«Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου»
Όλα τα τάγματα των απ’ αιώνος Αγίων Προφητών, Αποστόλων, Πατριαρχών, Μαρτύρων, Οσίων, έλαβαν χάριτες και δόξες από τον επουράνιο Θεό για τις αρετές που είχαν. Ποτέ όμως δεν έφθασαν να λάβουν εκείνες τις χάριτες, τις οποίες έλαβε η Θεοτόκος από τον Υιό της και Θεό. Διότι, αν οι Βασίλειοι είχαν την αρετή της εγκράτειας, αν οι Χρυσόστομοι την αρετή της ταπεινότητας, αν οι Γρηγόριοι τη φιλοσοφία, οι Νικόλαοι την ελεημοσύνη, οι Γεώργιοι, οι Δημήτριοι, οι Θεόδωροι τη δίψα για το μαρτύριο, οι Αντώνιοι, οι Ευθύμιοι την προθυμία στην ασκητική ζωή, και αν ο χορός όλος αυτών των Δικαίων ασπαζόταν την σκληραγωγία και την απάθεια, καθένας από αυτούς έλαβε για την αρετή του κάποια χάρη από τον Θεό.
Ο ένας αξιώθηκε να εγείρει νεκρούς, ο άλλος να ιατρεύει δαιμονισμένους, ο άλλος να προλέγει τα μέλλοντα, και άλλος άλλα χαρίσματα, καθένας κατά την αρετή την οποία άσκησε. Αλλά ποτέ δεν έφθασε κανείς από αυτούς να λάβει τόσες χάριτες, όσες έλαβε η Παναγία Παρθένος, η Κυρία των Αγγέλων, από τον μονογενή της Υιό.
Ναι, όλοι οι Άγιοι ενωμένοι, δεν αξιώθηκαν να λάβουν τα μεγαλεία και τις χάριτες, τις οποίες έλαβε μόνη η Παρθένος Μαρία.
Σε Αυτήν ευρίσκεται όλη η επισκίαση του Αγίου Πνεύματος και γι’ αυτό λέγεται Κεχαριτωμένη, πλήρης χαρίτων.
Η Παναγία Παρθένος έλαβε όχι μόνο όλες τις χάριτες τις οποίες όλοι οι Άγιοι δεν έλαβαν, αλλ’ ακόμη και ένα κατ’ εξοχήν βραβείο, το να υψωθεί στο κράτος της βασιλείας του Βασιλέως των βασιλέων, να γίνει δηλαδή Βασίλισσα όλης της κτίσεως, νοεράς και μη, και Μητέρα του μονογενούς Υιού του Θεού.
Υπερβαίνει πράγματι η Παρθένος όλες τις χορείες των Αγίων, διότι Αυτή μόνη αξιώθηκε να γίνει Μητέρα Θεού. Αυτή μόνη αξιώθηκε να γίνει Βασίλισσα των Αγγέλων και των ανθρώπων. Αυτή μόνη έδωσε το είναι και την ύπαρξη με κάποιον ανερμήνευτο τρόπο του ίδιου του Δημιουργού.
Αυτή λοιπόν η θεία μητρότητα της Παναγίας Παρθένου, το ασύγκριτο αυτό μεγαλείο, την ανέβασε στο υπέρτατο αξίωμα της θείας δόξας, να γίνει δηλαδή Βασίλισσα των ουρανών και της γης.
Τιμήθηκε και δοξάσθηκε πράγματι και ο προπάτορας Αδάμ, όταν πλάσθηκε από τον Θεό, διότι τον έκαμε βασιλιά και κύριο όλων των κτισμάτων της υφηλίου, αλλά περισσότερο από αυτόν τιμήθηκε και δοξάσθηκε σήμερα η Θεόπαις Μαριάμ, υπερβαλλόντως και ασυγκρίτως από τον προπάτορα του γένους Αδάμ. Διότι, αν εκείνος έγινε βασιλιάς όλων των κτισμάτων, η Παναγία στεφανώθηκε ως Βασίλισσα του ουρανού και της γης και υψώθηκε περισσότερο, διότι εξελέγη Μητέρα του Θεού, εφόσον ήταν ενα εκλεκτό δοχείο γεμάτο από όλες τις αρετές και από όλες τις χάριτες του Αγίου Πνεύματος· τόσο ήταν ριζωμένη και θεμελιωμένη μέσα σε όλα τα είδη των αρετών, όσο έπρεπε να είναι για να γεννηθεί ο ίδιος ο Θεός από Αυτήν.
Αν ρωτάτε για την αγαθότητά της, λέμε, ότι έπρεπε, εκείνη που έμελλε να γεννήσει τον αγαθό Θεό, να έχει τόση αγαθότητα, όση θα επέτρεπε να γεννηθεί αυτός ο αγαθός Θεός.
Αν εξετάσετε δε για την παρθενία της, σκεφθείτε ότι για την αγνότητά της καταδέχθηκε να γεννηθεί από Αυτήν ο αναμάρτητος Θεός, χωρίς πείρα ανδρός, με μόνη την ευδοκία του αϊδίου Πατρός και την επέλευση του Παναγίου Πνεύματος, και Αυτή έμεινε και εν τω τόκω Παρθένος και μετά τον τόκον Παρθένος, καθώς και προ του τόκου Παρθένος.
Αυτή με τη γέννησή της κατόρθωσε και ενέκλεισε τον «αντάρτη» Διάβολο στη ζοφώδη φυλακή της Κολάσεως και του κατεκρήμνισε το βασίλειο της τυραννίας. Αυτή λύτρωσε τους προπάτορες από την πολυχρόνια τυραννία του Άδη.
Αυτή άρπαξε το από τόσων αιώνων αιχμάλωτο γένος των ανθρώπων. Αυτή κατέβασε τον Θεό από τον ουρανό στη γη. Αυτή έδωσε την πάσχουσα σάρκα στον απαθή Θεό, για να μας λυτρώσει από τα πάθη και τις αμαρτίες.
Δικαίως λοιπόν η αγία μας Εκκλησία, θωρώντας τα μεγαλεία της Παρθένου, τις αρετές και τις χάριτες του Αγίου Πνεύματος, κηρύττει μεγαλοφώνως κάθε ημέρα με όλα τα εύηχα στόματα των ιερών διδασκάλων, με όλες τις φωνητικές σάλπιγγες των Ορθοδόξων Θεολόγων και με όλες τις εναρμόνιες μούσες των μελωδικών μουσικών λέγοντας: «Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν».
Ω μεγαλεία επάξια της μητροπαρθένου Κόρης! Ω ασύγκριτες αρετές της Κεχαριτωμένης Μαρίας! Ω χάριτες του Αγίου Πνεύματος που περιαστράπτουν την Βασίλισσα των Αγγέλων και των ανθρώπων! Ω υπερβάλλουσα ταπείνωση της Μητέρας του Θεού, με την οποία ταπείνωσε τον ύψιστο Βασιλέα Θεό, που έγινε άνθρωπος ταπεινός από Αυτήν!
Κηρύττουμε λοιπόν, ω ευλογημένη Θεοτόκε, με όλη την ψυχή και την καρδιά τα μεγαλεία σου αυτά τα μεγάλα και ασύγκριτα. Κηρύττουμε τις άπειρες αρετές σου και τις απερίγραπτες χάριτες, τις οποίες σου χάρισε το Πνεύμα το Άγιο. Κηρύττουμε αυτή την ταπείνωση και την υπακοή, την οποία έδειξες σήμερα προς τον Γαβριήλ, με το: «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου».
(Μάρτιος 1971)
Από το περιοδικό “Όσιος Φιλόθεος της Πάρου” τ. 16, Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, σελ. 26.
Χαίρε, Κεχαριτωμένη!
