Εορτάζουμε αυτές τις ημέρες τον πολιούχο της Θεσσαλονίκης, τον μεγαλομάρτυρα άγιο Δημήτριο. Ένα χαρακτηριστικό της ζωής του αγίου είναι ότι από την πρώτη στιγμή, θα λέγαμε, που έγινε χριστιανός, δεν φρόντιζε να εφαρμόζει ως χριστιανός μόνο ό,τι θα του ήταν εύκολο, αλλά και ό,τι θα του στοίχιζε. Καθώς μάλιστα ήταν νέος, πολλά θα του στοίχιζαν. Και όμως έκανε και αυτά τα δύσκολα. Αυτό το βλέπουμε σε όλους τους αγίους. Όλοι οι άγιοι, και ο άγιος Δημήτριος, τηρούσαν και αυτά που φαίνονταν δύσκολα. Ο οποίος άγιος Δημήτριος τελικά δεν δυσκολεύτηκε να δώσει τον εαυτό του στο μαρτύριο, να δώσει τη ζωή του, να χύσει το αίμα του για την αγάπη του Χριστού.
Θα παρακαλούσα αυτή την ώρα όλους εμάς, που είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί, και οι οποίοι τελικά θέλουμε να σωθούμε, θέλουμε να κερδίσουμε τη βασιλεία του Θεού, θα παρακαλούσα να μιμηθούμε τους αγίους όχι μόνο στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα. Δεν είναι δύσκολο, π.χ., να εκκλησιάζεται κανείς. Είναι μεγάλο πράγμα, αλλά δεν είναι πολύ δύσκολο. Δεν είναι δύσκολο να γιορτάζει κανείς. Είναι μεγάλο πράγμα, αλλά δεν είναι πολύ δύσκολο. Ακόμη, δεν είναι δύσκολο να πάει κανείς να εξομολογηθεί, να πάει να κοινωνήσει και μάλιστα συχνά. Είναι μεγάλο πράγμα, αλλά δεν είναι δύσκολο. Δεν στοιχίζει πολύ.
Εκείνο το οποίο στοιχίζει είναι να κόψει κανείς το θέλημά του, να απαρνηθεί τον εαυτό του και στα μικρά και στα μεγάλα, και στις επίσημες ώρες και στην καθημερινή ζωή. Εκείνο το οποίο είναι δύσκολο, και που όλοι οι άγιοι το έκαναν, είναι η τήρηση των λόγων του Κυρίου: «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Ματθ. 16:24). Οι άγιοι το έκαναν αυτό. Να προσέξουμε εμείς οι χριστιανοί μήπως θέλουμε από άλλες πόρτες, εύκολες, να κερδίσουμε τον παράδεισο και μήπως τελικά μείνουμε απ’ έξω.
Να μην αποφεύγουμε τα δύσκολα, διότι, όπως μας λέει ο Κύριος, «στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν. Ότι πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν» (Ματθ. 7:13-14). Όποιος, έστω θρησκευτικώ τω τρόπω, θα προτιμήσει τον πλατύ, τον εύκολο δρόμο, στην απώλεια θα πάει. Ας είναι θρησκευτικός άνθρωπος.
Όποιος θα προτιμήσει τη στενή πύλη, τον στενό δρόμο –θα προτιμήσει να απαρνηθεί τον εαυτό του, να απαρνηθεί το θέλημά του, να σηκώσει τον Σταυρό του Χριστού, να μιμηθεί τους αγίους και τον άγιο Δημήτριο– αυτός θα βρει ζωή αιώνιο.
Αυτό, αδελφοί μου, εύχομαι και σ’ εσάς και σ’ εμένα και παρακαλώ όλοι να προσέξουμε να μην το αποφύγουμε. Μην κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε. Να κύψουμε τον τράχηλό μας, να θελήσουμε να υπακούσουμε στον Χριστό, να υποταχθούμε στον Χριστό, να θελήσουμε να πεθάνουμε με τον Χριστό ως προς τον παλαιό άνθρωπο, όπως μαζί του πέθαναν όλοι οι άγιοι, για να αναστηθούμε με τον Χριστό και να ζήσουμε εδώ εν Χριστώ και αιώνια να ζήσουμε με τον Χριστό και με όλους τους αγίους.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Θέλεις να αγιάσεις;”, Οκτώβριος, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2018, σελ. 245.
Να μιμηθούμε τους αγίους και στα δύσκολα
