Όταν ο όσιος Σεραφείμ απομακρύνθηκε για μεγαλύτερη άσκηση στην έρημο, πολλοί άρχισαν να παραβιάζουν την ησυχία του μακαρίου ερημίτη με το να τον επισκέπτονται χάριν πνευματικών διδαχών και παρηγοριάς. Πολλοί από την αδελφότητα του Σαρώφ έρχονταν σ’ αυτόν για συμβουλές και διδαχές ή μόνο για να τον δουν.

Ο όσιος ήταν σε θέση να γνωρίζει και να διακρίνει τους ανθρώπους και γι’ αυτό απέφευγε μερικούς τηρώντας σιγή. Άλλους πάλι που είχαν πράγματι ανάγκη από την πνευματική του βοήθεια, τους δεχόταν πρόθυμα και με αγάπη τους καθοδηγούσε με συμβουλές, παραινέσεις και πνευματική συζήτηση.

Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν οι τακτικοί του επισκέπτες, ο μεγαλόσχημος μοναχός Μάρκος και ο ιεροδιάκονος Αλέξανδρος. Αλλά και αυτοί, όταν έβρισκαν τον γέροντα καταβυθισμένο στη θεωρία του Θεού, δεν τολμούσαν να τον ανησυχήσουν, αλλά ή περίμεναν να τελειώσει την προσευχή του ή απομακρύνονταν αθόρυβα.

Ο όσιος είχε και ξένους επισκέπτες. Όσες φορές συναντούσε απροσδόκητα κάποιον μέσα στο δάσος, συνήθως δεν μιλούσε μαζί του αλλά του έβαζε ταπεινά μετάνοια και απομακρυνόταν. Διότι, όπως έλεγε αργότερα στις διδαχές του, ποτέ δεν μεταμελήθηκε για τη σιωπή του. Συνήθως όμως οι επισκέπτες του τον δυσκόλευαν, διότι του παραβίαζαν την ησυχία.

Δυσκολευόταν ιδιαιτέρως όταν έρχονταν σ’ αυτόν γυναίκες· άλλα δεν μπορούσε να μη τις συμβουλέψει, διότι πίστευε ότι τέτοια ενέργεια δεν ήταν θεάρεστη. Επειδή όμως στο γυναικείο γένος ήταν απαγορευμένη η είσοδος στο Άγιον Όρος του Άθω, ο όσιος αποφάσισε να επεκτείνει την απαγόρευση και στο δικό του όρος, στο όποιο είχε δώσει την ιδία επωνυμία. Και κάποτε, όταν ήλθε στο μοναστήρι για να λειτουργηθεί, ζήτησε γι’ αυτό ευλογία από τον ηγούμενο του Σαρώφ π. Ησαΐα. Αυτός, μετά από κάποιο δισταγμό, του έδωσε ευλογία σταυρώνοντάς τον με την εικόνα της Θεοτόκου.

(Δίνοντας την ευλογία του στον όσιο Σεραφείμ ο π. Ησαΐας παρατήρησε με απορία: «Και πώς μπορώ εγώ από πέντε χιλιόμετρα μακριά να προσέχω να μη πλησιάζουν εκεί γυναίκες;» Αυτός απάντησε με πίστη: «Εσείς μόνο δώστε ευλογία γι’ αυτό και καμία από αυτές δεν θα εισέλθει στο Όρος μου».)

Παράλληλα ο όσιος με πύ

ρινη παράκληση απευθύνθηκε στον Θεό και την Υπεραγία Θεοτόκο να του εκπληρώσουν την επιθυμία και να απαγορευθεί στις γυναίκ

ες η είσοδος στο ερημικό ασκητήριό του, για να μη γίνεται η προσέλευσης αυτών αφορμή σκανδαλισμού για μερικούς από τους αδελφούς και ακόμη περισσότερο για τους λαϊκούς.

Ως απόδειξη της συναινέσεως του Θεού σ’ αυτή την παράκληση, ο όσιος ζήτησε από τον Θεό το εξής σημείο: να λυγίσουν τα κλαδιά των δένδρων στο μονοπάτι από το οποίο έπρεπε να περάσει, επιστρέφοντας μετά τις εορτές των Χριστουγέννων από το Σαρώφ στο κελλί του.

Πράγματι, όταν ο όσιος την νύκτα προς την 26η Δεκεμβρίου ξεκίνησε για το Σαρώφ για τη θεία λειτουργία και έφθασε στο μέρος, όπου το έδαφος κατηφόριζε απότομα, είδε ότι και από τις δύο πλευρές της διαδρομής πελώριοι κλάδοι αιωνόβιων πεύκων κάλυπταν το μονοπάτι και εμπόδιζαν το πέρασμα προς το κελλί του· την προηγουμένη δεν υπήρχε ούτε ίχνος από το φαινόμενο αυτό.

Τότε ο άγιος γέροντας πλήρης ευγνωμοσύνης ευχαρίστησε τον Θεό, πεισθείς από το γεγονός αυτό, ότι η επιθυμία του ήταν αρεστή στον Κύριο. Ο ίδιος έσπευσε να συσσωρεύσει επάνω στο μονοπάτι κορμούς, ώστε έκτοτε η πρόσβαση προς αυτόν ήταν παντελώς κλειστή όχι μόνο στις γυναίκες αλλά και σε όλους τους ξένους.

Από το βιβλίο: Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ Βίος, Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 1991, σελ. 26.

Ο όσιος Σεραφείμ στην έρημο