Σήμερα ο Κύριος μας παρουσιάζει στο πρόσωπο του πλουσίου αυτούς που χάνουν την ψυχή τους, ενώ στο πρόσωπο του φτωχού Λαζάρου αυτούς οι οποίοι είναι οι δούλοι του Θεού και σώζονται. Ωστόσο, πάρα πολλές ψυχές θα φύγουν από αυτόν τον κόσμο χωρίς να έχουν ετοιμαστεί για την άλλη ζωή, παρά τους κόπους που τυχόν θα κάνουν και παρά τις όποιες άσχημες καταστάσεις θα έχουν περάσει στη ζωή, διότι δεν τις αντιμετώπισαν όπως ο φτωχός Λάζαρος.
Ο Λάζαρος ζει την όλη κατάστασή του και κάνει υπομονή. Δεν διαμαρτύρεται, δεν αντιδρά ούτε κάνει το θύμα. Δεν σκανδαλίζεται με τον Θεό ούτε τα βάζει με τους ανθρώπους. Υπομένει, κάνει τον κανόνα του χωρίς ίχνος πικρίας και παραπόνου. Καθένας έτσι πρέπει να στρωθεί κάτω και να υπομείνει ό,τι επιτρέψει ο Θεός, άμα θέλει να έχει το πνεύμα των ανθρώπων οι οποίοι σώζονται, σύμφωνα με την παραβολή του Κυρίου.
Το πιο δύσκολο από όλα, το πιο οδυνηρό, αυτό που δεν μπορεί να αντέξει κανείς, είναι να δει τον εαυτό του, να δει ποιος είναι ο πραγματικός εαυτός του. Μόλις τα πάρουμε απλά και ταπεινά τα πράγματα, θα πέσει φως Θεού μέσα στην ψυχή μας, και θα δούμε την όλη φτώχεια μας.
Δύσκολα το αντέχει κανείς αυτό. Το μυστικό είναι να θελήσουμε να παραδεχθούμε τη φτώχεια μας χωρίς να γογγύσουμε, να αντιδράσουμε ή να παραπονεθούμε. Δεν βλέπουμε ίχνος πικρίας και παραπόνου στον φτωχό Λάζαρο, που δεν έχει ούτε να φάει, και τα σκυλιά πηγαίνουν κοντά του να γλείψουν τις πληγές του και τον ενοχλούν.
Πόσο θα το περίμενε ο Θεός να νιώσουμε και να πούμε ο καθένας αυτή την ώρα: «Ήρθε και για μένα η ώρα να γίνω αληθινός. Τελειώνει όλη αυτή η ανευθυνότητα που είχα. Υποτάσσομαι στον Θεό, παραδίδομαι στον Θεό, εμπιστεύομαι τον εαυτό μου στον Θεό, ό,τι κι αν πάθω».
Από τα βιβλία: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), “Πνευματικά Μηνύματα 2017”, σελ. 332, και “Πνευματικά Μηνύματα 2018”, σελ. 331.
