Όταν, αδελφέ Λάζαρε (*) – μου διηγήθηκε ο μοναχός Άνθιμος Διονυσιάτης – ήμουν κελλάρης (μάγειρος) στην Καλαμαριά (Χαλκιδικής) το 1919 με τον οικονόμο Δωρόθεο και με παραοικονόμο τον Χρύσανθο, μία εποχή αρρώστησα από κρυολόγημα. Πιάστηκε όλο μου το σώμα. Μου πονούσαν όλα τα κόκκαλα και όλες οι κλειδώσεις, το κεφάλι μου ήταν για να σπάσει από τον πόνο· έφραξε και ο λαιμός μου, και πυρετό δεν γνωρίζω και εγώ πόσον είχα. Κλείστηκα λοιπόν στο κελλί μου, μη μπορώντας να υπηρετώ στο Μαγειρείο.
Ήλθα σε τόση ατονία, που έβλεπα πλέον φανερά τον θάνατο να πλησιάζει μέρα με τη μέρα. Ύστερα από 14 ημέρες ασθένεια και σχεδόν ατροφία, σηκώθηκα μία ημέρα και με δύο δεκανίκια στα χέρια μου βίασα τον εαυτό μου και πήγα μ’ ένα πιάτο τσίγκινο, πήρα ρύζι να βράσω, να σταθεί η ψυχή μου και να ξεφράξει ο λαιμός μου. Τρώγοντας λίγο-λίγο, αισθάνθηκα την καρδιά μου στη θέση της. Αλλά η συγκίνησή μου, η λύπη μου, τα δάκρυά μου ήταν ακατάπαυστα.
Σε τέτοια κατάσταση ευρισκόμενος, κοιμήθηκα το βράδυ εκείνο και σε λίγο βλέπω στον ύπνο μου ότι μ’ επισκέφθηκε ένας μοναχός γέρος λευκογένειος, μετρίου αναστήματος· και αφού με πλησίασε, με παρηγόρησε. Με ρώτησε για την ασθένειά μου και πού πονώ. Εγώ του έδειξα το κεφάλι μου και τον λαιμό μου που είχε φράξει και δυσκολευόμουν να καταπιώ, κι αυτός, αφού με ευλόγησε στην κεφαλή μου, με χάιδεψε και μάλαξε τον λαιμό μου, και παρηγορώντας με μου είπε να μην κλαίω και ότι η ασθένειά μου θα περάσει και θα γίνω καλά.
Σε ερώτησή μου ποιος ήταν, για να γνωρίσω τον γιατρό μου και ευεργέτη μου, μου είπε ότι ήταν ο άγιος Νήφων, ο οποίος πάντοτε παρακαλεί τον Χριστό για τη σωτηρία μας. Και λέγοντας αυτά, έγινε άφαντος.
Εγώ ξύπνησα αμέσως, αισθάνθηκα καλυτέρευση της υγείας μου και από μέσα από την ψυχή μου ευχαρίστησα τον άγιο Πατέρα μας Νήφωνα, με τις πρεσβείες του οποίου είθε να αξιωθούμε της εν Χριστώ αιωνίου Βασιλείας. Αμήν.
(5-2-1957)
(*) Ο γέροντας Λάζαρος Διονυσιάτης († 1974) κατέγραψε πολλές θαυμαστές και κατανυκτικές διηγήσεις συμμοναστών του από την Ιερά Μονή Διονυσίου.
Από το περιοδικό “Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ”, Έκδ. Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, τ. 12 (1987), άρθρο: «Διονυσιατικές διηγήσεις Γ’», σελ. 59.
Γλωσσική προσαρμογή για την Κ.Ο.
