Πελώριος, μεγάλου αναστήματος άγιος ο άγιος Στυλιανός, που δεν τον χωράει η όλη οικουμένη· και η Εκκλησία με απλά και λίγα λόγια παρουσιάζει τον βίο του. Είναι να θαυμάζει κανείς από όλες τις πλευρές.
Θα μας βοηθούσε καλύτερα να πούμε ό,τι χρειαζόταν αυτή η πρώτη φράση του βίου του: «Ούτος ηγιάσθη από την κοιλίαν της μητρός του – ακόμη μέσα από την κοιλιά της μητέρας του αγιάσθηκε – και έγινε κατοικητήριον του Αγίου Πνεύματος» και είχε τη δύναμη να κάνει όλα αυτά τα θαύματα.
Μεγάλα τα κρίματα και τα μυστήρια του Θεού. Πώς επιτρέπει άλλοι εκ κοιλίας μητρός και σε όλη τους τη ζωή να είναι βεβαρημένοι, και άλλοι εκ κοιλίας μητρός να είναι αγιασμένοι και πλήρεις Πνεύματος Αγίου και να θεραπεύουν τους ασθενείς.
Λέει το απολυτίκιο, όπως θα προσέξατε, για τον άγιο Στυλιανό ότι ανέθεσε τον εαυτό του στον Θεό και έλαβε το Πνεύμα το Άγιο. Όσο κι αν ήταν ευλογημένος και αγιασμένος εκ κοιλίας μητρός, εάν δεν ανέθετε τον εαυτό του στον Θεό, δεν θα είχε τον πλούτο αυτό, την ευλογία αυτή που του έδωσε ο Θεός, το Άγιο Πνεύμα δηλαδή· δεν θα γινόταν κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.
Θα παρακαλέσω πάρα πολύ, όσοι έχετε μια καλή διάθεση, να προσέξετε αυτό το σημείο. Ήλθατε χθες, προχθές, έρχεστε απόψε, θα ξαναρθείτε. Έχετε μια κάποια καλή διάθεση. Πώς να πω; Κι εγώ δεν θα είχα το θάρρος να βγαίνω κάθε τόσο να λέω ό,τι λέω, εάν δεν αισθανόμουν ότι με αποδέχεστε, μου έχετε εμπιστοσύνη. Όλοι, κι εγώ κι εσείς, κάνουμε τον ίδιο αγώνα. Τον Θεό μας θέλουμε, σ’ αυτόν θέλουμε να αναθέσουμε τον εαυτό μας, να έχουμε την ευλογία του, να μας δώσει το Πνεύμα του το Άγιο.
Παρακαλώ λοιπόν πάρα πολύ να δει ο καθένας μας – στην ανάγκη να ρωτήσουμε κιόλας, αν χρειαστεί· εάν δεν καταλαβαίνουμε αλλιώς – πώς γίνεται και τελικά δεν τα έχουμε καλά με τον Θεό. Διότι αν τα έχουμε καλά και δείχνουμε προθυμία και φερόμαστε με εμπιστοσύνη, έρχεται ποτάμι η ευλογία του Θεού. Κάτι, επομένως, συμβαίνει μ’ εμάς τους σημερινούς χριστιανούς, και τελικά είμαστε ανεπρόκοποι.
Πέρα από μια καλή διάθεση και από ένα βόλεμα χριστιανικής, ας πούμε, υφής, δεν μας κέρδισε ο Θεός, δεν δουλεύει ο Θεός μέσα μας, δεν μπορεί να συνεργαστεί μαζί μας. Με την έννοια ότι δεν μας νιώθει πως γίναμε δικοί του, πως αφεθήκαμε σ’ αυτόν και μπορεί να μας φωτίσει και όπως θέλει να μας οδηγήσει, να μας καθοδηγήσει, να μας φροντίσει. Σαν να μην του δίνουμε την ελευθερία να εργαστεί μέσα μας, και τελικά μένει άγονη η ψυχή μας, στείρα, χωρίς χάρη Θεού, χωρίς Πνεύμα Άγιο.
Ακούσατε την αποστολική περικοπή που έλεγε: «Ο καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. 5:22-23). Όλα αυτά τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος δεν τα στερεί από κανέναν ο Θεός, όταν όμως έχει κανείς το Πνεύμα το Άγιο. Εμείς το έχουμε το Πνεύμα το Άγιο, αλλά ανενέργητο.
Βαπτιστήκαμε και έχουμε μέσα μας δια του Χρίσματος το Άγιο Πνεύμα. Αλλά εφόσον όμως αυτά τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, ο καρπός αυτός του Αγίου Πνεύματος δεν φανερώνεται στη ζωή μας – κι εμείς οι ίδιοι δεν τον βιώνουμε, δεν τον ζούμε αυτόν τον καρπό, και προς τους άλλους δεν φαίνεται – κάτι δεν πάει καλά. Και να αναρωτηθούμε μήπως δεν τα έχουμε καλά με τον Θεό. Με την έννοια δηλαδή ότι ραθυμεί κανείς, δεν έχει κουράγιο, δεν έχει όρεξη να κάνει κόπο, να αγωνιστεί. Γιατί;
Μήπως είμαστε πάρα πολλοί εκείνοι οι οποίοι δεν τα έχουμε καλά με τον Θεό; Μήπως είμαστε πάρα πολλοί εκείνοι οι οποίοι βαθύτερα έχουμε το φρόνημα ότι σαν να μας αδικεί ο Θεός; Ενώ ο Θεός είναι αγάπη, ο Θεός είναι έλεος και μάλιστα για τον αμαρτωλό, για τον κάθε αμαρτωλό.
Είμαστε βέβαια αμαρτωλοί κι εμείς όπως και οι άλλοι, αλλά τελικά γιατί να είναι ξερή, στεγνή, άγονη η ψυχή μας, γιατί να είμαστε χωρίς τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος; Δεν τσιγκουνεύεται, δεν έχει κάτι μαζί μας ο Θεός. Η όλη στάση η δική μας είναι τέτοια απέναντι στον Θεό, που φαίνεται σαν να έχει κάτι μαζί μας, και του κρατάμε κλειστή την καρδιά μας και δεν ανοίγει να έρθει το Πνεύμα του Θεού μέσα μας. Παρακαλώ πάρα πολύ, λίγο να προσέξουμε.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Θέλεις να αγιάσεις;”, Νοέμβριος, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2019, σελ. 355, 357.
