Αποτελεί πανανθρώπινο φαινόμενο η αναζήτηση του Θεού και αδήριτη ψυχική ανάγκη η δίψα για γνώση και κοινωνία μαζί Του. Η αμαρτία και η άγνοια, όμως, του Θεού οδήγησαν τους ανθρώπους να πιστέψουν για θεούς πρόσωπα θνητά, άλογα ζώα και φαινόμενα φυσικά, για να βρουν την σωτηρία τους και έτσι λάτρευσαν την κτίση αντί για τον κτίστη Θεό.
Στην ιστορία της ανθρωπότητος παρουσιάστηκαν κατά καιρούς πολλοί «σωτήρες». Ένας, όμως, είναι ο αληθινός Θεός και ο μοναδικός Σωτήρας, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, διότι Αυτός είναι:
Ο μόνος που έπλασε τον άνθρωπο, του έδωσε το αυτεξούσιο και σέβεται την ελευθερία του.
Ο μόνος που προφητεύθηκε από πολλούς προφήτες, πριν γεννηθή, και προφήτευσε.
Ο μόνος που απέδειξε και βεβαίωσε την θεϊκή Του ιδιότητα με την παρουσία και τα θαύματά Του.
Ο μόνος που απεκάλυψε την αληθινή θεογνωσία, την πίστη στην Αγία Τριάδα, και φανέρωσε το μυστήριο της υποστατικής ενώσεως στο Πρόσωπό Του, της θείας με την ανθρώπινη φύση.
Ο μόνος αναμάρτητος και ο μόνος που, ως Θεός, συγχώρησε αμαρτίες και μετέδωσε την εξουσία της αφέσεως των αμαρτιών.
Ο μόνος που γνώριζε τα πάντα, παρελθόντα, παρόντα και μέλλοντα.
Ο μόνος που δίδαξε την τελειότατη διδασκαλία, το Ευαγγέλιο της σωτηρίας, που ρυθμίζει κατά τον άριστο τρόπο τις σχέσεις των ανθρώπων με τον Θεό και μεταξύ τους.
Ο μόνος νικητής του θανάτου, που ανέστησε νεκρούς αλλά και τον ίδιο τον εαυτό Του, και απέδειξε με τις πολλές εμφανίσεις Του αληθινή την Ανάστασή Του.
Ο μόνος που αναλήφθηκε με το σώμα Του ενώπιον των Μαθητών Του στους ουρανούς αλλά και παραμένει μαζί μας.
Ο μόνος που αγάπησε πραγματικά τον άνθρωπο και θυσιάσθηκε για την σωτηρία του.
Στον Θεάνθρωπο συνυπήρχε το ανθρώπινο και φυσικό μαζί με το θεϊκό και υπερφυσικό, καθότι είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Μέσα στην ασθενική ανθρώπινη φύση Του έκρυβε την θεϊκή Του παντοδυναμία, που την αποκάλυπτε με τα θεϊκά Του έργα, όταν ήθελε. Συνδύαζε το θεϊκό μεγαλείο με την άκρα ταπείνωση· την υπερβάλλουσα ευσπλαγχνία με την δικαία κρίση. Στο πρόσωπό Του ενώνονται το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, διότι είναι ο δημιουργός του κόσμου και του χρόνου, ο κύριος της ιστορίας και ο έσχατος κριτής· «ο ων και ο ην και ο ερχόμενος».
Ο Χριστός, όσον ουδείς άλλος, ευεργέτησε, αλλά και εισέπραξε την πιο μεγάλη αγνωμοσύνη. Λατρεύτηκε, αλλά και πολεμήθηκε. Δίδαξε την αλήθεια, και, όμως, συκοφαντήθηκε ως πλάνος. Γνώριζε τα πάντα και τους πάντες, αλλά αγνοήθηκε από πλήθη.
Ξεπερνά όλους τους ήρωες της ιστορίας, γιατί δεν θυσιάσθηκε μόνο για το καλό του λαού Του, αλλά για την σωτηρία όλων των ανθρώπων. Είναι μεγαλύτερος από όλους τους μάρτυρες, διότι ουδείς υπέφερε, όσον ο Χριστός, επειδή, ενώ τους μάρτυρες τους ενίσχυε με την χάρη Του, και τους ελάφρυνε τους πόνους, στα δικά Του Άγια Πάθη δεν χρησιμοποίησε την θεϊκή Του δύναμη.
Από το βιβλίο: «Η επίγεια ζωή του Χριστού». Ενωμένη Ρωμηοσύνη. Σειρά: Ιαματικά νάματα 11, Θεσσαλονίκη 2022, σελ. 9.
