Κατά τους διωγμούς του Μάρκου Αυρηλίου (177), όταν οι ειδωλολάτρες θεώρησαν ότι όλοι οι χριστιανοί της Λυών είχαν εξαλειφθεί μετά το μαρτύριο του αγίου Ποθεινού και των συν αυτώ [2 Ιουν.], ο Αλέξανδρος και ο Επιπόδιος, οι οποίοι από παιδικής ηλικίας συνδέονταν με στενή πνευματική φιλία, διέφυγαν από την πόλη και βρήκαν καταφύγιο στα περίχωρα, στο σπίτι μιας χριστιανής χήρας. Τους ανακάλυψαν όμως και τους έριξαν στην φυλακή, εν αναμονή της ανάκρισής τους.
Όταν οι δύο νέοι διακήρυξαν ότι είναι χριστιανοί, το πλήθος κραύγασε και ο δικαστής κατελήφθη από έξαλλη μανία διαπιστώνοντας ότι όλο το αίμα που είχε χυθεί δεν είχε κατορθώσει να εξαλείψει τους μαθητές του Χριστού, και έτσι διέταξε να φυλακίσουν χωριστά τον έναν από τον άλλο και να υποβάλουν τον Επιπόδιο σε βασανιστήρια.
Στις κολακείες με τις οποίες προσπάθησε ο δικαστής να κάμψει το φρόνημα του Επιποδίου, ο μάρτυς απάντησε: «Η ζωή που μου προτείνεις είναι για μένα θάνατος αιώνιος, και ο θάνατος με τον οποίο με απειλείς δεν είναι παρά μετάβαση στην ζωή την ατελεύτητη! Όταν διατάξεις να θανατωθούμε, τα βασανιστήριά σας θα μας επιτρέψουν να περάσουμε από τον χρόνο στην αιωνιότητα, από τα δεινά του θνητού βίου στην μακαριότητα της αθανάτου ζωής».
Ο δικαστής χτύπησε άγρια το στόμα που πρόφερε αυτά τα λόγια και διέταξε να κρεμάσουν τον Επιπόδιο σε ικρίωμα και να γδάρουν οι δήμιοι τις σάρκες του με σιδερένια άγκιστρα. Διψασμένος για αίμα, ο λαός εξεγέρθηκε απαιτώντας να του παραδώσουν τον χριστιανό αυτόν, ώστε ο δικαστής, φοβούμενος αναταραχή, διέταξε να αποκεφαλίσουν χωρίς χρονοτριβή τον Επιπόδιο.
Την επομένη διέταξε να παρουσιαστεί ο Αλέξανδρος και επιχείρησε να τον εκφοβίσει, υπενθυμίζοντάς του τα βασανιστήρια που επιφυλάσσονται στους μάρτυρες. Ο Αλέξανδρος αποκρίθηκε: «Νομίζεις ότι θα με κάνεις να φοβηθώ με την υπενθύμιση των μαρτυρίων; Να ξέρεις ότι απλώς συδαυλίζεις τον πόθο μου να τα ακολουθήσω. Το όνομα χριστιανός, που προσπαθείς να εξαλείψεις, θα λάμψει τότε ακόμη περισσότερο!» Ο δικαστής διέταξε να τον ξυλοκοπήσουν ανελέητα τρεις δήμιοι, και όταν έχασε κάθε ελπίδα ότι θα μπορούσε να κάμψει το φρόνημα του αγίου, διέταξε να τον σταυρώσουν.
Ευσεβείς χριστιανοί ήλθαν αργότερα, πήραν τα σώματα των δύο μαρτύρων και τα έκρυψαν σε σπήλαιο, στα περίχωρα της Λυών, το οποίο κατέστη ονομαστό εξαιτίας των θαυμάτων που επιτελούνταν.
Από το βιβλίο: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος όγδοος, Απρίλιος, σελ. 213. Ίνδικτος, Αθήναι 2007.
