Μέσα σ’ ένα δάσος, δύο ώρες μακριά από την Όπτινα, ασκήτευε ο π. Ελισσαίος, ένας άνθρωπος γεμάτος απλότητα και ταπείνωση. Από την πολλή του ταπείνωση δεν θέλησε να γίνει μοναχός και έτσι έμεινε επί πενήντα δύο ολόκληρα χρόνια δόκιμος! Οι […]
Ο π. Αβέρκιος (όνομα που πήρε ο άγιος Παΐσιος με τη ρασοευχή), ενώ ζητούσε ησυχαστική ζωή, έκανε υπακοή και βρέθηκε σε ιδιόρρυθμο Μοναστήρι (τη Μονή Φιλοθέου). Έλαβε το υπεύθυνο διακόνημα του δοχειάρη και του τραπεζάρη. Δηλαδή μοίραζε τρόφιμα και κρασί στους πατέρες. Έπειτα του ανέθεσαν το ξυλουργείο και επί πλέον ήταν βοηθός στην ζύμη. Αν και κουραζόταν στο διακόνημα, ήταν πάντα πρόθυμος να θυσιάζεται για τούς άλλους και να βοηθά όπου υπήρχε ανάγκη. Διηγείται συμμοναστής του: «Ήταν ανοιχτός άνθρωπος. Πάντα με το χαμόγελο και με καλωσύνη, έτοιμος να βοηθήση τον καθένα. Τον βλέπαμε συχνά με μια πένσα και με ένα... Διαβάστε τη συνέχεια