Ως επισφράγιση των απειραρίθμων θαυμάτων της Κυρίας ημών Θεοτόκου της Ζωοδόχου Πηγής παραθέτουμε εδώ και το εξής θαύμα, το οποίο τελέσθηκε στην Ιερά Μονή της Λογγοβάρδας από την Ζωοδόχο Πηγή.
Τις πρώτες ημέρες της Τεσσαρακοστής του έτους 1927, ήρθε στην Ιερά Μονή μας κάποιος χωρικός από το χωριό Λεύκες της Πάρου, ο οποίος λεγόταν Γεώργιος Ραγκούσης. Αυτός με παρακάλεσε να φέρει στη Μονή τον γιο του Δημήτριο, ηλικίας 18 ετών, που έπασχε από δεινή παράλυση όλων των μελών του σώματός του και δεν μπορούσε να περπατήσει καθόλου. Εγώ, έχοντας ακράδαντη πεποίθηση στην άμαχη βοήθεια της Θεοτόκου και στο πλήθος των απείρων θαυμάτων Της, είπα στον άνθρωπο: «Πήγαινε, φέρε τον γιο σου στη Μονή, και έχε πίστη και ελπίδα ότι η Πανάχραντος Δέσποινα η Ζωοδόχος Πηγή θα τον θεραπεύσει».
Πήγε λοιπόν εκείνος στο χωριό και έφερε τον γιο του, στον οποίο αρχίσαμε να διαβάζουμε τις ευχές του Μεγάλου Βασιλείου και του Αγίου Χρυσοστόμου, αλείφοντάς τον συνάμα με λάδι από την ακοίμητη κανδήλα της εικόνας της Θεοτόκου Ζωοδόχου Πηγής.
Ω του θαύματος! Μετά από λίγες ημέρες της εδώ διαμονής του αυτός που πριν δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του άρχισε πλέον να περπατά ελεύθερα δοξάζοντας και ευλογώντας τον Θεό και την Πανύμνητη Θεοτόκο την Ζωοδόχο Πηγή, η οποία του χάρισε διπλή την ίαση, ψυχής και σώματος. Ήδη είναι στη Μονή μας εργαζόμενος, διότι είναι υποδηματοποιός, και θα αναχωρήσει σε λίγες μέρες για την πατρική εστία προς χαρά και αγαλλίαση των γονέων του, οι οποίοι πάμπολλα είχαν δαπανήσει σε γιατρούς για τη θεραπεία του γιου τους χωρίς ωφέλεια.
Και άλλα όμως θαύματα της Ζωοδόχου Πηγής αναφέρονται που έγιναν στην Ιερά Μονή μας της Λογγοβάρδας. Σε κάποιο έγγραφο της Μονής, της 6ης Απριλίου του έτους 1669, αναφέρεται ότι η αδελφή του πρώτου Ηγουμένου και κτήτορος της Μονής Ιωακείμ Παλαιολόγου, η οποία λεγόταν Μαρίνα Α. Ράφου, είχε κινδυνέψει από δεινή αρρώστια, και αφού είδε την υγεία της από την Κυρία Πηγή της Λογγοβάρδας, αφιέρωσε σε αυτήν κάποιον αγρό στον Παλαιόπυργο, για να την μνημονεύουν στην Πρόθεση.
Άλλο θαύμα έγινε στον καιρό του αποκλεισμού κατά το έτος 1917, όταν, καθώς δεν υπήρχε σιτάρι στο νησί εξαιτίας του αποκλεισμού από τους Αγγλογάλλους, πολλοί από τους φτωχούς της Πάρου και από τους πρόσφυγες κατέφυγαν στην Ιερά Μονή μας της Ζωοδόχου Πηγής της Λογγοβάρδας· διότι οι περισσότεροι πλούσιοι, σε τέτοιες περιστάσεις, κρύβουν το σιτάρι για να το πουλήσουν σε τιμές αυξημένες και να κερδίσουν.
Οι πατέρες της Μονής σπλαχνίζονταν τους πεινασμένους και έδιναν σε όλους ψωμί και άλλα τρόφιμα από αυτά που είχε η Μονή. Τότε ήταν να θαυμάσει κανείς τη θαυματουργία της Ζωοδόχου Πηγής, διότι ενώ από τη μια οι πατέρες έδιναν κάθε μέρα σε όσους έρχονταν και το σιτάρι λιγόστευε, και σύμφωνα με τους υπολογισμούς κάποιων ολιγοψύχων το σιτάρι στην αποθήκη σύντομα θα τελείωνε, από την άλλη η Πανάχραντος Θεοτόκος η Ζωοδόχος Πηγή με τις ευλογίες της το απέδειξε ανεξάντλητο· και δεν τελείωσε το σιτάρι, αλλά διατηρήθηκε προς έκπληξη και θαυμασμό όλων μέχρι τη νέα συγκομιδή.
Αλλά τι να πολυλογώ; Ποταμό ακένωτο και ανεξάντλητο έχει αναδείξει η Θεοτόκος την Ιερά Μονή της. Διότι ποιος φτωχός ή ποια χήρα ή ορφανός ή ασθενής ή ασθενής είτε σωματικά είτε ψυχικά, ερχόμενος στη Μονή με πίστη, δεν λαμβάνει ό,τι ζητά; Όλοι γίνονται υγιείς, παίρνοντας άλλος την ίαση της ψυχής και άλλος του σώματος, και απέρχονται ευχαριστώντας την Θεοτόκο και διηγούμενοι τα πλήθη των θαυμάτων της.
Ας φραχθούν τα απύλωτα στόματα των ασεβών και απίστων, οι οποίοι δεν παραδέχονται θαύματα. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ίδιος χθες και σήμερα και στους αιώνες. Διαρκώς και πάντοτε η αγαθότητα και φιλανθρωπία τού Παντοδυνάμου Θεού και Βασιλέως ημών και Δημιουργού των όλων δεν έπαψε να θαυματουργεί μέσω της Πανύμνητης Μητέρας Του, των αγίων Προφητών, Αποστόλων και όλων των Αγίων, σε όσους προστρέχουν με πίστη στους ιερούς ναούς και στις σεπτές εικόνες και στα άγια λείψανά τους και ζητούν απ’ αυτούς την ίαση της ψυχής και του σώματος.
Απόσπασμα από το έργο του Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου: «Λόγος πανηγυρικός τη Παρασκευή της Διακαινησίμου και μερικών θαυμάτων διήγησις της Υπερενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, της Ζωοδόχου Πηγής».
Γλωσσική προσαρμογή για την Κ.Ο.
