Ο Επίσκοπος Αντώνιος το αυτοκίνητο της Μητροπόλεως εξ αρχής το κλείδωσε και δεν το χρησιμοποίησε ποτέ. Στην Αθήνα πήγαινε με το λεωφορείο της γραμμής και κυκλοφορούσε με τον ηλεκτρικό ή με το τρόλλεϋ για να πάη στην Σύνοδο. Δικαίως τον ωνόμασαν ο Δεσπότης των τρόλλεϋ και του ΚΤΕΛ. Τα τελευταία έτη τον εξυπηρετούσε ο αφοσιωμένος του κ. Βάιος.
Όταν ταξίδευε, πάντα σε κάθε Εκκλησία ή προσκυνητάρι που συναντούσε στον δρόμο, σε ακτίνα όση έπιανε το μάτι του, έκανε σταυρούς ατέλειωτους. Ταξιδεύοντας κάποτε για την Αθήνα με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ αποκλείστηκε στα Καμένα Βούρλα από τα χιόνια. Όλη τη νύχτα την πέρασε άγρυπνος και προσευχόμενος στο κάθισμά του.
Στις ποιμαντικές του επισκέψεις στα χωριά της Μητροπόλεώς του όπως αναφέρθηκε, πήγαινε με τα πόδια ή με τζιπ του Στρατού ή με ώτο-στοπ.
Έμειναν παροιμιώδεις οι περιπτώσεaις των μετακινήσεών του. Κάποτε μεταβαίνοντας από ένα χωριό σε άλλο, τον συνάντησε κάποιος με αυτοκίνητο αγροτικό. Δεν ήξερε ο οδηγός τον Δεσπότη, τον πέρασε για έναν συνηθισμένον ιερέα και ήθελε να τον εξυπηρετήση, αλλά είχε μαζί του και την γυναίκα του. Προσφέρθηκε να καθήση η γυναίκα του πίσω στην καρότσα, αλλά ο Δεσπότης ελαφρός και ευκίνητος, όπως ήταν, πρόλαβε και ανέβηκε αυτός πίσω. Όταν έφθασαν στο χωριό, είδε ο οδηγός να είναι συγκεντρωμένο όλο το χωριό στην πλατεία και κατάλαβε ποιον κουβαλούσε. Στενοχωρήθηκε πολύ και ζητούσε συγγνώμη.
Άλλη φορά πήγαινε με τα πόδια από την Σιάτιστα στην Γαλατινή. Τον συνάντησε το σκουπιδιάρικο του Δήμου. Ο οδηγός τον γνώρισε και τον ρώτησε αν θέλη να τον πάη στον προορισμό του και μετά να γυρίση να αδειάση τα σκουπίδια. Ο ταπεινός Επίσκοπος δέχθηκε και ανέβηκε ευχαριστώντας τον οδηγό.
Περίμενε κάποτε στην στάση ενός χωριού της Επαρχίας Βοΐου να περάση κάποιο αυτοκίνητο να τον πάρη, τελικά πέρασε ένας με τρακτέρ. Ανέβηκε ο Δεσπότης κρατώντας και ένα μικρό δοχείο μέλι. Τον ρώτησε ο οδηγός, χωρίς να καταλάβη ποιος είναι, πόσο αγόρασε το μέλι και ο Σεβασμιώτατος του είπε την τιμή, που μάλλον φάνηκε ακριβή στον οδηγό, και απάντησε: «Παπά μ’, θα σε πέρασαν για κανένα Δεσπότη και στο κοπάνησαν τόσο». Πού να ήξερε ποιον μετέφερε και σε ποιον μιλούσε;
Από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τ. Β’, Άγιον Όρος 2012, σελ. 321.
