Ο εκατόνταρχος δεν πρόλαβε να πει ότι είναι άρρωστος ο δούλος του, και ο Χριστός απάντησε αμέσως: «Εγώ θα έρθω και θα τον θεραπεύσω». Τι καλά θα είναι να έχουμε κι εμείς αυτή την ελπίδα, αυτή την πίστη μέσα μας κάθε φορά που δια της προσευχής καταφεύγουμε στον Κύριο! Όταν βρισκόμαστε σε ανάγκη, να έχουμε την αίσθηση ότι ο Κύριος απαντά, αλλά απαντά ανάλογα με την πίστη μας. Ο εκατόνταρχος ταπεινώνεται και δείχνει συγχρόνως την πίστη του. Όλο το θέμα της σχέσεώς μας με τον Θεό αυτό είναι. Τελικά θα σωθεί ο καθένας ο οποίος αισθάνεται τελείως ανάξιος, αλλά έχει εμπιστοσύνη στο έλεος και στην αγάπη του Θεού.
Άραγε πόσοι χριστιανοί έχουν μια τέτοια πίστη και μια τέτοια ταπείνωση; Η αντίδραση, το ανυπότακτο, το εγώ που έχουμε μέσα μας μάς εμποδίζει. Και δεν γευόμαστε τη χαρά της θαυμαστής επεμβάσεως του Θεού στη ζωή μας.
Θα επιθυμούσαμε πολύ να είχαμε κι εμείς την ευκαιρία που είχε ο εκατόνταρχος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, που ζήτησε από τον Κύριο αυτό που ήθελε και το έλαβε. Να μην έχουμε καμιά αμφιβολία ότι ο Κύριος θα πει στον καθένα μας, καθώς θα φεύγουμε από τον ναό: «Ύπαγε, και ως επίστευσας γενηθήτω σοι». Εάν ήρθες ως εδώ και έφυγες περίπου όπως ήρθες, αυτό συμβαίνει διότι τόση είναι η πίστη σου, ισοδυναμεί με το μηδέν. Ίσα-ίσα σε έφερε ως εδώ, και από συνήθεια μαζί με τους άλλους έμεινες εδώ, και αυτό ήταν όλο. Δεν έδειξες λίγο παραπάνω πίστη, ώστε φεύγοντας να λάβεις κάτι από τη χάρη του Θεού, από τα δώρα του Θεού, κάτι από τον ίδιο τον Κύριο. Σ’ αυτό το σημείο συγκεντρώνεται το όλο πρόβλημα του ανθρώπου· λείπει αυτή η πίστη. Το οποιοδήποτε πρόβλημα, αλλά κυρίως το πρόβλημα της σωτηρίας, της λυτρώσεως, του αγιασμού της ψυχής θα λυθεί με την πίστη.
Από τα βιβλία: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), “Πνευματικά Μηνύματα 2017”, σελ. 201, και “Πνευματικά Μηνύματα 2020”, σελ. 204.
