Ω Δέσποινα, η οποία είσαι η δική μου τέρψη η σταλμένη από τον Θεό, η θεία δροσιά για τον καύσωνα που υπάρχει μέσα μου, η θεοστάλακτη σταλαγματιά της κατάξερης καρδιάς μου, η ακτινοβολούσα λαμπάδα της ζοφερής ψυχής μου, η οδηγός της δικής μου αμηχανίας, η δύναμη της αδυναμίας μου, η ένδυση της γύμνιας μου, ο πλούτος της φτώχειας μου, η θεραπεία των αγιάτρευτων τραυμάτων μου, η εξαφάνιση των δακρύων μου, η κατάπαυση των στεναγμών μου, η μεταβολή των συμφορών μου, η ανακούφιση των πόνων μου, η λύση των δεσμών μου, η ελπίδα της σωτηρίας μου.
Άκουσε τις προσευχές μου, λυπήσου τους στεναγμούς μου και δέξου τους θρήνους μου. Ελέησέ με υποχωρώντας στα δάκρυά μου. Σπλαχνίσου με, ως Μητέρα του φιλάνθρωπου Θεού. Ρίξε το βλέμμα σου επάνω μου, και συγκατάνευσε στην ικεσία μου.
Εκπλήρωσε τη δίψα της επιθυμίας μου, και ένωσέ με μ’ εσένα τη συγγενή και σύνδουλη, στη χώρα των πράων, στις σκηνές των δικαίων, στη χορεία των αγίων, και αξίωσέ με εσύ που είσαι η προστασία όλων, και η χαρά όλων, και η λαμπρή ευφροσύνη της καρδιάς, να ευφρανθώ μαζί σου.
Αυτά ζητώ από σένα, σ’ εκείνη την πραγματικά ανέκφραστη χαρά του Θεού και Βασιλιά, που γεννήθηκε από σένα, και στον απερίγραπτο νυμφώνα του, και στην ατέλειωτη και αχόρταστη τρυφή, και στην ανέσπερη και απέραντη βασιλεία του.
Ναι, Δέσποινά μου. Ναι, η καταφυγή μου, η ζωή και η βοήθειά μου, το όπλο και το καύχημά μου, η ελπίδα και η δύναμή μου, δος μου να απολαύσω μαζί με τη βασιλεία τις ανέκφραστες και ακατάληπτες δωρεές του Υιού σου στην επουράνια κατοικία· διότι, ξέρω, έχεις, έχεις συνεργό στη θέλησή σου το ότι μπορείς να την πραγματοποιήσεις, ως Μητέρα του Υψίστου. Γι’ αυτό τολμώ.
Ας μην αποστερηθώ λοιπόν, πανάχραντη Κυρία, την προσδοκία μου, αλλά ας την επιτύχω, Θεόνυμφη, εσύ που γέννησες με υπέρλογο τρόπο την προσδοκία όλων, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, τον αληθινό Θεό και Δεσπότη· στον οποίο πρέπει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση, μαζί με τον άναρχο Πατέρα του, και το πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό Πνεύμα του, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Από το βιβλίο: Οσίου Εφραίμ του Σύρου Έργα, τ. ΣΤ’, “Προσευχές”. Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 1998, σελ. 396.
