Πέρασαν από τη σάρκωση του Κυρίου μας κοντά δύο χιλιάδες χρόνια. Κι εξακολουθούμε οι άνθρωποι να στεκόμαστε εκστατικοί εμπρός στο Μυστήριο. Γιατί, εξακολουθεί να παραμένει ακατανόητη για μας η κένωση του Θεού. Ο Υιός και Λόγος του Θεού εκένωσεν εαυτόν, έλαβε δούλου μορφή και ήρθε να μας επισκεφτεί ντυμένος τη δική μας σάρκα, τη δική μας πτωχεία. Ενώπιον της μεγαλωσύνης της ταπείνωσής του οι ανθρώπινες υπάρξεις προσμετρούν τη μικρότητά τους. Οι καρδιές πλημμυρίζουν θαυμασμό και με ευγνωμοσύνη προσεγγίζουν τα κράσπεδα της Φάτνης. Και με λαχτάρα γεύονται την εμπειρία της θείας παρουσίας, ενώ τα χείλη προφέρουν ύμνους δοξολογικούς. Αυτή η προσωπική... Διαβάστε τη συνέχεια