Όταν οι δύο «χαλεποί λίαν» δαιμονισμένοι, τα φόβητρα της περιοχής των Γεργεσηνών, είδαν τον Μεσσία, «έκραξαν λέγοντες· τι ημίν και σοι, Ιησού υιέ του Θεού»; Τι σχέση έχουμε εμείς τα δαιμόνια με σένα; Και έτσι τα πονηρά πνεύματα παρακαλούν τον […]
Ας ανατρέξουμε στην αρχή του κόσμου και στην αρχή της αμαρτίας: Οι πρωτόπλαστοι κρύφθηκαν μόλις μετά την πτώση τους άκουσαν το δειλινό τα βήματα του Δημιουργού να πλησιάζουν – νόμισαν απλώς ότι κρύφθηκαν από την πανταχού παρουσία Του. Δεν τους άρεσε η συναναστροφή Του εκ των υστέρων και όχι εκ των προτέρων. Δηλαδή Τον αποφεύγουν όχι γιατί θ' αμαρτήσουν, αλλά γιατί έχουν αμαρτήσει. Ο Πανάγαθος τους ανοίγει διάλογο για να τους δώσει ευκαιρία να ζητήσουν συγχώρηση. Ωστόσο ο εγωισμός τούς οδηγεί σε δεύτερη στραβοτιμονιά και πτώση σε γκρεμό. Δεν λένε το «ήμαρτον», αλλά τι; «Δεν φταίω εγώ, αντιλέγει ο Αδάμ... Διαβάστε τη συνέχεια