Κάποια φορά, στη Μονή του οσίου Σεργίου, στερήθηκαν από κάθε τροφή όλοι οι μοναχοί. Αφού υπέφεραν δύο ημέρες, ένας απ’ αυτούς, μην υποφέροντας άλλο, άρχισε να διαμαρτύρεται και να γογγύζει εναντίον του οσίου Σεργίου:
– Έως πότε θα μας απαγορεύεις να βγαίνουμε από το μοναστήρι και να ζητούμε τη βοήθεια του κόσμου για τα εντελώς απαραίτητα; Δεν αντέχουμε άλλο. Μια νύχτα θα υπομείνουμε ακόμη και το πρωί θα φύγουμε. Δεν ήλθαμε εδώ για να πεθάνουμε της πείνας.
Ο άγιος τους παρηγορούσε, τους υπενθύμιζε τις ασκήσεις των παλαιών πατέρων, τους ανέφερε τα λόγια του Χριστού: «Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά» (Ματθ. 6:26).
Με αφορμή τα λόγια αυτά τους είπε:
– Εάν ο Κύριος φροντίζει για τη διατροφή των πουλιών και των άλλων ζώων, δεν θα φροντίσει για μας; Μια αφορμή ασκήσεως της υπομονής μάς παρουσιάζει και εμείς βαρυγκομούμε τόσο; Εάν υπομείνουμε με υπομονή τη σύντομη αυτή δοκιμασία, θα κερδίσουμε μεγάλα οφέλη. Ο χρυσός με την δοκιμασία μέσα στην φωτιά καθαρίζεται και λάμπει.
Στην συνέχεια προφήτευσε:
– Δοκιμάσαμε για λίγο τη στέρηση, το πρωί θ’ απολαύσουμε την αφθονία.
* * *
Η πρόρρησή του εκπληρώθηκε. Το επόμενο πρωί ένας άγνωστος έστειλε στο μοναστήρι μια μεγάλη ποσότητα φρεσκοψημένου ψωμιού, άφθονα ψάρια και πολλά άλλα μαγειρευμένα φαγητά.
– Αυτά τα στέλνει ένας καλός χριστιανός στον αββά Σέργιο και στους αδελφούς που ζουν μαζί του, είπαν οι απεσταλμένοι.
Οι μοναχοί τους παρακάλεσαν επίμονα να συμφάγουν, εκείνοι όμως αρνήθηκαν λέγοντας ότι τους δόθηκε εντολή να μη καθυστερήσουν καθόλου. Βλέποντας οι αδελφοί την ποσότητα των τροφών κατάλαβαν ότι ο Κύριος τους επισκέφθηκε και με θέρμη εκδήλωσαν την ευγνωμοσύνη τους. Ιδιαίτερη εντύπωση τους έκανε η ασυνήθιστα ωραία γεύση που είχε το ψωμί. Οι τροφές που έλαβαν επαρκούσαν για πολλές ημέρες. Ο όσιος ηγούμενος εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία να διδάξει τους υποτακτικούς του:
– Βλέπετε, αδελφοί, πόσο θαυμαστή είναι η πρόνοια του Θεού. Βλέπετε πόσο πλούσια ανταμοιβή μας έδωσε ο Θεός για την υπομονή που δείξαμε. Ο Κύριος ουδέποτε θα εγκαταλείψει τον άγιο αυτό τόπο και τους πιστούς δούλους Του, που ζουν εδώ και Τον υπηρετούν ημέρα και νύχτα.
Από το βιβλίο: Όσιος Σέργιος του Ραντονέζ. Έκδοση έκτη. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2006, σελ. 42.
