Όπως εγώ τα καταλαβαίνω –μπορεί να κάνω λάθος– όλα αυτά που χαρακτηρίζονται ως φυσικό κακό, κατ’ αρχήν προέρχονται από την αμαρτία. Ακόμη και οι σεισμοί και όποιο άλλο φυσικό κακό οφείλονται στην αμαρτία, που μπήκε στο ανθρώπινο γένος, διότι εξαιτίας της αμαρτίας διασαλεύτηκε όλη η φύση, όλη η κτίση. Αυτό δεν σημαίνει ότι την ώρα που γίνεται ο σεισμός κάναμε κάποιες αμαρτίες, και γι’ αυτό γίνεται ο σεισμός. Όπως δηλαδή όταν γεννιέται ένα παιδάκι με σύνδρομο Ντάουν, ένα σπαστικό παιδάκι, ένα παιδάκι με κοντά χέρια ή με ένα πόδι κοντό και ένα μεγαλύτερο κτλ., δεν σημαίνει πάντοτε ότι κάτι έκαναν οι γονείς και γεννήθηκε έτσι το παιδάκι. Είναι φορές βέβαια που φταίνε οι γονείς. Εδώ χρειάζεται προσοχή. Υπάρχουν μερικοί κυρίως πνευματικοί, καμιά φορά και μοναχοί, που λένε: «Το παιδί σας είναι έτσι, διότι κάνατε αμαρτία». Μπορεί να είναι έτσι, αλλά δεν είναι απόλυτο αυτό.

Το ανθρώπινο γένος είναι σαν ένα δένδρο. Και όπως στο δένδρο το ένα κλωνάρι μπορεί να παρουσιάσει μια αρρώστια, το άλλο κλωνάρι κάτι άλλο, έτσι λοιπόν μέσα στο ανθρώπινο γένος βγαίνουν οι διάφορες σωματικές και ψυχολογικές αρρωστημένες καταστάσεις.

Έχουμε τις φυσιολογικές καταστάσεις, αλλά έχουμε και τις μη νορμάλ καταστάσεις· όπως είπα, ένα παιδάκι με σύνδρομο Ντάουν, ένα σπαστικό παιδάκι, κάποιο άλλο που έρχεται με κάποιο άλλο κουσούρι κτλ. Το ότι γεννιούνται έτσι δεν σημαίνει ότι έγινε από τους γονείς κάποια συγκεκριμένη αμαρτία, και γι’ αυτό γεννιούνται έτσι.

Αυτό ισχύει και γενικότερα. Η κτίση, κατά τον απόστολο Παύλο (Ρωμ. 8:22), συστενάζει και συνωδίνει, ένεκα της αμαρτίας, και όταν ελευθερωθεί ο άνθρωπος από την αμαρτία, τότε θα ελευθερωθεί και η κτίση από όλα αυτά τα δεινά που έχει. Και γι’ αυτό, λέει, περιμένει η κτίση την αποκάλυψη των υιών του Θεού (Ρωμ. 8:19). Περιμένουμε καινούς ουρανούς και καινή γη (Β’ Πέτρ. 3:2). Πώς θα είναι αυτά, ο Θεός το ξέρει. Αλίμονο δηλαδή, ενώ θα αρχίσει η βασιλεία του Θεού, να έχουμε πάλι σεισμούς και όλα αυτά. Η καινή κτίση θα είναι ελεύθερη από το οποιοδήποτε φυσικό κακό, και οι άνθρωποι θα είναι γιατρεμένοι.

Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “…πάντα συνεργεί εις αγαθόν”, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2014, σελ. 138.

Το φυσικό κακό συνέπεια της αμαρτίας