Πολλοί άγιοι άνδρες προ Χριστού ήταν στολισμένοι με διάφορα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, όπως ήταν και ο Προφήτης Ηλίας που σήμερα εορτάζουμε, ο οποίος, εκτός από τα κοινά χαρακτηριστικά που είχε με τους άλλους αγίους άνδρες του Θεού, είχε και τούτο το ιδιαίτερο γνώρισμα: Ότι ήταν άνθρωπος που για τα δικαιώματα του Θεού, για τις εντολές του Θεού, για την πίστη στον αληθινό Θεό, έκανε μεγάλους και ηρωικούς αγώνες. Κινδύνεψε πολλές φορές στη ζωή του και δεν ησύχαζε, εάν δεν έβλεπε να επικρατεί το θέλημα του Θεού, η δικαιοσύνη και οι εντολές του Θεού και η πίστη στον αληθινό Θεό.
Το ισραηλιτικό έθνος εκείνα τα χρόνια – πεντακόσια περίπου χρόνια προ Χριστού – αντιμετώπιζε μία κατάσταση παρόμοια με την κατάσταση που και εμείς αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Υπήρχε μία μεγάλη επίδραση των ξένων λαών, που ήσαν ειδωλολάτρες, και ο λαός παρασυρόταν. Εγκατέλειπε την παράδοση των Πατέρων του, την πίστη στον αληθινό Θεό, για τον οποίο είχε τόσες αποδείξεις και είχε δει τόσα θαύματα, και από ένα πνεύμα ψευτοεκσυγχρονισμού και μοντερνισμού, θα λέγαμε, ακολουθούσε τις θρησκείες και τις ιδεολογίες που έρχονταν στον Ισραήλ από τα γειτονικά κράτη.
Το έκαναν αυτό οι Ισραηλίτες παρασυρόμενοι και από τους άρχοντές τους. Οι άρχοντές τους, ο βασιλεύς Αχαάβ και οι άλλοι επίσημοι του βασιλείου, ήθελαν να τα έχουν καλά με τους ξένους, να κάνουν συμμαχίες μαζί τους, για να εξασφαλίσουν την εδαφική ακεραιότητα του ισραηλιτικού κράτους. Και γι’ αυτό ο Αχαάβ δεν πήρε γυναίκα Ισραηλίτισσα, αλλά πήρε γυναίκα ειδωλολάτρισσα, την Ιεζάβελ. Και αυτή ήταν μία πονηρή γυναίκα, όπως φαίνεται μέσα στην Αγία Γραφή, πιστή στην ειδωλολατρία. Και όταν ήλθε στο Ισραήλ, ήλθε με πρόγραμμα να χρησιμοποιήσει τη θέση της, το αξίωμά της, για να επιβάλει στον ισραηλιτικό λαό την ειδωλολατρία και να τον μετασείσει από την πίστη των Πατέρων.
Κάτω από τέτοιες συνθήκες λοιπόν ο λαός παρασυρόταν και άρχισε να φτιάχνει ναούς ειδωλολατρικούς, άρχισε να λησμονεί τον Θεό των Πατέρων του. Και αυτά ο Προφήτης τα έβλεπε με πόνο. Τα έβλεπε με αγωνία. Έβλεπε ότι, αν ο λαός απομακρυνθεί από τον αληθινό Θεό, δεν θα έχει ευλογία. Πολλά δεινά τον περιμένουν. Και γι’ αυτό με παρρησία ήλεγχε τον βασιλέα, τους κρατούντες και τον λαό, και ζητούσε την επιστροφή όλων στον Θεό των Πατέρων τους.
Δεν άκουγαν όμως και ο Προφήτης γινόταν ελεγκτικότερος, πιο πύρινος και πιο απειλητικός. Και κατεδιώκετο ο Προφήτης. Και προς καιρόν κατέφευγε στις ερήμους, για να σωθεί από τη μανία των κρατούντων. Αλλά και πάλι ο ζήλος του Θεού τον έκανε ατρόμητο και άφοβο και γύριζε πίσω πάλι να τους ελέγχει.
Και πάλι εκείνοι τον εδίωκαν. Και πάλι κινδύνευε η ζωή του Προφήτη. Και όλη η ζωή του Προφήτη ήταν ένας διωγμός και ένα κυνηγητό, αλλά και μία παρρησία του Προφήτη να ελέγχει και να θέλει να επαναφέρει τον λαό στον Θεό των Πατέρων.
Το πρώτο στη συνείδηση του Προφήτη ήταν ο Θεός, η Αλήθεια, ο οποίος του έδωσε ένα χάρισμα θαυματουργίας πολύ δυνατό. Δεν έχουμε άλλον άνδρα στην Παλαιά Διαθήκη που η προσευχή του να έχει τόση παρρησία στον Θεό και να κάνει τόσο φοβερά θαύματα.
Φαίνεται ότι, επειδή ο Προφήτης ήταν τόσο πιστός στον Θεό και δεν ήθελε μία συμβιβασμένη ζωή θρησκευτική, αλλά ζητούσε από τον εαυτό του και από τους συνανθρώπους του την τέλεια θρησκευτική ζωή, την τελειότητα, την πλήρη αφοσίωση στον Θεό τον αληθινό, γι’ αυτό και ο Θεός του έδωσε το χάρισμα της θαυματουργίας και γι’ αυτό έκανε τέτοια φοβερά σημεία ο προφήτης του Θεού.
Στην εποχή που ζούμε, η μορφή του προφήτη Ηλία είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σε όλους μας. Κινδυνεύουμε και εμείς σήμερα να παρασυρθούμε από παρόμοια ρεύματα, σαν εκείνα που παρασύρονταν οι Ισραηλίτες της εποχής εκείνης.
Ας προσπαθήσουμε και εμείς ο καθένας στον κύκλο του να είμαστε ασυμβίβαστοι, όπως ήταν ασυμβίβαστος ο Προφήτης. Ασυμβίβαστοι με την αμαρτία, ασυμβίβαστοι στην πίστη, και θα έχουμε πολλή την ευλογία του Θεού, όπως είχε και ο προφήτης Ηλίας. Και ο Θεός απέδειξε ότι ευαρεστήθηκε με τον αγώνα του προφήτη Ηλία με πολλά σημεία.
Διότι και όταν ζούσε τον επεσκέφθη επάνω στο Όρος Χωρήβ, στο σπήλαιο, όπου ήταν απελπισμένος ο Προφήτης, εν είδει λεπτής αύρας, και τον δρόσισε, και αυτή ήταν η παρουσία του ζώντος Θεού. Αλλά, όπως ξέρετε, είναι και ο μόνος άνδρας και προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης που εν πυρίνω άρματι ανελήφθη στον Ουρανό.
Και είναι επίσης ο ένας εκ των δύο μεγάλων ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης – ο άλλος είναι ο Προφήτης Μωυσής – ο οποίος εμφανίσθηκε στη Μεταμόρφωση του Κυρίου και συνομίλησε με τον Χριστό κατά την ιερή εκείνη στιγμή της ζωής του Σωτήρος Χριστού.
Γι’ αυτό και ο ευσεβής λαός μας τον προφήτη Ηλία τον τιμά τόσο πολύ. Και παντού υπάρχουν Εκκλησίες του προφήτη Ηλία, και μάλιστα στις κορυφές των βουνών, επειδή ο Προφήτης κατέφευγε στις απρόσιτες κορυφές των βουνών, για να σωθεί από τη μανία των διωκόντων, και εκεί προσευχόταν και εκεί ο Θεός του αποκαλύφθηκε.
Με τις ευχές του προφήτη Ηλία, ας γίνουμε και όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πιστοί στον Θεό των Πατέρων μας, ασυμβίβαστοι για την πίστη μας και για τη χριστιανική ζωή και αφοσιωμένοι στον Θεό μέχρι θανάτου.
(1988)
Από το βιβλίο: † Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ομιλίες σε Εορτές Αγίων (των ετών 1981-1991) Β’. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2016, σελ. 233.
