Ο όσιος Γεώργιος εκινείτο από τον Θεό. Κάθε πράγμα που έκανε ή έλεγε, έπρεπε να έχει θεία καθοδήγηση. Έπρεπε να βλέπει κάτι, ένα σημείο, κάποιο φως. Όταν ερχόταν στο μοναστήρι η μακαριστή Γερόντισσα Ακυλίνα, που τότε ήταν νέα, την έλεγε μάνα Ερασμία. Οι άλλες ηλικιωμένες γυναίκες έκαναν παράπονα. Εκείνος τη φώναζε μάνα Ερασμία, γιατί προγνώριζε ότι θα είναι η μέλλουσα ηγουμένη στο αγαπητό μοναστηράκι του.

Ένας κύριος από το Λιβαδερό, που έμενε στην Αμερική, διηγήθηκε πως είχαν πολλά προβλήματα, βάσανα, ασθένειες και θανάτους στην οικογένειά τους. Όταν πήγε η μητέρα του στον όσιο να τον ρωτήσει τι συμβαίνει, εκείνος, μετά από πολλή σκέψη και προσευχή, της απάντησε: «Αφού το κακό δεν σταμάτησε στα τρία χρόνια, θα σταματήσει στα εφτά». Έτσι ακριβώς έγινε. Όταν πήγε στρατιώτης, είχε αργήσει να γράψει στη μητέρα του. Εκείνη ανήσυχη πήγε στον όσιο να μάθει τι συμβαίνει. Ο όσιος πατρικά την παρηγόρησε και της είπε: «Μη στενοχωριέσαι, το παιδί είναι πολύ καλά εκεί που είναι. Όταν θα γυρίσεις, θα βρεις και το γράμμα του». Έτσι κι έγινε και χάρηκε. Μ’ ευλάβεια φυλάγει ένα σταυρό με τίμιο ξύλο, που τους είχε δώσει ο όσιος. Σε κινδύνους της ζωής του ο σταυρός αυτός τον προστάτεψε σημαντικά.

Μία νέα, που εργαζόταν σ’ ένα πλουσιόσπιτο στη Δράμα, μία ημέρα κατά λάθος έσπασε μία γυάλινη κούπα. Φοβούμενη μη την απολύσουν τ’ αφεντικά της παρακάλεσε μετά δακρύων τον άγιο Νικόλαο να μη τη διώξουν κι όταν μεγάλωνε, θα του πρόσφερε κάτι στην εκκλησία του. Μετά από χρόνια εκκλησιαζόταν στον ιερό ναό της Αναλήψεως, που λειτουργούσε ο όσιος. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο όσιος μιλούσε από την Ωραία Πύλη στους πιστούς. Μεταξύ των άλλων με λύπη και πόνο έλεγε πως είναι μεγάλη αμαρτία που ένας πουλούσε γατίσιο κρέας, εξαπατώντας τον κόσμο ότι είναι κουνέλι. Η γυναίκα εκείνη που είχε δώσει υπόσχεση στον άγιο Νικόλαο και δεν την είχε πραγματοποιήσει, προσπαθούσε να παρηγορήσει κατά κάποιον τρόπο τον όσιο, μιλώντας του ποντιακά. Τότε εκείνος στράφηκε προς το μέρος της και της είπε: «Εσύ κοίταξε να κάνεις αυτό που έταξες στον άη-Νικόλα». Θαυμάζοντας τότε εκείνη το χάρισμά του έσπευσε να εκτελέσει τη λησμονημένη από τα νεανικά της χρόνια υπόσχεση.

Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 316, 317 (αποσπάσματα).

Ο θεοκίνητος όσιος Γεώργιος Καρσλίδης