Εμείς οι χριστιανοί, αδελφοί μου, χρεωστούμε πολλές ευχαριστίες σ’ όλους τους αγίους και ειδικότερα σε ορισμένους γνωστούς μας αγίους. Πολύ-πολύ ιδιαίτερα οφείλουμε ευγνωμοσύνη στον μεγάλο άγιο της Εκκλησίας μας, τον ιερό Χρυσόστομο, που σήμερα τελούμε τη μνήμη της ανακομιδής του λειψάνου του.

Ειδικά εμείς οφείλουμε ευγνωμοσύνη στον άγιο αυτό της Εκκλησίας, διότι σχεδόν όλες τις ημέρες του έτους, όπως και σήμερα, αξιωνόμαστε να τελούμε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, τη Θεία Λειτουργία, όπως ο άγιος αυτός τελούσε το μυστήριο αυτό. Έγραψε τη Θεία Λειτουργία όπως τον φώτισε ο Θεός, η Χάρις του Αγίου Πνεύματος, και την παρέδωσε στην Εκκλησία.

Η Θεία Λειτουργία δεν είναι απλώς προσευχή, δεν είναι απλώς μια αναφορά στον Θεό, μια σχέση, μια επικοινωνία με τον Θεό, αλλά είναι η τέλεση του μεγάλου μυστηρίου, του μοναδικού μυστηρίου, της Θείας Ευχαριστίας. Όπως έχουμε πει πολλές φορές, είναι αυτή η Βασιλεία του Θεού, διότι αυτό το μυστήριο ο Θεός το τελεί, διότι ο Θεός είναι το μυστήριο και ο Θεός είναι που δέχεται το μυστήριο. Είναι η Βασιλεία του.

Τι να ανταποδώσουμε και τι να προσφέρουμε στον άγιο για όλη αυτή τη δωρεά, που αξιωνόμαστε κάθε μέρα να λειτουργούμε; Διότι πιστεύω, όχι μόνο τελούμε το μυστήριο όπως το έγραψε εκείνος, αλλά οπωσδήποτε κι εκείνος μαζί με άλλους αγίους πρεσβεύει και βοηθάει με τον δικό του τρόπο να μπορούμε να τελούμε το μυστήριο.

Ξέρουμε και γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλά εμπόδια. Πρώτο και κύριο εμπόδιο είναι ο ίδιος ο εαυτός μας. Ο άνθρωπος ραθυμεί, τεμπελιάζει, βαρύνεται, και δεν θέλει, δεν έχει διάθεση, δεν μπορεί ν’ αφήσει τον ύπνο του, ν’ αφήσει την ξεκούρασή του, ν’ αφήσει οτιδήποτε άλλο, και να σπεύσει να βρεθεί στον ναό του Θεού, στη σύναξη της Εκκλησίας, στο μυστήριο.

Όχι λοιπόν απλώς μας αξιώνει ο άγιος να τελούμε το μυστήριο, όπως αυτός το έγραψε, αλλά οπωσδήποτε μαζί με άλλους αγίους είναι κι αυτός που μας ξυπνάει, που μας ενδυναμώνει, που μας δίνει ζήλο να ξεπερνούμε πρωτίστως, όπως είπαμε, το δικό μας εμπόδιο, τον εαυτό μας αλλά και άλλα εμπόδια, και τελικά τελείται το μυστήριο, και ερχόμαστε. Τι ανταποδώσωμεν λοιπόν τω αγίω – εδώ θα λέγαμε – περί πάντων ων ανταπέδωκεν ημίν; Και φυσικά «τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω περί πάντων ων ανταπέδωκεν ημίν;» (Ψαλμ. 115:3) Μόνο ευγνωμοσύνη και πάλι ευγνωμοσύνη.

Και θα έλεγα, μπορούμε να τον ευχαριστούμε αξίως τον άγιο, που μας αξιώνει να τελούμε το μυστήριο, εάν τελούμε το μυστήριο. Διότι γι’ αυτό το έγραψε, γι’ αυτό το παρέδωσε στην Εκκλησία και γι’ αυτό πρεσβεύει από τον ουρανό. Να τελούμε το μυστήριο και, ει δυνατόν, μέσα στο μυστήριο να ζούμε και μέσα στο μυστήριο να πεθάνουμε και μ’ αυτό να φύγουμε από τον κόσμο αυτό. Για, σκεφθείτε να μας αξίωνε ο Θεός κάποια μέρα, καθώς είμαστε μέσα στο μυστήριο, όπως καλή ώρα τώρα, να είμαστε κοινωνημένοι, και να μας πάρει. Να πρεσβεύσει ο άγιος έτσι να μας πάρει ο Θεός.

Αυτή είναι η καλύτερη ευγνωμοσύνη, να τελούμε το μυστήριο. Αλλά και να παρευρισκόμαστε όσο το δυνατόν πιο συχνά, για να ωφελούμαστε από το μυστήριο. Αυτό θέλει ο άγιος: να μιμηθούμε τη ζωή αυτού, που αγάπησε πολύ τον Χριστό, που αγάπησε τον Χριστό μέσα στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, που κοινώνησε και πάλι κοινώνησε το σώμα και το αίμα του Χριστού, που δέχθηκε όλος όλον τον Χριστό και χριστοποιήθηκε. Αυτή είναι η καλύτερη ευγνωμοσύνη, αυτή είναι η καλύτερη ευχαριστία, αυτό είναι που θέλει ο άγιος· να αξιοποιούμε αυτό που μας έδωσε, να απολαμβάνουμε αυτό που μας έδωσε, και να μυούμαστε μέρα με την ημέρα όλο και πιο πολύ στο μυστήριο, στο βάθος του μυστηρίου.

Να κάνουμε αυτή την ειδική ευχή και να ζητήσουμε αυτή την ειδική χάρη, όταν θα φεύγουμε από τον κόσμο αυτό, όπως θα έχει κανονίσει ο Θεός για τον καθένας μας, να φεύγουμε έχοντας μέσα μας το σώμα και το αίμα του Χριστού. Γιατί, όπως ξέρετε, ιδιαίτερα το προσέχει αυτό η Εκκλησία, και το διδάσκουν όλοι οι Πατέρες και ο ιερός Χρυσόστομος.

Όπως λέει κάπου ο άγιος, αν ενθυμούμαι καλά, χριστιανός που κοινωνεί λίγο προ του θανάτου του και φεύγει έχοντας μέσα του το σώμα και το αίμα του Χριστού, είναι φοβερός στους δαίμονες. Δεν μπορούν να τον πλησιάσουν οι δαίμονες. Διασχίζει ό,τι έχει να διασχίσει η ψυχή, περνάει τα τελώνια και φθάνει στον θρόνο του Χριστού και σώζεται. Βέβαια αυτό θα γίνει, αν έχει πάρει αξίως το σώμα και το αίμα του Χριστού· δεν είναι κάτι μαγικό.

Να μας αξιώσει ο Θεός, αδελφοί μου, μέσα στο μυστήριο να ζούμε και με το μυστήριο αυτό να πεθάνουμε.

Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Θέλεις να αγιάσεις;”, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 1999, σελ. 284.

Τι να ανταποδώσουμε στον ιερό Χρυσόστομο;