Μία φίλη μου – διηγείται η Σωτηρία Νούση – μου είπε: «Εσύ που γνωρίζεις καλά τον Γέροντα Πορφύριο, να πάμε μαζί μια μέρα και να έχω και τον αδελφό μου μαζί για να τον σταυρώση, γιατί έχει πρόβλημα υγείας». Φυσικά δέχθηκα και πήγαμε.
Αφού μείναμε για λίγη ώρα και οι τρεις και του εξήγησα, μετά τον αφήσαμε μόνο του με τον νεαρό, για να του μιλήση πιο ελεύθερα. Τελικά φύγαμε. Στον δρόμο έβλεπα τον νεαρό σοβαρό και αμίλητο, αλλά, για να μην φανώ αδιάκριτη, δεν τον ρώτησα τι είπαν με τον Γέροντα.
Το βράδυ αργά με παίρνει τηλέφωνο η αδελφή του, η φίλη μου, και μου λέει: «Όντως είναι άγιος ο Γέροντας! Γιατί, όταν ο αδελφός μου του είπε για το στομάχι του, τον ακούμπησε στο σημείο εκείνο και του είπε “δεν έχεις τίποτα από αυτό, αλλά αύριο να πας σε έναν καλό Ουρολόγο, θα σου πω εγώ σε ποιον, γιατί έχεις πρόβλημα στα γεννητικά σου όργανα και, αν δεν πας, δεν θα μπορέσης να κάνης παιδί, όταν παντρευτής”». Γι’ αυτό και στον δρόμο ο αδελφός της ήταν σκεπτικός, γιατί τα είχε χαμένα. Όντως έγιναν όπως τα είπε ο Γέροντας.
* * *
Μια μέρα η μακαριστή μητέρα μου πηγαίνοντας από το ένα δωμάτιο στο άλλο έπεσε, αλλά δεν έσπασε τίποτα… Και ξανά περπάτησε μετά. Το βράδυ αργά μου τηλεφωνεί ο Γέροντας και η πρώτη του λέξη ήταν: «Η μητέρα σου τι κάνει;». Του απαντώ: «Καλά, Γέροντα, αλλά τώρα πριν λίγο έπεσε, ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα». «Όχι, μου απαντά με έμφαση. Έπαθε εγκεφαλικό! Αύριο να την πάτε στον γιατρό».
Το είπα στον αδελφό μου που έμενε δίπλα και όντως το πρωί την πήγαμε. Ασφαλώς περπατούσε. Την έβαλαν στο ιατρικό φορείο για τις εξετάσεις. Εκείνη την ώρα εκδηλώθηκε η παράλυση όλου του αριστερού μέρους. Έμεινε στο νοσοκομείο.
Την άλλη ημέρα είδα τον γιατρό που την είχε αναλάβει, ήταν γνωστός μου, και μου λέει: «Δυστυχώς θα μείνη λίγες ημέρες ακόμη. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε, αλλά συμβαίνει και κάτι άλλο και πρέπει να γίνουν και άλλες εξετάσεις».
Την επομένη ημέρα με παίρνει τηλέφωνο ο Γέροντας: «Πάρετε γρήγορα την μητέρα σου από το νοσοκομείο! Θα στην πεθάνουν!». Του απαντώ: «Γέροντα, ο γιατρός είναι καλός και γνωστός μου. Μου είπε ότι θα την κρατήσουν λίγο ακόμη για κάποιες άλλες εξετάσεις!».
Μου απαντά νευριασμένος λίγο: «Άκουσες τι σου είπα; Θα στην πεθάνουν!». Και πάλι, του λέω: «Πείτε μου να του πω του γιατρού τι πρέπει να κάνη!». Και τότε, μου λέει: «Η αιτία είναι αυτή: Υπάρχει στο έντερο ένα σημείο που λέγεται “ανιόν κόλον”. Εκεί είναι η αιτία και της δίνουν άλλα φάρμακα, αντίθετα!».
Την άλλη ημέρα βλέπω τον γιατρό και του λέω: «Κύριε…, έχω ένα θείο μου γιατρό και μου είπε να προσέξετε το τάδε σημείο, γιατί εκεί είναι η αιτία». Και εκείνος με άκουγε σκεπτικός. Μετά, μου λέει: «Χθες το διαπιστώσαμε αυτό και της αλλάξαμε την θεραπεία. Μόνο που πρέπει να μείνη λίγες ημέρες ακόμη».
Όπως και έγινε. Μετά από δύο ημέρες την πήραμε. Τηλεφώνησα στον Γέροντα για να τον ενημερώσω. Μου απάντησε: «Δόξα τω Θεώ, να ζήση λίγα χρόνια όπως και να ‘ναι, να την έχης συντροφιά…».
Μετά από πέντε χρόνια, μου τηλεφωνεί κάποια μέρα και μου λέει: «Αυτή την εβδομάδα μην πας πουθενά, γιατί θα φύγη η μητέρα σου…». Όπως και έγινε.
Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Α’. Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» (απόσπασμα από το “η’. Ελάχιστα για τον όσιο Πορφύριο”).
