού στα κυριακάτικα Eυαγγέλια). Θεσσαλονίκη 2015
