Η κορούλα μας – διηγείται η κ. Μαρία Φούκα-Ρουμπάνη – πήγαινε μια χαρά στο σχολείο. Όμως στενοχωριόταν που δεν είχε παρέα στο σπίτι. Μας ζητούσε να της δώσωμε ένα αδελφάκι. Έγραψα στον π. Ιάκωβο ότι έχω μεγάλη επιθυμία ν’ αποκτήσω ένα γερό […]
Ο π. Αβέρκιος (όνομα που πήρε ο άγιος Παΐσιος με τη ρασοευχή), ενώ ζητούσε ησυχαστική ζωή, έκανε υπακοή και βρέθηκε σε ιδιόρρυθμο Μοναστήρι (τη Μονή Φιλοθέου). Έλαβε το υπεύθυνο διακόνημα του δοχειάρη και του τραπεζάρη. Δηλαδή μοίραζε τρόφιμα και κρασί στους πατέρες. Έπειτα του ανέθεσαν το ξυλουργείο και επί πλέον ήταν βοηθός στην ζύμη. Αν και κουραζόταν στο διακόνημα, ήταν πάντα πρόθυμος να θυσιάζεται για τούς άλλους και να βοηθά όπου υπήρχε ανάγκη. Διηγείται συμμοναστής του: «Ήταν ανοιχτός άνθρωπος. Πάντα με το χαμόγελο και με καλωσύνη, έτοιμος να βοηθήση τον καθένα. Τον βλέπαμε συχνά με μια πένσα και με ένα... Διαβάστε τη συνέχεια