Ο άγιος Λουκάς καταγόταν από την Αντιόχεια και ήταν εθνικός και μύστης της ελληνικής φιλοσοφίας, η οποία έχει την ιδιότητα να λεπτύνει τον νου και να τον κάνει δεκτικό των μυστηρίων της χριστιανικής πίστεως.
Ο ευαγγελιστής Λουκάς δεν υπήρξε από την αρχή μαθητής τού Σωτήρα, ούτε συναριθμείτο μεταξύ των μαθητών Του κατά τον χρόνο που ο Σωτήρας βρισκόταν σωματικά στη γη.
Αμέσως όμως μόλις άκουσε την ουράνια διδασκαλία του Κυρίου να κηρύττεται από τον απόστολο Παύλο και τους λοιπούς αποστόλους κατανόησε ότι ήλθε στον κόσμο το φως, το οποίο προορίστηκε να διαλύσει το βαθύ σκοτάδι της αγνωσίας.
Καθώς ήταν απαλλαγμένος από τα πάθη και τις σαρκικές επιθυμίες, έτρεξε αμέσως πίσω από το θείο φως, επιθυμώντας να εξιχνιάσει, ως φιλόσοφος, τις ακτίνες του θείου φωτός και να περιγράψει την εμφάνισή του στη γη.
Ακολουθώντας τον απόστολο Παύλο σε όλη τη δεύτερη αποστολική του οδοιπορία κατέβηκε μαζί του στα Ιεροσόλυμα και παρευρέθηκε στη Σύνοδο των αποστόλων, στην οποία λύθηκε το ζήτημα των εξ εθνών Χριστιανών, για τους οποίους αγωνίστηκε ο απόστολος Παύλος, να μην επιβάλουν στους εξ εθνών Χριστιανούς τους τύπους τού Μωσαϊκού νόμου, διότι η χριστιανική θρησκεία είναι θρησκεία πνευματική και όχι τυπική.
Παραμένοντας στα Ιεροσόλυμα ο ευαγγελιστής Λουκάς, γνώρισε τους μαθητές και υπηρέτες του Λόγου και διδάχτηκε απ’ αυτούς επακριβώς τα σχετικά με τον Σωτήρα, όπως αναφέρει στο Ευαγγέλιο του.
Καθώς ήταν ένθερμος οπαδός τού αποστόλου Παύλου, τον ακολούθησε στο θείο κήρυγμα στην Μακεδονία, Τρωάδα, Ασία, Μυτιλήνη, Μίλητο, Ιερουσαλήμ και στην Καισάρεια της Παλαιστίνης, όπου έμεινε με αυτόν δύο χρόνια καθώς ο Παύλος ήταν φυλακισμένος.
Αλλά και στο πλοίο, όταν ο απόστολος Παύλος οδηγούνταν δέσμιος στη Ρώμη, τον ακολούθησε και ναυάγησε μαζί του στη Μελίτη και πήγε μαζί του στη Ρώμη.
Ο ένθερμος αυτός κήρυκας του Ευαγγελίου και ευαγγελιστής Λουκάς αναχώρησε από τη Ρώμη, για να στερεώσει τους Χριστιανούς στην πίστη με το θείο κήρυγμα.
Η προσήλωση όμως και η αγάπη του προς τον απόστολο Παύλο δεν τον άφησε για πολύ μακριά του. Έτσι και στη δεύτερη φυλάκιση του Παύλου στη Ρώμη βλέπουμε τον Λουκά μαζί με τον Παύλο στη Ρώμη, όπως γράφει ο Παύλος προς τον Τιμόθεο (Β’ Τιμ. 4:11).
Έχοντας λοιπόν δεχτεί τη θεία ομοίωση και γεμάτος από θείο ζήλο, ο θείος Λουκάς συνετέλεσε πάρα πολύ με το Ευαγγέλιο του στη διάδοση της χριστιανικής αλήθειας.
Αλλά έπρεπε και αυτός, όπως ο ίδιος ο Σωτήρας και οι λοιποί απόστολοι, να επισφραγίσει τη διδασκαλία του με το αίμα του. Έπρεπε και σ’ αυτόν να εκπληρωθεί ο λόγος του Κυρίου: «Αν καταδίωξαν εμένα, θα καταδιώξουν κι εσάς, και αν τήρησαν τα λόγια μου, θα τηρήσουν και τα δικά σας» (Ιω. 15:20).
Ενώ λοιπόν κήρυττε το Ευαγγέλιο στα μέρη της Αχαΐας, συλλαμβάνεται, όπως λέει ο ιστορικός Κάλλιστος, από εκείνους που αντιμάχονταν τον θείο λόγο και κρεμάται σε μια ελιά και έτσι παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Σωτήρα Χριστού, για την αγάπη του οποίου υπέστη διωγμούς, κινδύνους και τέλος τον θάνατο.
Τέτοιος υπήρξε με λίγα λόγια ο ευαγγελιστής Λουκάς, τη μνήμη τού οποίου σήμερα πανηγυρίζουμε. Μάρτυρας της αλήθειας, θεόπνευστος συγγραφέας, προορισμένος για το Ευαγγέλιο του Θεού.
Έφυγε απ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά άφησε στη Χριστιανική Εκκλησία θησαυρό πολύτιμο, το θείο και ιερό Ευαγγέλιο του, το οποίο έγραψε στα ελληνικά, γιατί το ελληνικό έθνος προορίστηκε από τον Θεό να δεχτεί πρώτο την ουράνια διδασκαλία του Σωτήρα, να την αναπτύξει και να τη μεταδώσει στα άλλα έθνη. Γι’ αυτό τον λόγο όλα τα ιερά βιβλία της Καινής Διαθήκης γράφηκαν στην ελληνική γλώσσα.
Τότε κυριαρχούσε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο το Ρωμαϊκό κράτος, αλλά ο Θεός, όπως είπαμε, προόρισε το Ελληνικό έθνος, για να κληροδοτήσει σ’ αυτό το θείο και ιερό Ευαγγέλιο.
Ναι, λέω, το Ευαγγέλιο!
Ω, η αγία αυτή λέξη, Ευαγγέλιο, πρέπει να χαραχτεί στην καρδιά τού κάθε Έλληνα!
Ευσεβείς ακροατές! Θα ευχόμουν, αν υπήρχε τρόπος, να ανεβώ σε κάποια σκοπιά και να έχω τέτοια φωνή και δύναμη, ώστε να φωνάξω, όχι μόνο γύρω μου, αλλά και στην καρδιά κάθε Έλληνα και να πω: Ω Έλληνες, ω απόγονοι των ηρώων της Χριστιανικής πίστεως και των Μαρτύρων, χαράξτε στην καρδιά σας την αγία λέξη, Ευαγγέλιο!
Κρύψτε, αν είναι τρόπος, στα βάθη της καρδιάς σας, το ιερό αυτό βιβλίο, το ατίμητο κειμήλιο, το οποίο χάρισε στο ελληνικό έθνος ο Υιός και Λόγος του Θεού!
(Λαμία, 18 Οκτ. 1904)
Από το βιβλίο: Αρχιμ. Ιωακείμ Σπετσιέρη, Λόγοι πανηγυρικοί εις τους εορταζομένους Αγίους του όλου ενιαυτού, Αθήναι 1936, σελ. 58 (απόσπασμα).
Γλωσσική απλοποίηση για την Κ.Ο.
