Πιστεύει σωστά στον Χριστό και, επομένως, είναι πραγματικά ορθόδοξος χριστιανός εκείνος που ανεπιφύλακτα αποδέχεται όσα Εκείνος, ο Θεάνθρωπος, μας αποκάλυψε για τον εαυτό Του, όταν ζούσε ανάμεσά μας. Το περιορισμένο, όμως, μυαλό του ανθρώπου δεν αρκεί για την πλήρη κατανόηση της ευαγγελικής αλήθειας, γι’ αυτό είναι απαραίτητος ο θείος φωτισμός. Ο Κύριός μας, όταν δει καλή προαίρεση, χαρίζει την αληθινή πίστη, την οποία και τελειοποιεί (βλ. Εβρ. 12:2). Αυτός είναι το μοναδικό θεμέλιο της πίστεώς μας. «Κανένας δεν μπορεί να βάλει άλλο θεμέλιο εκτός απ’ αυτό που υπάρχει και που είναι ο Ιησούς Χριστός» (Α’ Κορ. 3:11).
Πιστεύει σωστά στον Χριστό εκείνος που αποδέχεται όσα μας παρέδωσαν οι προφήτες και οι απόστολοι του Κυρίου με τα θεόπνευστα συγγράμματά τους. Οι προφήτες ήταν θεοδίδακτοι και προείπαν, με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, εκατοντάδες και χιλιάδες χρόνια νωρίτερα, γεγονότα που με ακρίβεια εκπληρώθηκαν. Οι απόστολοι, πάλι, άκουσαν τον Χριστό με τα ίδια τους τ’ αυτιά, Τον είδαν με τα ίδια τους τα μάτια και Τον ψηλάφησαν με τα ίδια τους τα χέρια. Πώς να μην πιστεύουν, λοιπόν, σωστά στον Χριστό εκείνοι που διδάχθηκαν από τον ίδιο τον Χριστό; Γι’ αυτό κι εμείς τώρα πιστεύουμε σωστά, αφού, από τότε που βαπτιστήκαμε ορθόδοξα στο όνομα της Αγίας Τριάδος, προστεθήκαμε στο οικοδόμημα που έχει θεμέλιο τους αποστόλους και τους προφήτες και ακρογωνιαίο λίθο αυτόν τον ίδιο τον Ιησού Χριστό (Εφ. 2:20).
Σωστά πιστεύει εκείνος που δέχεται ακριβώς, δίχως τίποτα να προσθέτει ή να αφαιρεί, όλα όσα διδάσκει η Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία, και που απορρίπτει όλα όσα αυτή απορρίπτει. Ίσως κάποιος να συλλογιστεί: «Μα δεν λαθεύει και η Εκκλησία;». Ο Θεός να μας φυλάξει από τέτοια βλάσφημη σκέψη! Μονάχα ο άνθρωπος μπορεί να λαθεύει, όχι η Εκκλησία μας. Αυτή είναι αλάθητη όπως και η Κεφαλή της, ο Χριστός, που ποτέ δεν την εγκαταλείπει: «Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα ως τη συντέλεια του κόσμου» (Ματθ. 28:20).
Ο αληθινός χριστιανός όλα τα εγκόσμια τα κοιτάζει με τα μάτια της πίστεως και τα κατανοεί με το νου της Εκκλησίας. Καλό, σωστό και απαραίτητο θεωρεί μόνο ό,τι συντελεί στη σωτηρία της ψυχής και συστήνεται από την Εκκλησία. Ό,τι δεν επιτρέπει η Εκκλησία, το θεωρεί κακό και βλαβερό.
Σωστά πιστεύει εκείνος που όχι μόνο δέχεται, μ’ όλο του το νου και μ’ όλη του την καρδιά, όσα διδάσκει η Εκκλησία μας, αλλά και ομολογεί την πίστη του θαρρετά μπροστά στους ανθρώπους σε κάθε περίσταση. Γιατί, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, «όποιος πιστεύει με την καρδιά του, οδηγείται στη δικαίωση· και όποιος ομολογεί με το στόμα, οδηγείται στη σωτηρία» (Ρωμ. 10:10).
Πόσο αξιολύπητοι, αλήθεια, είναι οι χριστιανοί, που όχι μόνο δεν ομολογούν την πίστη τους μπροστά στους απίστους και δεν υπερασπίζονται τη διδασκαλία της Εκκλησίας μπροστά στους εχθρούς της, αλλά πολλές φορές, μαζί με τους δήθεν προοδευτικούς, χλευάζουν τα δόγματά της, περιφρονούν τις παραδόσεις της, παρακούνε τους νόμους και τους κανόνες της! Αυτοί ουσιαστικά δεν είναι χριστιανοί, δεν ανήκουν στην Εκκλησία. Γι’ αυτό ο Κύριος είπε: «Αν (ο αδερφός σου) παρακούσει την Εκκλησία, τότε θα είναι για σένα όπως ο ειδωλολάτρης ή ο τελώνης» (Ματθ. 18:17).
Γνωρίζοντας, λοιπόν, σε ποιον πραγματικά ανήκει το ιερό όνομα του ορθόδοξου χριστιανού, εμείς, που το έχουμε, ας αγωνιζόμαστε ακατάπαυστα να το δικαιώνουμε με τη βιοτή και την πολιτεία μας, ας αγωνιζόμαστε δηλαδή να είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί και με τα λόγια και με τα έργα.
Γιατί λεγόμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί;
Ορθόδοξοι χριστιανοί λεγόμαστε επειδή ομολογούμε την πίστη ορθόδοξα, έχουμε δηλαδή για την πίστη την ορθή «δόξα» (= δοξασία, άποψη, γνώμη). Αυτό σημαίνει ότι πιστεύουμε, χωρίς τίποτα να προσθέτουμε ή να αφαιρούμε, σε όσα μας αποκάλυψε ο Ιησούς Χριστός, μας δίδαξαν οι άγιοι απόστολοί Του, μας παρέδωσαν οι θεοφόροι πατέρες και διαφύλαξε αναλλοίωτα η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία μας, που είναι το στύλος και το θεμέλιο της αλήθειας (Α’ Τιμ. 3:15).
Από το βιβλίο: Γέροντος Ευστρατίου (Γκολοβάνσκι), Απαντήσεις σε ερωτήματα χριστιανών. Ιερά Μονή Παρακλήτου, 2012. Ερωτήσεις 32, 64.
