O ‘Άγιος Νικόλαος ο ένδοξος του Χριστού νεομάρτυρας γεννήθηκε το 1656 περίπου στο Καρπενήσι. Οι γονείς του ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι και για αυτό έστειλαν τον ιερό Νικόλαο σε σχολείο όπου έμαθε τα ιερά γράμματα. Ο πατέρας του λόγω φτώχειας έφυγε για την Κωνσταντινούπολη όπου έγινε παντοπώλης . Όταν ο Νικόλαος έγινε 15 χρονών τον πήρε ο πατέρας του μαζί του στην Κωνσταντινούπολη βοηθό στο παντοπωλείο που βρισκόταν στον τόπο που ονομάζονταν Ταρά Καλέ.
Ο πατέρας του θέλησε να μάθει ο Νικόλαος την Τουρκική γλώσσα για να μπορέσει να συνεννοείται με όλους τους πελάτες του μπακάλικου Έλληνες και Τούρκους. Απέναντι από το μπακάλικο είχε το κουρείο του ένας Τούρκος που ήταν φίλος του. Αυτός ήταν έμπειρος γνώριζε καλά την Τουρκική διάλεκτο. Σε αυτόν λοιπόν έστειλε τον νεαρό Νικόλαο και άρχισαν τα μαθήματα. Ο Νικόλαος ήταν πολύ έξυπνος και μάθαινε τόσο γρήγορα που το Τούρκος θαύμαζε. Ο θαυμασμός όμως έγινε γρήγορα φθόνος και άρχισε να σκέφτεται πως να κάνει Τούρκο τον νεαρό Νικόλαο. Με την βοήθεια του διαβόλου μηχανεύτηκε το εξής κακούργημα : Μία μέρα κάλεσε και άλλους Τούρκους ( τους Γενίτσαρους όπως αυτοί τους έλεγαν ) και τους είπε : Αυτός ο παντοπώλης έχει ένα γιό πολύ καλό και έξυπνο ώστε ότι μάθημα του δώσω το μαθαίνει αμέσως. Γιαυτό σας παρακαλώ αδελφοί να συνεργαστείτε και εσείς ώστε να τουρκέψουμε αυτό το προκομμένο παιδί. Αυτοί υποσχέθηκαν πως θα τον βοηθούσαν σε αυτό το σχέδιο όπως μπορούσαν.
Mετά από μερικές ημέρες έφερε ο κουρέας γραμμένο σε ένα χαρτί το σαλαβάτι δηλαδή την ομολογία της πίστης τους. Όταν ήλθε λοιπόν ο Νικόλαος για μάθημα του έδωσε ο Τούρκος να διαβάσει το σαλαβάτι . Ήταν δε παρόντες και οι Γενίτσαροι . Το παιδί νόμιζε ότι ήταν μάθημα. Όταν τελείωσε την ανάγνωση όσοι ήταν παρόντες εκεί άρχισαν να φωνάζουν. ‘’Νικόλαε έγινες Τούρκος ! Διάβασες το σαλαβάτι και ομολόγησες την πίστη μας ‘’
Όταν κατάλαβε ο Άγιος την παγίδα που του έστησαν απάντησε με σταθερή φωνή : Είμαι Χριστιανός και όχι όπως εσείς λέτε . Εγώ ότι μάθημα μου δώσει ο δάσκαλος μου έχω υποχρέωση να το διαβάσω. Τότε εκείνοι άρπαξαν τον νέο και τον οδήγησαν στον καϊμακάμη δηλαδή στον επίτροπο του Βεζίρη. ‘Άλλοι φώναζαν άλλοι ψευδομαρτυρούσαν λέγοντας :Αυτός ο άνθρωπος ομολόγησε την πίστη μας και έκανε σαλαβάτι μπροστά μας .
Σε αυτό το χαρτί έχει γραμμένο το σαλαβάτι και το διαβάζει κάθε ώρα. Και τώρα του λέμε ότι έγινε Τούρκος και αυτός περιγελά την πίστη μας . Τότε ο καϊμακάμης του λέει : Γιατί Νικόλαε αφού έγραψες και διάβασες το σαλαβάτι δεν γίνεσαι Τούρκος ?
Ο Νικόλαος του εξήγησε πως ο δάσκαλός του του έδωσε αυτό το χαρτί για να το διαβάσει χωρίς να γνωρίζει τι είναι το σαλαβάτι. Ο καϊμακάμης τότε του λέει : Επειδή Νικόλαε ανέγνωσες το σαλαβάτι θα πρέπει να γίνεις Τούρκος . Εγώ θα σου δώσω πλούτη, θα σε δοξάσω και θα σε τιμήσω στα ανάκτορα. Ο ‘Άγιος τότε του απαντά : Εγώ Χριστιανός είμαι και τον Θεό μου πιστεύω σαν Θεό αληθινό. Οι τιμές και τα πλούτη που μου υπόσχεσαι δεν μου χρειάζονται. Εγώ τον Χριστό μου δεν αρνούμαι . Στον Χριστό μου πιστεύω! Για το όνομα του ας πεθάνω. ! Τούρκος δεν γίνομαι.!
Βλέποντας ο καϊμακάμης πώς δεν άλλαζε γνώμη ο Νικόλαος διέταξε και έδεσαν τα χέρια του σε ένα στύλο και στην συνέχει του έκαναν περιτομή.
Ο μακάριος φώναζε εντονότερα. ‘’ Τι με κόβετε ? Εγώ Χριστιανός είμαι, τον Χριστό μου πιστεύω ως αληθινό Θεό. Και αν όλο μου το σώμα κόψετε σε μικρά κομμάτια εγώ τον Χριστό μου δεν αρνούμαι Αυτόν πιστεύω, Αυτόν λατρεύω, Αυτόν έχω βοηθό, ο οποίος στέκεται αοράτως και με ενδυναμώνει.
Αφού είδε ο καϊμακάμης ότι τίποτε δεν καταφέρνει διέταξε να τον βάλουν φυλακή και να μην του δώσουν ούτε φαγητό ούτε νερό. Έμεινε στην φυλακής 65 ημέρες. Μετά ξαναπαρουσιάστηκε στον καϊμακάμη. Εκείνος περίμενέ να δει ένα νηστικοί και εξαθλιωμένο παιδί που θα ζητούσε έλεος . Παραδόξως παρουσιάζεται ένας Νικόλαος φαιδρός και χαριέστατος. Και πάλι αρνήθηκε να γίνει Τούρκος . Με ακόμη μεγαλύτερη τόλμη και δύναμη φώναζε:
Χριστιανός είμαι και στον Χριστό μου πιστεύω και δεν τον αρνούμαι έστω και αν με βασανίσετε με μύρια βασανιστήρια. Πάλι τον φυλάκισαν και τον μαστίγωναν συνεχώς . Όσο βρισκόταν ο Άγιος στην φυλακή ο ιδιοκτήτης του μπακάλικου του πατέρα του λυπήθηκε δήθεν τον νέο. Σαν Τούρκος μπόρεσε εύκολα να μπει στην φυλακή . Συνάντησε τον Άγιο . Του υποσχέθηκε πώς αν γινόταν Τούρκος θα γλύτωνε την ζωή του. Επιπλέον θα του έδινε σαν σύζυγο του την κόρη του καθώς και προίκα μεγάλη. Ο ‘Άγιος του απαντά :
Έχω πλούτο μεγάλο μέσα στην καρδιά μου την πίστη του Χριστού μας ! Εκείνος έφυγε άπρακτος. Μετά από μερικές ημέρες ο νέος αποφυλακίστηκε και παρουσιάστηκε στον ανώτερο κριτή. Το πρόσωπο που άστραφτε από την Θεία χάρη. Μπροστά τις κολακείες και τις υποσχέσεις για μύρια καλά ο Νικόλαος αρνήθηκε και πάλι να γίνει Μωαμεθανός και σταθερά επανέλαβε : Χριστιανός είμαι και Χριστιανός θέλω να πεθάνω. Γιατί αργείτε ; Θανατώστε με όσο γίνεται γρηγορότερα. Μετά την ομολογία αυτή ο κριτής έδωσε εντολή να αποκεφαλίσουν τον Άγιο. Αφού τον έδεσαν τον έφεραν μπροστά στο μαγαζί του πατέρα του στο Ταχτά Καλέ. Ο ‘Άγιος ήταν Μέσα στην χαρά. Δεν φοβήθηκε παρά τον νεαρό της ηλικίας του . Ήταν μόνον 16 χρονών. Το πρόσωπο του άστραφτε σαν του πρωτομάρτυρα Στεφάνου. Αλήθεια. Φαινόταν ότι πήγαινε σε γάμο και όχι σε θάνατο. Τόσο ποθούσε τον υπέρ Χριστού θάνατο.
Ο ‘Άγιος γονάτισε και τέντωσε όσο καλύτερα μπορούσε τον λαιμό του για να τον αποκεφαλίσει ο δήμιος πιο εύκολα και πιο γρήγορα. Ήταν 23 Σεπτεμβρίου του 1672 ημέρα Δευτέρα. Για παραδειγματισμό των Χριστιανών έμεινε 3 ημέρες άταφο το σώμα του Αγίου. Για 3 μερόνυχτα όλοι έβλεπαν ένα θαυμαστό φως από τον ουρανό να φωτίζει το άγιο λείψανο. Οι μεν Χριστιανοί χαίρονταν οι δε Αγαρηνοί για να επισκιάσουν το θαύμα έλεγαν: Εμείς τον αποκεφαλίσαμε και ο Θεός ρίχνει φωτιά για να τον κάψει. Μετά 3 ημέρες οι Χριστιανοί αγόρασαν το σώμα του Αγίου και το έθαψαν στο νησί της Χάλκης στο μοναστήρι της Παναγίας. ‘Οποίος ήθελε έβαφε με πίστη το μαντήλι του στο αίμα του μάρτυρα και όποιο νόσημα και αν είχε θεραπευόταν.
Μετά από χρόνια άγνωστο πόσα έγινε η ανακομιδή των τιμίων του λειψάνων. Στην ανακομιδή ήταν και αγιορείτες πατέρες γιαυτό και τα περισσότερα των τιμίων του λειψάνων βρίσκονται σε δύο μονές του Αγίου Όρους στη Ι. μονή Ξηροποτάμου και στην Ι. μονή Γρηγορίου. Η κάτω σιαγόνα βρίσκεται στην Ι. μονή Προυσού, τεμάχιο δε οστού στην Ι. μονή Τατάρνης . Ναός του Αγίου υπάρχει στο Καρπενήσι η δε μνήμη του Αγίου είναι για την πόλη του επίσημη αργία. Τιμάται από τους κατοίκους ως προστάτης της πόλεως στις 23 Σεπτεμβρίου
Βασιλική Δροσίνη
