«Εγένετο δε πορευομένων ημών εις προσευχήν
παιδίσκην τινά έχουσαν πνεύμα πύθωνος
απαντήσαι ημίν…» (Πραξ. 16:16)

Ποιο είναι το μέλλον μου; Τι θα μου συμβεί αύριο; Τι σκέπτονται για μένα; Τι εξέλιξη θα έχουν τα γεγονότα που ζω; Τι αισθήματα και διαθέσεις έχουν οι άλλοι για μένα;

Να μερικά ερωτήματα στα οποία καθένας θα ήθελε να έχει μια απάντηση.

Είτε από περιέργεια, είτε από φόβο, είτε ακόμη από ενδιαφέρον και αγωνία για το μέλλον, μερικοί ζητούν να βρουν οπωσδήποτε μιαν απάντηση. Κάνουν το παν για να τη λάβουν. Τρέχουν, αγωνίζονται, ρωτάνε, καταφεύγουν σε οποιαδήποτε πρόσωπα και μέσα τους υποδείξουν, για να μάθουν τη μοίρα τους, καθώς λένε. Επιστρατεύονται αστρολόγοι, μάντισσες, φλιτζάνια του καφέ, τραπουλόχαρτα, κόλλυβα καμιά φορά, για να ρωτηθούν και ερευνηθούν. Να δώσουν τη μαντική ή θαυματουργική τους απάντηση!

Έτσι, οι μάντισσες, οι αστρολόγοι – που διαβάζουν την τύχη τους στα άστρα – οι χαρτορίχτρες, οι καφετζούδες και οι όμοιοί τους κάνουν χρυσές δουλειές. Υπάρχουν άνθρωποι πράγματι που έχουν την αφέλεια να πιστεύουν με όλη τους την ψυχή πως η μοίρα τους, το μέλλον τους, είναι γραμμένο π.χ. στο κατακάθι του καφέ. Έχουν τη βεβαιότητα πως το τι θα τους συμβεί εξαρτάται από ορισμένα σημάδια ή από συνηθισμένα περιστατικά από αριθμούς ή συμπτώσεις. Πιστεύουν πως τα άστρα μιλούν για τη ζωή μας.

Από τους αρχαίους χρόνους ο άνθρωπος κατέφευγε σ’ αυτές τις μαντείες. Οι οιωνοσκόποι, η Πυθία στους Δελφούς, η Σίβυλλα στη Ρώμη, οι μάντεις και οι ερμηνευτές ονείρων έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη ζωή τους, αλλά τότε δικαιολογούνταν. Δεν είχε έρθει ο Χριστός στον κόσμο. Ζητούσαν να πληροφορηθούν του Θεού το θέλημα με τον τρόπο αυτό. Επιχειρούσαν να πληροφορηθούν τι σκεπτόντουσαν γι’ αυτούς οι θεοί και να συμμορφωθούν. Αυτή την έννοια είχαν οι χρησμοί των Μαντείων.

Οι προφήτες ακόμη στην προχριστιανική εποχή είχαν τη θεϊκή αποστολή να προειπούν στους ανθρώπους του Κυρίου και Θεού την ενανθρώπιση και το θέλημά Του. Να τους οδηγήσουν στο δρόμο της αρετής και των εντολών του Θεού. Τώρα όμως, που η αλήθεια αποκαλύφτηκε και φανέρωσε τις βουλές του Θεού ο Κύριος Ιησούς με τη διδασκαλία Του, πόσο ανώφελο είναι να ψάχνουμε να μάθουμε ό,τι είναι γνωστό!

Τα έξυπνα μυαλά της εποχής μας, οι δήθεν ελεύθεροι σύγχρονοι άνθρωποι, δείχνουν μια εκπληκτική ασυνέπεια. Περιφρονούν το Ευαγγέλιο. Θεωρούν προλήψεις κάθε θρησκευτική δοξασία. Είναι γι’ αυτούς δεσμά και δουλεία ο νόμος του Θεού και η τέλεια ηθική Του διδασκαλία. Η χριστιανική περί μελλούσης ζωής και κρίσεως διδασκαλία, η αναγκαιότητα και η νομοτέλεια, η συνέπεια των ηθικών νόμων είναι γι’ αυτούς μύθοι και ξεπερασμένες ιδέες και θεωρίες.

Ελευθερωμένοι τάχα από της θεϊκής διδασκαλίας το ζυγό πέφτουν στο άγχος μιας παράλογης και παιδαριώδους πίστεως σε πραγματικές προλήψεις και μαντείες. Τινάζουν από τη ζωή τους τη μοναδική και γνήσια αλήθεια που ο Θεός μάς την αποκάλυψε. Δουλώνονται σε απίθανες συμπτώσεις και προβλέψεις επιτήδειων εκμεταλλευτών της αφέλειάς τους. Ο σατανάς πετυχαίνει να σύρει δέσμιους τους ανθρώπους σε ασήμαντες και ανάξιες λόγου απασχολήσεις, αρκεί να είναι ξένες προς τον Κύριο Ιησού Χριστό, το Ευαγγέλιο και την Εκκλησία Του.

Η Αγία Γραφή μέσα στις Πράξεις των Αποστόλων μας εφιστά και σ’ αυτό την προσοχή. Μία περίπτωση ήταν του Ελύμα του μάγου στην Κύπρο που προσπαθούσε με το σατανικό πνεύμα που τον κατείχε να κλονίσει και διαστρέψει ό,τι ο μέγας Απόστολος οικοδομούσε.

Άλλη περίπτωση ήταν της μαντευόμενης κόρης των Φιλίππων που ακούσαμε στη σημερινή αποστολική περικοπή. Αυτή κατείχετο από “πνεύμα πύθωνος” και ακολουθούσε τον Απόστολο διακηρύσσοντας πως αυτός και οι συνοδοί του είναι «δούλοι Θεού του Υψίστου».

Στη μία περίπτωση, καθαρά σατανικό έργο. Στην άλλη έντεχνα μεταμορφωμένο σε έργο κηρύγματος. Μα και στις δύο περιπτώσεις ο ίδιος αίτιος. Γι’ αυτό και ο άγιος Απόστολος εφίμωσε και τις δύο φορές του πονηρού τη φωνή.

Ο λόγος του Θεού είναι αρκετός, για να διαφωτίσει και να καθοδηγήσει τον άνθρωπο. Ούτε έχει ανάγκη από σατανικής προελεύσεως μαρτυρίες ο Χριστιανισμός, για να σταθεί. Τη δύναμη Του την έλκει από το θείο Αρχηγό Του.

«Μη παντί πνεύματι πιστεύετε» (Α’ Ιω. 4:1) λοιπόν, αδελφοί μου. Αν θέλουμε να σταθούμε σε ένα επίπεδο σοβαρότητας και αξιοπρέπειας, ας αξιολογήσουμε ιδέες, πίστεις και πρόσωπα. Όχι πια ευπιστία σε καθετί που αυτοδιαφημίζεται σαν αυθεντία και πηγή παντογνωσίας. Όχι με εγκληματική αφέλεια να εξαρτάμε τη δημιουργική μας προσπάθεια από άψυχα και χωρίς νόημα φαινόμενα.

Σε όλα τα ερωτήματα μας δίνει απάντηση ο Χριστός. Και το μέλλον μας μπορούμε να το διακρίνουμε προσέχοντας πιο βαθιά το λόγο Του και ελέγχοντας τη στάση μας απέναντί Του.

Από το βιβλίο: Πολυκάρπου Βαγενά, Μητροπολίτου Κερκύρας, «Ελθέτω η βασιλεία σου», τ. Β’, σελ. 230 (αποσπάσματα).

«Πνεύμα πύθωνος» – Kυριακή του Τυφλού