Υιός πολύτεκνου Ιρλανδού αμαξοποιού, ο άγιος Κίαραν (St Ciaran ή Sanctus Queranus) μικρός άφησε την πατρική του οικία και πήγε στην μονή του Κλονάρντ, δυτικά του Δουβλίνου, σέρνοντας μαζί του και μία αγελάδα για να τρέφεται κατά την διάρκεια του ταξιδιού. Εκεί έγινε μαθητής του αγίου Φιννιανού (Finnian, 12 Δεκ.), ιδρυτού της μονής, όχι μόνον στην μελέτη των ιερών γραμμάτων αλλά και στην άσκησι.
Μια ημέρα, κατά την περίοδο της μαθητείας του στην σχολή της μονής, ένας συμμαθητής του δεν είχε βιβλίο και τον παρεκάλεσε να του δανείση το δικό του. Όταν ήλθε η σειρά του Κίαραν να εξετασθή, γνώριζε μόνον το μισό Ευαγγέλιο και οι συμμαθηταί του είπαν γελώντας πειρακτικά: «Κίαραν – μισός Ματθαίος!» Ο διδάσκαλός τους άγιος Φιννιανός τους διόρθωσε λέγοντας: «Όχι Κίαραν-μισός Ματθαίος, αλλά Κίαραν-μισή Ιρλανδία, επειδή αυτός θα ποιμάνη την μισή Ιρλανδία, ενώ για όλους εμάς θα απομείνη μόνον η άλλη μισή». Η προφητεία αυτή πραγματοποιήθηκε αργότερα, όταν ο Κίαραν, μετά την χειροτονία του σε πρεσβύτερο, δοξάσθηκε ως ένας από τους «Δώδεκα Αποστόλους της Ιρλανδίας», μαθητάς του αγίου Φιννιανού.
Από τις πολλές μονές που ίδρυσε στην Ιρλανδία, αυτή που έμεινε ονομαστή είναι η μεγάλη μονή του Κλονμακνόιζ (545) στις ανατολικές όχθες του ποταμού Σάννον, στην οποία και εγκαταστάθηκε. Το αυστηρό τυπικό της, που ο ίδιος είχε συντάξει, επί αιώνες το εφήρμοζαν και οι άλλες ιρλανδικές μονές.
Ακάματος εργάτης του Ευαγγελίου ο Κίαραν εκήρυξε τον θείο λόγο σε όλη την νήσο και την ευεργέτησε με την απλόχερη ελεημοσύνη του. Σε καιρό λιμού δεν δίστασε να διαμοιράση όλα τα υπάρχοντα της μονής, αφήνοντας στην θεία πρόνοια την φροντίδα της επιβιώσεως των μοναχών του.
Μετά από σύντομη ασθένεια, σε ηλικία μόνον τριάντα τριών ετών, παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό το 549.
Λίγο μετά την κοίμησί του η περίφημη μονή του Κλονμακνόιζ ανυψώθηκε σε επισκοπή και ύστερα από ζωή χιλίων ετών, το 1552, καταστράφηκε από τους μεταρρυθμιστάς του Ερρίκου Η’ (1509 – 1547). Τα ογκώδη ερείπιά της σήμερα θεωρούνται από τα σπουδαιότερα μνημεία της ιστορίας του ιρλανδικού λαού.
Από το βιβλίο: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος πρώτος, Σεπτέμβριος. Εκδόσεις Ορμύλια, 2001, σελ. 97.
