Η παρουσία των αγίων Θεοδώρων στην ιεραποστολική ενορία τους

Κάποιο απόγευμα του Μαΐου 1994 πήγα στο χωριό Μουσονόι, το οποίο απέχει από το Κολουέζι τέσσερα χιλιόμετρα. Εκεί έχουμε και ενορία των αγίων Θεοδώρων με περικαλλή ναό, κτισμένο από τον π. Κοσμά. Συνάντησα τον κατηχητή Συμεών και συνομίλησα μαζί του θέματα της ενορίας του. Τον ρώτησα ακόμη κάπως διερευνητικά:

– Για πες μου, Συμεών, σας βοηθούν σε τίποτε οι άγιοι Θεόδωροι, έχετε παράπονο απ’ αυτούς;

– Μας βοηθούν πολύ, πάτερ. Να, το βλέπεις αυτό το κοριτσάκι, την Τριανταφυλλιά; Ήταν νεκρό και το ανέστησαν. (Εκείνη τη στιγμή το κορίτσι έπαιζε εκεί κοντά.)

– Πώς συνέβη; Πες μου το γεγονός από την αρχή.

– Ένα απόγευμα το κορίτσι αυτό μαζί με άλλα έπαιζε έξω απ’ αυτή την αυλή της εκκλησίας των Αγίων. Αισθάνθηκε την ανάγκη, λόγω της ζέστης, να πιει νερό. Πήγε στο σπίτι της. Να, αυτό είναι! Και εκεί η μητέρα της είχε ένα βαρέλι των 200 λίτρων, το οποίο είχε περίπου μέχρι τη μέση νερό. Το παιδάκι σκαρφάλωσε γρήγορα κι έπαιρνε νερό με το χέρι του να πιει. Έχασε την ισορροπία του κι έπεσε μέσα και πνίγηκε. Τ’ άλλα παιδάκια το περίμεναν να γυρίσει, αλλά δεν φάνηκε. Στο μεταξύ ήλθε και η μητέρα του. Το αναζήτησε. Τελικά το βρήκε πνιγμένο μέσα στο βαρέλι. Οι φωνές και οι στεναγμοί της δεν περιγράφονταν. Την καθησύχασα λίγο και της είπα να φέρει το παιδί στους αγίους Θεοδώρους. Μόνο αυτοί, αν θελήσουν, μπορούν να βοηθήσουν. Πράγματι, πήρε το παιδί της η μητέρα στην αγκαλιά της και βάδιζε προς την εκκλησία. Έφθασε έξω από την πόρτα, όταν το παιδί άρχισε να κάνει εμετό. Άνοιξε τα μάτια του και ρώτησε τη μάνα του πού το πηγαίνει. Οι Άγιοι είχαν κάνει το θαύμα τους! Η χαρά όλων μας δεν περιγραφόταν. Την επομένη κάναμε Θεία Λειτουργία. Τραγουδήσαμε χριστιανικά τραγούδια και δοξάσαμε τους αγίους Θεοδώρους γι’ αυτό το τεράστιο θαύμα που μας έκαναν στην ενορία μας.

Εδώ πιο κάτω –συνέχισε ο αδελφός Συμεών– μένει ένας Χριστιανός μας, ο Βλάσιος. Πριν δύο χρόνια αρρώστησε. Έπρεπε να κάνει εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. Υπήρχαν τότε στην Τζεκαμίν, την Εταιρεία Μεταλλευμάτων του Κολουέζι, δύο γιατροί για εγχειρήσεις, ένας λευκός και ένας ντόπιος. Εμείς που γνωρίζαμε και τους δύο, του προτείναμε να πάει στον λευκό γιατρό, ο οποίος είχε περισσότερες γνώσεις και εμπειρία. Εκείνος μας είπε:

– Πρώτα θα πάω στην εκκλησία να παρακαλέσω τους Αγίους μας και μετά βλέπουμε.

Τη νύχτα ήλθαν οι άγιοι Θεόδωροι. Τον καθησύχασαν και του είπαν:

– Εμείς θα κάνουμε την εγχείρηση και θα είσαι από αύριο καλά. Μη στενοχωριέσαι.

Πράγματι, τη νύχτα ήλθαν οι Άγιοι. Μαζί τους έφεραν και ένα φορείο. Τον μετέφεραν σ’ ένα ιατρικό χώρο και έκαναν οι ίδιοι την εγχείρηση. Τον έραψαν, τον ευλόγησαν και του είπαν:

– Από τώρα είσαι τελείως καλά.

Το πρωί που σηκώθηκε ο Βλάσιος, διαπίστωσε ότι η εγχείρηση είχε γίνει όπως την είχε δει ο ίδιος τη νύχτα στον ύπνο του. Ευχαρίστησε τους Αγίους και από τότε είναι τακτικότατος σ’ όλες τις Ακολουθίες και τα μαθήματα της ενορίας μας.

Στη συνέχεια ο κατηχητής Συμεών μου διηγήθηκε και άλλο θαύμα των αγίων Θεοδώρων:

Τον καιρό που συνέβη ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των φυλών Κατάγκα και Κασάι, δηλαδή την άνοιξη του 1993, εδώ στο χωριό μας το Μουσονόι έγινε μεγάλη αναταραχή και σκοτώθηκαν πολλοί.

Μία γυναίκα που ήταν ειδωλολάτρισσα και από τη φυλή των Κασάι είχε το παιδάκι της άρρωστο από ελονοσία για πολλές ημέρες. Όλοι οι συγγενείς της τής πρότειναν να πάει γρήγορα στον μάγο, πριν πεθάνει το παιδί. Είχαν και το πρόβλημα της μεταναστεύσεως στο κεντρικό Ζαΐρ, όπου κατοικεί η φυλή τους, εφόσον διώκονταν φοβερά με λεηλασίες, εμπρησμούς των σπιτιών τους και άλλους τρόπους από την άλλη φυλή. Η γυναίκα τους είπε:

– Έχω ακούσει ότι εδώ στους Ορθοδόξους υπάρχει μία Εκκλησία κι αυτοί που κατοικούν εκεί κάνουν θαύματα. Θα πάω εκεί.

Πήρε λοιπόν το παιδί της ετοιμοθάνατο στην αγκαλιά της και κατευθύνθηκε βιαστικά προς την εκκλησία των αγίων Θεοδώρων. Πριν φθάσει στην είσοδο, το παιδί της ξύπνησε σαν από λήθαργο, συνήλθε και ζήτησε να φάει. Το θαύμα είχε ήδη γίνει. Μπήκε η γυναίκα στην εκκλησία, ευχαρίστησε όσους κατοικούσαν εκεί και ανακοίνωσε με χαρά το γεγονός σ’ όλους τους γείτονές της.

Την ίδια περίοδο που έγινε το παραπάνω θαύμα και αντιμάχονταν μεταξύ τους οι δύο φυλές, συνέβη και το εξής περιστατικό.

Μία ομάδα εικοσιοκτώ στρατιωτών με επικεφαλής τον αξιωματικό τους έρχονταν από το Κολουέζι προς το Μουσονόι. Αυτοί ήταν της φυλής Κατάγκα και πήγαιναν να κτυπήσουν ανθρώπους της φυλής Κασάι. Οι Χριστιανοί μας που κατοικούσαν κοντά στον ναό των αγίων Θεοδώρων ήταν από την φυλή των Κασάι. Ο κίνδυνος ήταν μέγιστος και προφανής.

Όταν το απόσπασμα έφθασε οπλισμένο με μαχαίρια και με γοργό ρυθμό στον δρόμο προς την εκκλησία, ο αξιωματικός είπε στην ομάδα του:

– Όχι απ’ εδώ, δεν μπορούμε να περάσουμε. Είναι Εκκλησία.

Γύρισαν πίσω και έφυγαν από άλλο δρόμο για να κτυπήσουν τους Κασάι άλλης περιοχής.

Οι άγιοι Θεόδωροι είχαν κάνει πάλι το θαύμα τους. Οι Χριστιανοί Κασάι που κατοικούσαν γύρω από την εκκλησία δεν έπαθαν τίποτε.

Πρέπει να σημειωθεί ότι πριν από τη δική μας Εκκλησία υπάρχουν κι άλλες δύο-τρεις των προτεσταντικών κοινοτήτων. Αλλά απ’ αυτές πέρασαν χωρίς εμπόδιο…

Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης

Θαύματα των αγίων Θεοδώρων στην Ιεραποστολή