Ο άγιος Ιωάννης χειροτονήθηκε επίσκοπος Σουζντάλ από τον Πατριάρχη της Κωνσταντινουπόλεως (1340). Ενώ τελούσε την πρώτη του θεία Λειτουργία, τον τύλιξε ένα εκθαμβωτικό φως, σημείο της χάριτος που επρόκειτο να απλώσει γύρω του.
Έλαβε από τον Θεό το χάρισμα της διδασκαλίας και μπορούσε να μιλά απλά στους ανθρώπους για να τους διδάξει τα θεία δόγματα και να ελκύσει τις ψυχές τους προς μετάνοια. Η φιλανθρωπία του απέναντι στους δυστυχισμένους τον έκανε να κτίσει ένα νοσοκομείο, την διαχείριση του οποίου εμπιστεύθηκε σε δύο ευλαβείς ιερείς. Ωστόσο, η χάρις του Θεού ενεργούσε πιο αποτελεσματικά μέσω του αγίου επισκόπου, προς ανακούφιση και θεραπεία των ασθενών που παρατάσσονταν στον δρόμο του και συχνά θεραπεύονταν μόνον με το άγγιγμά του.
Μία ημέρα, την ώρα της θείας Λειτουργίας, ο πρίγκιπας Μπόρις είδε μια μεγαλοπρεπή μορφή, ντυμένη με απαστράπτοντα ενδύματα, που συλλειτουργούσε με τον επίσκοπο και ρώτησε τον άγιο να μάθει ποιος ήταν. Ο άγιος Ιωάννης του απάντησε: «Αφού ο Θεός σου αποκάλυψε αυτή την οπτασία, τολμώ εγώ να την κρύψω; Είναι άγγελος Κυρίου, που όχι μόνον τώρα αλλά πάντα συλλειτουργεί μαζί με εμένα τον ανάξιο. Μην το πεις όμως σε κανέναν, όσο είμαι εν ζωή!» Και πράγματι ο άγιος δεν ήθελε να μιλούν για τις αρετές του και έλεγε ότι η πιο μεγάλη αρετή είναι εκείνη που γίνεται κρυφά.
Παρά τις πολλές ευεργεσίες του, ο άγιος Ιωάννης υπήρξε θύμα συκοφαντιών εκ μέρους κάποιων κληρικών που τον φθονούσαν, και καταδικάσθηκε σε εξορία. Βγαίνοντας από την πόλη, ανέπεμψε προσευχή στον Θεό και είπε: «Κύριε, μη λογαριάσεις ως αμαρτία την πράξη τους!»
Λίγο αργότερα όμως, οι συκοφάντες του έχασαν το φως τους. Τότε έπεσαν στα πόδια του και ζητούσαν συγχώρεση. Ο άγιος Ιωάννης τους θεράπευσε και ο λαός ανήγειρε κατόπιν ναό εις ανάμνησιν του γεγονότος.
Μετά την παραίτησή του (1363), ο άγιος επίσκοπος πέρασε τα τελευταία χρόνια του σε ησυχία, στη Μονή Μπογκολιούμπωφ, όπου εκοιμήθη εν ειρήνη στις 15 Οκτωβρίου του 1372. Το τίμιο λείψανό του κατετέθη στον μητροπολιτικό ναό του Σουζντάλ, όπου επιτελεί πολλά θαύματα.
Από το βιβλίο: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος δεύτερος, Οκτώβριος. Ίνδικτος, Αθήναι 2006, Οκτωβρίου ΙΕ’.
