Για τον Πέτρο τον παράλυτο
- Ο Πέτρος κατοικούσε στο κτήμα του Ηρακλείου, που απείχε 14 στάδια (περ. τρία χλμ.) από το ναό των αγίων (Κύρου και Ιωάννη) και είχε πάθει παράλυση από μια μεγάλη ασθένεια, που θα τον οδηγούσε στο θάνατο και στον τάφο, εάν δεν προσέρχονταν στους αγίους και αποβάλλοντας την αίρεση, που είχε, δεν γλύτωνε από το θάνατο και δεν έβλεπε και πάλι την υγειά του.
Γιατί σ’ αυτόν, αφού εμφανίστηκαν οι άγιοι μάρτυρες, μιλώντας του με ευγένεια και πραότητα, «Θέλεις» του είπαν «να απολαύσεις την υγεία και την ίαση και να αποφύγεις αυτήν την κακιά αρρώστια;» Ο δε με προθυμία «Ναι» απάντησε, με τα χείλη του και με ένα νεύμα της κεφαλής, ενώ κίνησε τα χέρια του σε σχήμα ικεσίας.
Οι μάρτυρες, όταν τον είδαν να φλέγεται για τη γιατρειά του, επενέβηκαν για τη σωτηρία του και του εμφανίστηκαν, προτείνοντάς του να απορρίψει τη διδασκαλία του Διοσκόρου, που τον καταδίκασε η Σύνοδος της Χαλκηδόνας, όμως αυτός τους δήλωσε ότι δεν επιθυμεί ούτε να αποκτήσει την υγειά του, ούτε να συνταχθεί με τη Σύνοδο της Χαλκηδόνας!
Οι δε άγιοι, αφού τον απείλησαν ότι δεν υπάρχει άλλη οδός για να διασωθεί, αναχώρησαν, ενώ αφυπνίστηκαν και οι πόνοι του με την επέμβαση των αγίων. Αυτός, μια και χτυπιόνταν δεινά από τους πόνους, πάλι προσεύχονταν και καλούσε τους μάρτυρες να τον θεραπεύσουν.
Φάνηκαν λοιπόν και πάλι οι άγιοι και μάλιστα όχι μόνον δύο και τρεις ή τέσσερις φορές, αλλά πάρα πολλές φορές προτείνοντάς του τα ίδια, αλλά αυτός δεν άκουγε και αρνιόνταν σαν να μην του είχαν εμφανιστεί ποτέ και δεν ήθελε με κανένα τρόπο να μεταπεισθεί. Γιατί είναι πολύ δύσκολο το γένος των Αιγυπτίων στο να αλλάξει γνώμη και ό,τι μια φορά αποφασίσουν να κάνουν, είτε αυτό είναι καλό, είτε μακριά από το καλό, δεν το αλλάζουν εύκολα κι έτσι είναι όλοι τους οι Αιγύπτιοι.
Αλλά ο Πέτρος, επειδή είχε δυσβάστακτους πόνους και δεν μπορούσε να υποφέρει άλλο τα βάσανα, αναγκάστηκε να αποδεχθεί τις εντολές των αγίων και τους παρακάλεσε να εμφανιστούν και να τον σώσουν από την παράλυση, υποσχόμενος ότι θα πράξει ό,τι επιθυμούν.
Τότε του εμφανίζονται οι άγιοι και του ζητούν να δεχθεί τη δική τους πίστη και να κοινωνήσει των αχράντων μυστηρίων, επειδή δε αυτός δίσταζε να προσέλθει στη θεία κοινωνία, «Δεν σου φθάνει» του είπαν «να πιστεύεις ό,τι πιστεύουμε κι εμείς και να συνταχθείς με το δικό μας πιστεύω;»
Κι αυτός τόλμησε να ρωτήσει: «Κι εσείς, ω μεγάλοι υπηρέτες και διάκονοι του Χριστού, πιστεύετε όπως η σύνοδος της Χαλκηδόνας;» Αυτοί τότε τον διαβεβαίωσαν ότι είναι με τους Πατέρες της Συνόδου και ότι πιστεύουν ό,τι πιστεύει και η Σύνοδος της Χαλκηδόνας και ότι η ορθή πίστη και το θεόπνευστο κήρυγμα είναι εκείνα ακριβώς, τα οποία η Σύνοδος όρισε.
Αυτά είπαν οι άγιοι στον Πέτρο, που ήδη είχε μεταπεισθεί και από τους δυνατούς πόνους, και φάνηκαν στο όραμα να αναχωρούν από το τέμενος.
Το πρωί ο Πέτρος εκπλήρωσε το μακάριο πρόσταγμά τους και κέρδισε την υγεία σαν αντίδωρο, κράτησε την πίστη, που του εμπιστεύτηκαν οι μάρτυρες, και αυτή η πίστη δεν μένει μόνη, αλλά πηγαίνουν και τα δύο μαζί, ορθή πίστη και καλή υγεία, κι έτσι λοιπόν και ο Πέτρος τρύγησε το τσαμπί της υγείας αλλά και έγινε και κοινωνός και φωτόμορφο μέλος της Εκκλησίας.
Από το βιβλίο: Αγίου Σωφρονίου Ιεροσολύμων, Αββάκυρος. Ο ισάγγελος βίος και τα παράδοξα θαύματα των Αγίων Αμπακίρ (Κύρου) και Αμπαγιοχάνα (Ιωάννου). Εισαγωγή, μετάφραση και σχόλια από τον Γιάννη Φουρτούνα, Θεολόγο. Εκδόσεις ΚΕ.Π.Ε., Αθήνα, σελ. 215.
