Ο όσιος πατήρ ημών Συμεών ήταν γιος του εφημερίου του χωριού Βαθύρρευμα, κοντά στον Βόλο. Γεννήθηκε περί το 1500. Σε ηλικία δεκαέξι ετών άφησε τους γονείς του και υποτάχθηκε στην πνευματική καθοδήγηση του επισκόπου Δημητριάδος Παχωμίου, ο οποίος τον έκειρε μοναχό και τον χειροτόνησε διάκονο.
Εισήλθε κατόπιν ο Συμεών στην Κομνήνειο Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον Κίσσαβο, όπου εγκαταβίωσε με άκρα αυστηρότητα, φορώντας πάντα μόνο έναν κουρελιασμένο χιτώνα, περπατώντας ανυπόδητος και περνώντας νύχτες ολόκληρες ορθός ενώπιον του αοράτου Θεού.
Ποθώντας να αναλάβει πλέον ένδοξους αγώνες, μετέβη στο Άγιον Όρος και έγινε δεκτός στην Μονή Μεγίστης Λαύρας, όπου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, και κατόπιν εγκαταστάθηκε στην Μονή του Φιλοθέου.
Ο όσιος Συμεών ήταν ζώσα εικόνα της τέλειας ασκητικής βιοτής και πολλοί αδελφοί επωφελήθηκαν από το παράδειγμά του, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να δεχθεί την ηγουμενία της μονής. Ο δαίμονας τότε κίνησε τον φθόνο κάποιων μοναχών.
Μια φορά, ανήμερα το Πάσχα, η σκανδαλώδης διαγωγή των παραστρατημένων αυτών μοναχών προκάλεσε τις επιπλήξεις του οσίου, και τότε οι μοναχοί σαν μανιασμένα θηρία κατέπεσαν επάνω του και τον έκλεισαν στον πύργο της μονής για να συνεχίσουν τα γλεντοκοπήματά τους. Ο Συμεών κατόρθωσε ωστόσο να διαφύγει από ένα παράθυρο, εγκατέλειψε το Άγιον Όρος, επέστρεψε στην γενέτειρά του και αποσύρθηκε σε ερημική τοποθεσία του Ζαγοραίου όρους (Πήλιο), ονόματι Φλαμούριον.
Επί τρία χρόνια ζούσε στο ύπαιθρο, κάτω από μια μηλιά, προσκαρτερώντας στην νηστεία και την προσευχή, παρά τις αντιξοότητες και την δριμύτητα του κλίματος. Σύντομα απέκτησε μαθητές, ενώ μετά επτά χρόνια άρχισε την ανοικοδόμηση ναού και μονής αφιερωμένης στην Αγία Τριάδα.
Οργάνωσε την μονή σύμφωνα με το κοινοβιακό σύστημα, διασφαλίζοντας την αυτονομία και υπάγοντάς την απ’ ευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο· κατόπιν ο όσιος Συμεών αναχώρησε για να κηρύξει τον Λόγο του Θεού σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος, έργο κατήχησης μείζονος σημασίας στα δύσκολα εκείνα χρόνια της σκλαβιάς, όταν κάθε διδασκαλία ήταν απαγορευμένη.
Ως νέος απόστολος, ανυπόδητος, οπλισμένος μόνο με την χάρη του Θεού που γέμιζε την καρδία του, διέτρεξε την Θεσσαλία και κατόπιν την Φθιώτιδα και την Βοιωτία, διδάσκοντας στους χριστιανούς να τηρούν τις εντολές του Κυρίου, να μην επιδιώκουν εκδίκηση, να μην απευθύνονται σε μάγους και μάντεις, να τηρούν την αργία της Κυριακής για να εκκλησιάζονται, ενώ θεράπευε πολλές αρρώστιες με την προσευχή του.
Μετέβη κατόπιν στην Αθήνα, όπου τον δέχθηκε θερμά ο επίσκοπος Λαυρέντιος (1528-1550), ο οποίος τον κάλεσε να κηρύξει τον Λόγο του Θεού στους ναούς της πόλεως.
Καθώς ο Συμεών συνέχισε τις ιεραποστολικές του περιοδείες στην Εύβοια, κάποιοι Τούρκοι της περιοχής, από φθόνο τον κατηγόρησαν ψευδώς στον επίτροπο του πασά, ότι επιδιώκει να προσηλυτίσει μουσουλμάνους στον Χριστιανισμό.
Όταν τον συνέλαβαν, προς κατάπληξη όλων, ο Συμεών άρχισε να βοηθά το πλήθος που είχε αρχίσει να μαζεύει ξύλα για να φτιάξει πυρά στην κεντρική πλατεία. Με παρέμβαση της μητέρας του δικαστή, η θανάτωση αναβλήθηκε και στην ανάκρισή του ο όσιος εξήγησε ποιος ήταν ο πραγματικός στόχος του κηρύγματός του, οπότε ο δικαστής, μη βρίσκοντας τίποτα το αξιόποινο τον άφησε να συνεχίσει ελεύθερος τις περιοδείες του.
Επέστρεψε τότε ο Συμεών στην Μονή Φλαμουρίου, όπου ενέδυσε με το μοναχικό Σχήμα μεγάλο αριθμό μαθητών που είχαν συγκεντρωθεί κατά τις ιεραποστολικές περιοδείες του. Μετέβη κατόπιν στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο πατριάρχης Ιερεμίας Β’ (1587-1595) τον δέχτηκε με τιμές.
Και στην Κωνσταντινούπολη, όπως στην Ελλάδα, ο λόγος του αγίου, επισφραγισμένος από το υπόδειγμα της ζωής του, που ήταν όλη αφιερωμένη στον Θεό, ανέβλυζε ωσάν πηγή αστείρευτος και επανέφερε στην Εκκλησία πλήθος χριστιανών, οι οποίοι αφού εξομολογούνταν στον όσιο διήγαν πλέον βίο σύμφωνο με τις επιταγές του Ευαγγελίου, ενώ πολλοί από αυτούς ζήτησαν να ασπασθούν τον μοναχικό βίο.
Κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Κωνσταντινούπολη, τον κάλεσε ο Κύριος στις μονές των αγίων, στις 19 Απριλίου 1594.
Ετάφη στον ναό της Θεοτόκου στην νήσο Χάλκη της Προποντίδος και δύο χρόνια αργότερα, τα τίμια λείψανά του μεταφέρθηκαν στην Μονή Φλαμουρίου, όπου κατά την διάρκεια των αιώνων έχουν επιτελέσει μεγάλο αριθμό θαυματουργικών ιάσεων.
Από το βιβλίο: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος όγδοος, Απρίλιος, σελ. 177. Ίνδικτος, Αθήναι 2007.
