Όπως θα γνωρίζετε, η σημερινή εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού θεωρείται ως μία δεύτερη Μεγάλη Παρασκευή, και γι’ αυτό η Εκκλησία θέσπισε τέλεια νηστεία.
Ο τίμιος Σταυρός βρέθηκε στις 6 Μαρτίου. Επειδή όμως τώρα τον Σεπτέμβριο θα γίνονταν τα εγκαίνια του Ναού της Αναστάσεως, θεώρησε καλό ο Πατριάρχης, η Ύψωσις του τιμίου Σταυρού να συνδεθεί με τα εγκαίνια του ναού. Τα εγκαίνια, όπως ξέρετε, τα εορτάζουμε στις 13 Σεπτεμβρίου και στις 14 είναι η εορτή της Υψώσεως.
Ύστερα από πολλά χρόνια που είχε χαθεί ο Σταυρός, πάνω στον οποίο ο Κύριος έχυσε το αίμα του και τον καθαγίασε, βρέθηκε, και έσπευσαν οι χριστιανοί από παντού, για να τον προσκυνήσουν και να χαριτωθούν, να ευλογηθούν, αλλά και να ανανεώσουν τη συσταύρωσή τους με τον Χριστό, για να ζουν έτσι και την ανάσταση μαζί με τον Χριστό.
Και έκτοτε κάθε χρόνο οι χριστιανοί, οι ορθόδοξοι χριστιανοί, την ημέρα αυτή, καθώς υψώνεται, αλλά και προτίθεται ενώπιον μας ο τίμιος Σταυρός, καλούμαστε από την Εκκλησία να τον προσκυνήσουμε, αναγνωρίζοντας ότι επάνω στον Σταυρό ο Κύριος έχυσε το αίμα του και παρέδωσε το πνεύμα του στον Θεό, και από καταραμένο ξύλο που ήταν ο Σταυρός, έγινε χαριτωμένο ξύλο και ευλογημένο. Εκεί, επάνω στον Σταυρό, έδειξε όλη την αγάπη του ο Θεός. Σταυρώθηκε για μας, κι εμείς εκεί σταυρωθήκαμε μαζί του, και έτσι πέθανε το σώμα της αμαρτίας, καταργήθηκε ο θάνατος και ο Άδης, και σώθηκε ο άνθρωπος.
Ο Σταυρός –το ξέρουμε όλοι– είναι το σύμβολο της θυσίας του Κυρίου, είναι το σύμβολο της αγάπης του Θεού, είναι το σύμβολο της σωτηρίας μας. Και τον τιμούμε και τον προσκυνούμε και αυτός είναι «ο φύλαξ πάσης της οικουμένης». Πάντοτε να προσκυνούμε τον Σταυρό και πάντοτε να σταυρώνουμε τον εαυτό μας με το σημείο του σταυρού· και όταν τρώμε και όταν πίνουμε και όταν κοιμόμαστε και όταν ξυπνούμε και όταν χαιρόμαστε και όταν βρισκόμαστε σε δυσκολία και όταν κινδυνεύουμε και όταν ενθυμούμαστε τον Θεό και όταν ζητούμε το έλεός του και όταν τον δοξάζουμε και όταν τον ευγνωμονούμε. Πάντοτε να κάνουμε το σημείο του σταυρού και έτσι να αγιάζουμε όλη την ύπαρξή μας με το σημείο του σταυρού.
Όμως ο Σταυρός δεν είναι μόνο σύμβολο, δεν είναι μόνο το όπλο κατά του διαβόλου και δεν είναι μόνο αυτό το σημείο με το οποίο διώκονται δαίμονες και φυγαδεύεται το κακό. Ο Σταυρός είναι η κύρια πράξη του Κυρίου μας. Επάνω στον Σταυρό ο Κύριός μας εμπράκτως πραγματοποίησε όλα αυτά που είπε και με λόγια, όλα αυτά που προηγουμένως είχε διδάξει. Δεν περιορίστηκε δηλαδή ο Κύριος καθ’ όλη τη ζωή του επί της γης, στο να πει μόνο λόγια, αλλά τα λόγια τα έκανε πράξη, και η κύρια πράξη ήταν ο Σταυρός. Πράξεις βέβαια είναι το ότι θεράπευε αρρώστους, πλήθαινε άρτους, χόρταινε πεινασμένους και άλλα. Αλλά ήταν εύκολο, ας πούμε, για τον Κύριο να τα κάνει αυτά.
Όμως τη σταύρωση ο Κύριος την έζησε, όπως θα τη ζήσει κάθε άνθρωπος, αν βρεθεί σε παρόμοια περίσταση. Την έζησε ως άνθρωπος. Το σώμα, ο άνθρωπος, έπαθε πάνω στον Σταυρό· όχι ο Θεός. Η Θεότης έμεινε απαθής. Και εκεί ο Κύριος πόνεσε, πληγώθηκε, μαρτύρησε, εκεί χύθηκε το αίμα του και εξέπνευσε βασανιζόμενος, εξέπνευσε, καθώς έτρεχε το άγιό του αίμα.
Και παρακαλώ την αγάπη σας ιδιαίτερα απόψε να σκεφθούμε, αλλά και πάντοτε να μη λησμονούμε αυτή την έννοια του Σταυρού. Είσαι χριστιανός; Κάνεις τον σταυρό; Κάνεις πολύ καλά που είσαι χριστιανός, κάνεις πολύ καλά που κάνεις τον σταυρό σου, κάνεις πολύ καλά που προσκυνάς τον Σταυρό, που ευλαβείσαι τον Σταυρό. Όμως δεν φθάνει. Αυτά δεν είναι δύσκολο να γίνουν. Θυμήσου ότι ο Σταυρός μάς φανερώνει εμπράκτως την αγάπη του Θεού. Είναι μια πράξη του Θεού. Ο Θεός δεν λέει μόνο λόγια ούτε κάνει μόνο πράξεις που είναι εύκολες για τον Θεό. Πάνω στον Σταυρό ο Θεός εμπράκτως φανερώνει την αγάπη του και το ενδιαφέρον του για μας. Όμως η πράξη αυτή είναι ανθρώπινη· την ζει ως άνθρωπος, διότι στον Σταυρό ο Θεός πάσχει ως άνθρωπος. Αυτό πάντοτε να το ενθυμούμαστε, ποτέ να μη το ξεχνούμε.
Όπως ο Θεός εκδήλωσε την αγάπη του δια της πράξεως αυτής που πέθανε εκεί επάνω στον Σταυρό, που ήταν βέβαια θεϊκή πράξη, αλλά την έζησε ως άνθρωπος, έτσι, αν είμαστε χριστιανοί, αν κάνουμε το σημείο του σταυρού, αν τιμούμε τον Σταυρό, αν αγαπούμε τον Θεό, αν είμαστε δικοί του, αν είμαστε πιστοί, αν θέλουμε να σωθούμε, καλούμαστε να τα εκδηλώσουμε όλα αυτά εμπράκτως. Ποθείς τον Θεό; Εκδήλωσέ το εμπράκτως. Αγαπάς τον Θεό; Εκδήλωσέ το εμπράκτως. Έχεις ζήλο, έχεις πόθο, έχεις καημό, έχεις λαχτάρα, από μέσα σου εκφράζεσαι και λες λόγια καλά για τον Θεό και προς τον Θεό; Είναι καλά όλα αυτά, αλλά εκδήλωσέ τα με πράξη. Κάνε συγκεκριμένη πράξη αγάπης, υπομονής, συγκεκριμένη πράξη προσευχής, ταπεινώσεως, συγκεκριμένη πράξη μετανοίας κλπ.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Θέλεις να αγιάσεις;”, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 1999, σελ. 51
