Όταν υπηρετούσα – διηγείται ο π. Ιωάννης Νιργιανάκης – στην Αγία Φιλοθέη, του ομωνύμου προαστίου, είχαμε ως εκκλησίασμα τους πλέον “επιφανείς” κατοίκους των Αθηνών π.χ. τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Υπουργούς και ανώτατους δικαστικούς.
Εκεί διέμενε και ο αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Βολτής Γεώργιος με την σύζυγό του Αλίκη (ήδη έχει κοιμηθεί) και τα παιδιά τους. Ευλαβέστατοι άνθρωποι, αγαπούσαν την Εκκλησία και ιδιαιτέρως τον γέροντα Ιάκωβο.
Κάποια μέρα, μας πήρε η προϊσταμένη του Ειρηνοδικείου Χαλανδρίου κ. Βασιλική και πήγαμε στην Ιερά Μονή. Μείναμε το βράδυ εκεί, το πρωί λειτουργήσαμε με τον Γέροντα, πήραμε τον καφέ και ετοιμασθήκαμε να φύγωμε. Κατά συγκυρία, ήσαν και άλλοι ανώτατοι δικαστικοί. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο (ένα Ford), το οποίο δεν έπαιρνε μπροστά.
Ένας οδηγός του λεωφορείου που ήταν εκεί έκανε ορισμένες επεμβάσεις, χωρίς αποτέλεσμα. Ειδοποίησα τον π. Νικόδημο, που ως λαϊκός ήταν μηχανικός αυτοκινήτων, προσπάθησε, δεν έκανε τίποτε. Ειδοποίησε την ΕΛΠΑ (οδική βοήθεια), υπέδειξε στον π. Νικόδημο τι να κάνη, δυστυχώς δεν έγινε τίποτε. Είπα στον κ. Βολτή να πάη με τους δικαστικούς που είχαν θέση έως τις Ροβιές (κοντά στη Λίμνη Ευβοίας) και μόλις έρθει η οδική βοήθεια να περάσωμε να τον πάρωμε.
Άρχισε να βρέχη και η αγωνία μεγάλωνε, χωρίς να έρχεται και η οδική βοήθεια.
Σπρώξαμε το αυτοκίνητο στον δρόμο που ήταν κατηφορικός, μήπως πάρη μπροστά, μόλις τελείωσε ο κατήφορος σταμάτησε το αυτοκίνητο. Περιμέναμε αρκετή ώρα χωρίς αποτέλεσμα.
Σκέφθηκα σε κάποια στιγμή να απευθυνθώ στον Γέροντα. Εκείνος με την προσευχή του ίσως μας βοηθούσε. Κτύπησα την πόρτα του κελλιού και ζήτησα συγγνώμη, διότι εξομολογείτο ο μακαριστός Κεφαλληνίας κυρός Προκόπιος. «Άγιε Γέροντα», του είπα, «το αυτοκίνητο δεν παίρνει μπροστά και προβλέπεται ταλαιπωρία».
Σταμάτησε 10 δευτερόλεπτα τελείως σιωπηλός – μάλλον προσευχήθηκε εσωτερικά – και με βεβαιότητα μου απαντά: «Π. Ιωάννη, μόλις τώρα πήρε μπροστά». Βγήκα και έτρεξα να δω, αν πράγματι είναι όντως έτσι. Έτρεχε η κόρη της κ. Βασιλικής χαρούμενη για να επιβεβαιώση τον άγιο Γέροντα.
Ρώτησα την κ. Βασιλική πώς έγινε το θαύμα, κι εκείνη μου απάντησε επιγραμματικά: «Πέρασε ένας κύριος απ’ εδώ με τα πόδια ενώ έβρεχε.
– Μείνατε κυρία, μου είπε. Θέλετε να σας βοηθήσω; Του απαντώ:
– Αν δεν είσθε πολύ ειδικός, όχι, γιατί έχουν ασχοληθή αρκετοί χωρίς αποτέλεσμα.
– Σηκώσετε, σας παρακαλώ, το καπώ του αυτοκινήτου. Το σήκωσα, άγγιξε κάπου και μου είπε:
– Βάλετε μπροστά, κυρία μου. Το αυτοκίνητο πήρε μπρος. Κατέβηκα να τον ευχαριστήσω. Μόλις δευτερόλεπτα πέρασαν, είχε εξαφανισθή. Ποιoς ήταν ο ειδικός και ποιoς τον έστειλε;».
Από το βιβλίο: “Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)”. Γ’. Μαρτυρίες, σελ. 163. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.
