Ο όσιος Γεώργιος – καταθέτει άλλο πνευματικό του τέκνο – πήγαινε με το ζώο και στον Βαθύλακο, στην Παναγία, όταν εόρταζε. Όταν έμπαινε σε μία εκκλησία και λειτουργούσε, όλα ζωντάνευαν. Ο κόσμος έτρεχε να τον ακούσει. Πολλές φορές στεκόταν στην Ωραία Πύλη στο μοναστήρι και έλεγε: «Το κύμα έρχεται προς εμάς, ας προσέξουμε, ας κάνουμε προσευχή. Εγώ, παιδί τότε, απορούσα για ποιο κύμα μιλούσε, εκείνος όμως για τις αμαρτίες μιλούσε. Όταν κάποιος έμπαινε μέσα στην εκκλησία και έκανε κάτι άπρεπο, ο Γέροντας αμέσως του το έλεγε, δεν φοβόταν μήπως θυμώσει. Εμένα μία φορά – μικρή ήμουν τότε εδώ μέσα στο εκκλησάκι του, όταν είδε που δεν έκανα καλά τον σταυρό μου, ήρθε, μου έσφιξε τα τρία δάχτυλα και μου είπε: «Να, έτσι σφιχτά θα τα έχεις και θα κάνεις τον σταυρό σου».
Εδώ στο χωριό, θυμάμαι, ήταν μία γριά – την ξέραμε όλοι – που μάλωνε συνέχεια με όλους. Ήρθε στο μοναστήρι να κοινωνήσει, ο Γέροντας όμως τη σταμάτησε: «Πήγες, συγχωρέθηκες μ’ αυτούς που μάλωσες; Πρώτα να συγχωρεθείς και ύστερα να ‘ρθείς». Αυτή η καημένη τότε έφυγε. Την άλλη φορά ξαναήρθε και πάλι τη ρώτησε: «Πήγες, συγχωρέθηκες;» «Ναι,» είπε αυτή τη φορά. Την άλλη ημέρα όμως ξαναμάλωνε, μα ο Γέροντας συνέχιζε την ίδια τακτική.
Όταν στο χωριό είχε μαλώματα, – γυναίκες ήταν αυτές συνήθως – τις μάλωνε πολύ. «Ντροπή σας είναι» τις έλεγε. Έξω από το μοναστήρι μία ημέρα δύο γυναίκες μάλωναν. Ήμουν κι εγώ δίπλα στον Γέροντα. Βγήκε και τις μάλωσε, αλλά σε μένα μετά γελούσε, γιατί δεν το έκανε με κακία, αλλά για διόρθωση. Τότε κι εκείνες σταμάτησαν τον καβγά, αλλά δεν του κρατούσαν κακία, γιατί ήξεραν πως τις αγαπούσε.
Μία φορά ήρθε η γιαγιά μου ήταν καλοκαίρι και είχε ζέστη πολλή και τη μαντήλα της δεν τη φορούσε, γιατί ζεσταινόταν. Την είχε τυλιγμένη γύρω στον λαιμό της. Τότε τη μάλωσε ο Γέροντας. «Ή δέστην καλά ή βγάλτην». Η γιαγιά μου έλεγε: «Θύμωσα λίγο, μέσα στην εκκλησία σ’ όλο τον κόσμο έτσι να με προσβάλλει. Μετά πήγα και του το είπα. Εκείνος σιωπηλός, μόνο γελούσε». Αυτά όλα τα ασήμαντα για μας, για τον Γέροντα ήταν πολύ σημαντικά και γι’ αυτό είχε το θάρρος να τα πει. Μπορεί να φαινόταν αυστηρός, αλλά στην πραγματικότητα είχε πολλή αγάπη. Μόνο που στα θέματα της πίστεως ήταν αυστηρός, γιατί έπρεπε να μάθουμε το σωστό.
Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 97, 98.
