Ευχή εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Ποίημα αγίου Δημητρίου, μητροπολίτου Ροστώφ, ην έλεγε καθ’ εκάστην.
Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε, σκέπε με και διαφύλαττέ με, τον δούλον σου, από παντός κακού ψυχής τε και σώματος, και από παντός εχθρού ορατού και αοράτου.
Χαίρε, κεχαριτωμένη Μαρία· ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.
Χαίρε και ευφραίνου, Θεοτόκε Παρθένε, και πρέσβευε υπέρ του δούλου σου. Κυρία και Δέσποινα των Αγγέλων και Μήτηρ των χριστιανών, βοήθησόν μοι τω δούλω σου.
Ω Μαρία παναμώμητε, χαίρε νύμφη ανύμφευτε· χαίρε, η χαρά των θλιβομένων και η παραμυθία των λυπουμένων· χαίρε, η τροφή των πεινώντων και ο λιμήν των χειμαζομένων· χαίρε, των αγίων αγιωτέρα και πάσης κτίσεως τιμιωτέρα· χαίρε, του Πατρός αγίασμα, του Υιού το σκήνωμα, και του Αγίου Πνεύματος το επισκίασμα· χαίρε, του πάντων Βασιλέως, Χριστού του Θεού ημών, το τερπνόν παλάτιον· χαίρε, η Μήτηρ των ορφανών και η βακτηρία των τυφλών· χαίρε, το καύχημα των χριστιανών και των προσκαλουμένων σε η ετοίμη βοηθός.
Παναγία Δέσποινά μου, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου· ότι εις τας πανάχραντους χείρας σου παρατίθημι το πνεύμα μου. Γενού βοηθός και σκέπη της ψυχής μου εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως, και πρέσβευε υπέρ εμού του αναξίου, ίνα εισέλθω καθαρός και αγνός εις τον Παράδεισον.
Μη απορρίψης με, Κυρία μου, τον δούλον σου, αλλά βοήθησόν μοι και δος μοι παν το συμφέρον τη ψυχή μου. Λύτρωσαί με από παντός κινδύνου, επιβουλής, ανάγκης και ασθενείας, και δώρησαί μοι προ του τέλους μετάνοιαν· ίνα, σωζόμενος τη μεσιτεία και βοηθεία σου, διαφυλάττομαι εν τω παρόντι βίω από παντός εχθρού, ορατού και αοράτου, πορευόμενος θεαρέστως εν τοις θελήμασι του αγαπητού σου Υιού και Θεού ημών. Και εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως ρύσαι με από της αιωνίου και φοβεράς κολάσεως, ίνα προσκυνώ, ευχαριστώ και δοξάζω το πανάγιόν σου όνομα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Από το βιβλίο: Αγίου Δημητρίου του Ροστώφ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 90.
