Η Εκκλησία που τα κάνει όλα καλά και σε τέλειο βαθμό, όρισε και αυτή την εορτή. Έχουμε λοιπόν τη Μεγάλη Εβδομάδα, το Πάσχα, την Πεντηκοστή, έχουμε τις άλλες γιορτές, έχουμε και την εορτή των Αγίων Πάντων. Δεν έγινε όλο το έργο του Θεού, από τη γέννηση του Κυρίου μέχρι και την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, χωρίς αποτέλεσμα. Τρόπον τινά όλα χρειάζονταν, για να γίνει ο καρπός, και ο καρπός υπάρχει. Ο καρπός είναι να αγιασθούν οι άνθρωποι. Και αγιάζονται από την πρώτη στιγμή και μέχρι σήμερα. Και έτσι έχει νόημα η χριστιανική ζωή, εάν βάζεις τον εαυτό σου μέσα σ’ αυτόν τον σκοπό και περιμένεις κι εσύ να φέρει το Άγιο Πνεύμα στην ψυχή σου αυτόν τον καρπό· δηλαδή να σε αγιάσει και να σε σώσει.
Έτσι λοιπόν καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει η Εκκλησία χωρίς αγίους. Είναι μερικοί που τα βάζουν με τους αγίους και οι ταλαίπωροι δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί να υπάρχει η Εκκλησία χωρίς αγίους, αφού το όλο έργο του Χριστού έγινε, για να έχει αυτό το αποτέλεσμα, δηλαδή να σωθούν και να αγιασθούν οι άνθρωποι. Και γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή η Εκκλησία δέχθηκε τους αγίους. Από τις πρώτες ημέρες όχι απλώς συγκεντρώνονταν οι πιστοί για να ακούσουν το κήρυγμα των αποστόλων, για να τελέσουν τη θεία Λειτουργία και να κάνουν τους αγώνες εναντίον των διωκτών της Εκκλησίας – και μαρτύρησαν, έδωσαν τη ζωή τους και έχυσαν το αίμα τους – αλλά τιμούσαν κιόλας τους αγίους. Οι επιζώντες τιμούσαν εκείνους οι οποίοι είχαν θυσιασθεί για την αγάπη τους στον Χριστό. Ένεκα της πίστεώς τους αυτής και της αφοσιώσεώς τους στον Χριστό τους τιμούσαν ως αγίους, και καθένας ήθελε για τον εαυτό του να έρθει αυτό το τέλος.
Εμείς είμαστε σε καλύτερη θέση από ό,τι ήταν τότε οι άνθρωποι, τα πρώτα χρόνια που ιδρύθηκε η Εκκλησία. Διότι τότε άκουγαν απλώς την αλήθεια του Θεού, αλλά ακόμη δεν είχαν δει τι κάνει αυτή η αλήθεια του Θεού, ότι δηλαδή κάνει αγίους. Πρώτα οι απόστολοι και μετά και όλοι εκείνοι οι οποίοι άκουγαν το κήρυγμά τους. Εμείς όμως – πέρασαν δύο χιλιάδες χρόνια – είδαμε τι κάνει αυτή η αλήθεια του Ευαγγελίου, τι κάνει το Πνεύμα το Άγιο, που υπάρχει μέσα στην Εκκλησία. Προσέξτε· σήμερα η διδασκαλία δεν είναι απλώς διδασκαλία. Αυτά που είναι γραμμένα, δεν είναι απλώς γραμμένα. Αυτά αγίασαν εκατομμύρια ψυχές. Και δόξα τω Θεώ, δόξα τω Θεώ και σήμερα ακόμη – ναι – αγιάζουν αυτά.
Τι μας πειράζει να κάνουμε κι εμείς όπως έκαναν όλοι οι άγιοι, όλοι αυτοί που φωτίσθηκαν από το Πνεύμα του Θεού, και που τους γιορτάζουμε σήμερα; Να παραδοθούμε στον Χριστό, χωρίς καν να ασχοληθούμε με τι θα συμβεί και χωρίς καν να μας νοιάζει αυτό. Τίποτε. Ό,τι επιτρέψει ο Θεός, ας μας συμβεί. Εμείς να υπακούσουμε στον Χριστό, μάλιστα άνευ όρων και λέγοντάς του: «Ό,τι επιτρέψεις Θεέ μου. Να ‘ναι ευλογημένο. Να γίνει το άγιο θέλημά σου».
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), “…ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον…”, Β’ έκδ., Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2016, σελ. 327, 332, 335 (αποσπάσματα).
